'Jij drukt op de knop, en wij doen de rest.'
Dit waren de woorden van de eerste reclameslogan van Kodak, die werden bedacht in 1892 door George Eastman, de oprichter, en lijken 12 jaar later nog steeds relevant te zijn, zelfs nu het faillissement dreigt voor Kodak.
Maar in dit digitale tijdperk krijgt de term ‘point and shoot’ een heel nieuwe betekenis. Maar voor diegenen die zijn opgegroeid met behulp van en het ontwikkelen van film, was fotograferen veel meer dan alleen maar wijzen en plaatjes schieten.
Lynn Kordus, CNN iReport, zegt dat het hard werken was. Ze was als 17-jarige een enorme fan van The Beatles en kon alleen in haar wildste dromen een concert van hen bijwonen. Bij hun in de kleedkamer komen was onvoorstelbaar, ze waren immers onbereikbaar — tot in 1965.
'Het meest onvergetelijke Kodak moment was wellicht die dag dat ik 30 minuten met The Beatles mocht doorbrengen,' vertelde ze aan CNN iReport.
Ze had haar Kodak instamatic in de hand en mocht backstage naar de Fab Four toe om hen persoonlijk te ontmoeten in Boomington, Minnesota. Ze realiseerde zich te laat dat de flashcube —een wegwerp kubusje met vier flitslichtjes die elk slechts een keer gebruikt konden worden — een lampje miste. Haar vader ging even terug naar de auto om een ander kubusje te halen, maar ondertussen werd Kordus al meegetroond backstage, naar haar idolen.
Ze nam foto’s van John Lennon die in een tijdschrift bladerde, van Ringo die Goofy imiteerde, en van George Harrison in de badkamer terwijl hij zijn gitaar probeerde te stemmen en toen waren al de flashlampjes opgebruikt. Ze zei dat Paul McCartney — haar favoriete Beatles toen — even rondkeek om te zien of hij er ergens een nieuwe vond maar kon er jammer genoeg geen vinden. Maar ze nam toch een foto, en hoopte dat de TL-verlichting in de ruimte voor voldoende licht zou zorgen.
De strategie van Kodak, vroeger en ook nu nog, is het probleem van de leeftijd van de film. Niet het feit dat een foto overbelicht of onderbelicht zou kunnen zijn.
Zonder het extra licht van de flitser, was de foto te donker en kon niet ontwikkeld worden. Haar set foto’s van The Beatles was dus onvolledig.
'Jammer, een groot verlies,' zei ze. Maar ik heb wel de andere foto’s van deze surrealistische ervaring. Niet alleen heeft ze het bewijs in handen om aan anderen te laten zien, de foto’s hebben ook heel veel waarde voor haarzelf: 'Het is dus heel echt gebeurd.'
(Bron: edition.cnn.com)
(Vert: Janien Nuijten — Colans)
