Tien jaar na het overlijden van George Harrison, denkt zijn mentor en vriend, Ravi Shankar, in dit exclusieve interview terug aan zijn laatste ontmoetingen met de beroemde Beatle.
Tien jaar na zijn dood lijkt het helemaal niet vreemd dat het laatste gesprek dat George Harrison met zijn vriend en mentor Ravi Shankar had, zonder woorden werd gevoerd.
George stond vroeger bekend als de rustige Beatle en was tevens de jongste van de vier.
Jarenlang hield hij zich koest toen de anderen zijn liedjes niet serieus namen en kwam ogenschijnlijk alleen tijdens de stormachtige Let It Be sessie voor zich zelf op.
Toch is zijn werk, alhoewel niet zo uitgebreid als het grote oeuvre van Lennon/McCartney, bekend als de betere Beatlesnummers. Denk maar aan'Something,' en 'While My Guitar Gently Weeps.'
Maar het was onder de invloed van de Indiase muziek van Sitar speller Ravi Shankar,dat er een nieuwe muzikale weg werd ingeslagen. Harrison en Shankar lieten hun muziek voor zich spreken toen Harrison steeds meer verzwakt raakte door zijn ziekte, waaraan hij uiteindelijk op 29 november 2001 aan overleed.
'We hadden altijd veel lol samen, maar we hoefden niet perse met elkaar te praten', vertelde de 91 jaar oude Shankar in een telefoon interview met Death en Taxes uit San Diego. Hij was daar gewoon niet zo goed in.. 'Hij kwam regelmatig, zonder dat iemand dat wist, langs om een week tot 10 dagen bij mij te logeren.'
Alhoewel ze nooit samen componeerden of als officieel duo optraden, maakten Harrison en Shankar psychedelische muziek. Ze improviseerden met Indiase muziek. Deze muziek werd door vele critici als mystiek omschreven, iets wat Harrison verafschuwde.
Samen waren ze ook actief in ontwikkelingshulp. In augustus 2011 was het 40 jaar geleden dat het Concert voor Bangladesh werd gehouden. Een liefdadigheidsconcert, gehouden in de Madison Square Garden, dat veel geld opleverde, op het moment dat 10 miljoen mensen naar India vluchten.
'Binnen 24 uur wist iedereen waar Bangladesh was en wat er aan de hand was' zegt Shankar. Het was mijn idee maar ik had dit nooit zo groots kunnen uitvoeren. Dankzij George werd het een prachtige gebeurtenis, en de eerste in zijn soort.'
Vandaag de dag zou Harrison al deze lof hebben weggewimpeld, zoals ook in een interview die in de documentaire van Martin Scorsese wordt vertoond. Deze documentaire heet 'George Harrison: Living in the Material World,' en was afgelopen maand te zien op HBO.
'Het was Ravi die me hielp om weer een popster te worden' zei Harrison in de ongedateerde videobeelden. Het was dankzij Shankars invloed waardoor de stille Beatle van zich liet horen over wereldvrede toen John Lennon liever, als protest tegen de oorlog in Vietnam, in zijn bed bleef. (Het is ook het vermelden waard dat Lennon en
McCartney niet ingingen op de uitnodiging van Harrison om op te treden op het Concert for Bangladesh jaren later).
Scorseses documentaire laat ook zien hoe Harrison eerst geïntimideerd was door de sitar, want waarom, dacht hij, zou hij moeten proberen om een instrument te gaan leren spelen waar iemand anders al een pro in was? Dit geluidsstukje laat Shankars indirecte invloed zien op George Harrison als singer-songwriter. Hij is er altijd al een geweest, hoe weinig hij ook van zich liet horen in de Beatles. Harrisons liedjes die door Lennon en McCartney waren afgewezen zijn later op zijn eerste solo album beland.
Maar de zomer van 1966 leek de periode te zijn dat Indische instrumenten het beter deden dan voorgaande studio-experimenten van de Beatles. Het was de zomer dat Harrison en Shankar elkaar ontmoetten.
De eerste ontmoeting tussen hen was pas een jaar nadat Harrison voor het eerst op een sitar speelde in 'Norwegian Wood (This Bird Has Flown)'. In augustus 1965, toen hij 22 was, hoorde hij voor het eerst Shankars muziek tijdens een drugsfeestje met Roger McGuinn en David Crosby van de Byrds.
Harrison, die erdoor werd geïnspireerd , probeerde het gelijk uit tijdens Lennons 'Norwegian Wood' in de 'Rubber Soul' sessies 2 maanden later.
Het zal wel een hele uitdaging voor Harrison zijn geweest om dat nummer op te nemen, gezien hij met enige tegenzin het vreemde instrument oppakte.
Hij had toen nog maar net van Shankars muziek gehoord, en zou de man zelf pas een jaar later ontmoeten. Het verschil tussen dit nummer en 'Within You Without You' van het 'Sgt Pepper’s' album uit 1967 waar Harrison veel gebruikt maakt van de sitar, laat zien wat een invloed Shankars een-op-een instructie had op Harrison. In 1974, lang nadat de Beatles uit elkaar waren, produceerde hij voor zijn vriend het 'Musical Festival of India'
album; een project met 17 Indische muzikanten.
'Ik ben heel blij dat het me gelukt is om de Indische muziek te begrijpen en waarderen, iets wat me eerder niet was gelukt', zegt Shankar. 'Dat was echt iets wat ik probeerde duidelijk te maken aan mensen, dankzij mensen zoals George Harrison. Zijn visie was heel altruïstisch en dat is iets wat me heel erg interesseerde, en wat ik in hem ook heel erg op prijs stelde.'
(Bron: deathandtaxesmag.com)
(Vert.: Danielle de Lignie, Malou Oldenhof)
