Lieve mensen in Japan,
Ik ben verslagen, alsof ikzelf daar was en werd getroffen door de ramp die jullie is overkomen. Nog pas geleden heb ik Tokyo bezocht en was verrukt hoe mooi, schoon en rustig de stad was! Ik verwachtte niet dat zo’n ramp het land, waarvan ik zoveel houd, kon overkomen.
Ooit waren mijn echtgenoot John, Sean en ik in een hotel in Tokyo. Het was ochtend en plotseling werden we getroffen door een aardbeving. Ik pakte meteen Sean op die toen nog een kleine jongen was. Ik zocht een open kast op en terwijl ik Sean stevig vasthield zat ik daar en bleef het woord “Namyohorengekyo" maar herhalen. Toen de aardbeving voorbij was lachte John en zei dat hij niet begreep waarom ik in een open kast zat. Ik legde hem toen uit dat het belangrijk was om jezelf te beschermen met een stevige structuur.
Dat was tenminste wat mij verteld werd toen ikzelf een kind was. De aardbeving die John, Sean en ik meemaakten was van een geheel andere orde dan die jullie zojuist hebben ervaren. Maar mijn lichaam beeft vanavond nog steeds bij de herinnering daaraan.
Ik leef heel erg mee met jullie, die de zwaarste aardbeving in de geschiedenis van Japan hebben meegemaakt. Het moet zo afschuwelijk zijn geweest. Ik betuig mijn medeleven en deel mijn liefde met ieder van jullie. Ik vind het zo vreselijk dat jullie dit moesten meemaken. Mijn hart is bij jullie!
Veel liefs,
Yoko Ono Lennon
New York City
11 maart 2011.
(Bron: imaginepeace.com)
(Vert.: Paul van Riet)
