Het is moeilijk om je in te beelden, dat je helden — mannen of vrouwen — ‘toevallig’ zo groot zijn geworden.
Je kunt het je nauwelijks voorstellen, Magic Johnsondie als ‘toevallig basketbalspeler’ net een gymzaal is instruikeld en een beetje vaag begint te passen. Niemand die denkt dat Adele zingt als Adele omdat ze ‘toevallig’ in een karaoke bar het podium op werd geduwd. Ons wordt geleerd dat toewijding en hoogst competitieve ambitie noodzakelijke voorwaarden zijn voor succes. De realiteit is vaak veel simpeler.
Neem nou bijvoorbeeld een van de grootste sportjournalisten van deze tijd: Robert Lipsyte. Lipsyte heeft ervoor gekozen om zijn nieuwste artikel ‘Een Toevallige Sportjournalist’ te noemen en de titel alleen al deed mijn wenkbrauwen rijzen. Hij is echt bij toeval beland in deze prachtige carriere: een duizelingwekkend verhaal van geluk, talent en politieke schranderheid, gebundeld in de creatie van een onmiskenbaar journalistiek merk. Zijn bejubelde column in de New York Times werkte baanbrekend, als een ongegeneerde en vooruitstrevende oefening op het beleidsterrein van de sport. Maar zoals blijkt, het was niet het resultaat van een of ander groots plan. Lipsyte had een vakantiebaantje als redactie assistent (wat betekent dat je assisteert bij het halen van koffie voor de redacteuren) bij de ‘Grey Lady’. Het was een tussendoortje op weg naar zijn afstudeerjaar, maar hij ging er nooit meer weg.
Jarenlang zwoegde hij voor weinig geld in de hoek waar weinig eer viel te behalen, de sportpagina. Toen had hij een meevaller: de vaste verslaggever van bokswedstrijden wilde liever een paardenrace verslaan, dan af te reizen naar Miami om een opschepperige jonge bokser, Cassius Clay genaamd, in elkaar geslagen te zien worden door de gevreesde kampioen Sonny Liston. De 26-jarige Lipsyte werd naar het zuiden gestuurd om hem te zien, deze 22—jarige afkomstig uit Olympia, die door de kranten ‘Gaseous Cassius’ (‘explosieve Cassius’) werd genoemd.
Terwijl de oudere verslaggevers werden afgeschrokken door Clay’s excentrieke gedrag, hielpen Lipsyte’s jeugd en inzicht hem te zien wat anderen niet zagen: dat de man die bekend zou worden als Ali heel speciaal was. Lipsyte zat vooraan toen, in een van de grote ontmoetingen in de popcultuur, The Beatles een bezoek brachten aan het trainingskamp van Clay.
(Bron: thenation.com)
(Vert.: Marijke Snel)
