Kort geleden had ik het grote geluk om uitgenodigd te worden op de John Lennonbus en ik mocht er deel nemen aan een fantastische en unieke opnamesessie.
In januari 2011 keek ik even na waar de bus voor stond en wat de organisatie allemaal in petto had voor de Winter NAMMshow die plaats vond in Anaheim. De bus is in wezen eigenlijk een state-of-the-art opnamestudio die uitgerust is met de meest moderne en beste apparatuur om geluidsopnamen en video-opnamen te maken ... wow fantastisch baby!
Het is verbazingwekkend te zien hoe ze zo veel materiaal bij elkaar kregen in zulke kleine ruimte. Pro Tools HD rigs, allerlei apparatuur, instrumenten en monitoren en alles wat je maar nodig hebt om een echte plaat of video op te nemen is daar aanwezig!
De John Lennonbus is een non-profit organisatie, en de nadruk ligt op onderwijs. De bus wordt vooral gebruikt als leer- en inspiratiemiddel voor studenten die er aan denken om kunstenaar, ingenieur, producer, en zo verder te worden. Het is een wondermooi concept! Stel je even voor dat een leerling op de middelbare school heel veel interesse heeft in muziek maar je bent helemaal niet zeker of hij/zij wel aanleg en talent heeft om hierin verder te gaan, dan kan je dit hier even toetsen.
In de bus kan je letterlijk heel veel van de carrièremogelijkheden even uittesten. Ik durf er om te wedden dat heel veel kinderen gewoon geen idee hebben van hoeveel mogelijkheden open liggen binnen de wereld van ‘kunst en entertainment’.
Ik zei tegen de jongens op de bus dat als ze ooit in Atlanta waren ze me een seintje moesten geven, ik wilde graag even zien hoe dit alles in zijn werk ging tijdens het aktieproces.
Ja, en ik had geluk, de bus kwam dit jaar richting Florida en op hun weg maakten ze een tussenstop in Georgia, en daar woon ik dus. De stop had plaats bij het SAE Institute, een technische school waar ingenieurs opgeleid worden en mensen met een interesse in de muziek- of media- gerelateerde carrière. Ik belde naar Will Turpin, mijn maatje in de band Collective Soul, en we spraken af aan de bus om 9 uur ’s morgens, een eerder ongebruikelijke tijd om een opnamesessie te starten.
Stops als deze hebben het doel om een origineel nummer te schrijven en op te nemen samen met een daarbij horende video en dit alles in een enkele werkdag.
Natuurlijk zou het zinloos zijn om niet te nodige tijd te spenderen aan het uitleggen van hoe zo’n opnameproces in zijn werk gaat. Het gaat er dus wel heel snel aan toe. De jongens die met deze bus door het hele land trekken, hebben dit echt wel heel goed onder de knie en ze weten echt wel hoe het maximale te halen uit iedereen die er bij betrokken is.
We leerden zes jonge mensen kennen die studeerden aan het technisch instituut en leerden ieders muzikale achtergronden kennen. Er waren verschillende gitaristen, een drummer, iemand die het keyboard bespeelde en nog een DJ/producer. Deze jonge mensen wilden allemaal een job in de audioproduktie hebben later, en ja ze hadden allemaal ervaring in de muziekwereld dus dat zou hen zeker een eindje op weg helpen. Na het brainstormen over welke algemene richting we uit wilden, zochten we enkele gitaren uit en oefenden enkele drumgeluiden uit op het Roland-V drumstel. Het duurde niet lang of de jongens brachten enkele fantastische riffs en enkele best te smaken drumpartijtjes.
In de bus zitten enkele goede versterkers, maar we besloten Eleven Rack van Digidesigns te gebruiken voor het geluid van de gitaren. Ik ben steeds weer verbaasd over hoe fantastisch het geluid is, ik bedoel het is ongelooflijk. Ik hou van de heel veel compleet verschillende tonen die hier uit voortkomen. En dit is heel erg handig voor een sessie als deze waar we snel moeten zijn en steeds op zoek zijn naar hoe het volgend deeltje gaat klinken.
Toen we begonnen met de gitaargeluiden op te nemen, namen we ook de D.I. gitaargeluiden op zodat we materiaal hadden om later te mixen. Tegen lunchtijd hadden we een vrij goed kader voor de song en zelfs al enkele baspartijen. Na de lunch gingen we verder met schrijven en opnemen. Op dit punt besloten Will en ik op te stappen omdat we niet in de verkeersdrukte wilden vastzitten, dus hebben we geen idee hoe de zang en de opname van de video verlopen zijn. Hopelijk horen we gauw iets van het eindprodukt.
Het was zeker de moeite waard om met deze jongeren te mogen werken. Het was een prachtige ervaring.
(Bron: guitarworld.com/Joel Kosche)
(Vert: Janien Nuijten — Colans)
