Het is een onverwachte kruising van popmuziek en ballet, het meest verfijnde onderdeel van de podiumkunsten. Paul McCartney heeft een groot orkestraal muziekstuk geschreven voor het New York City Ballet.
Het is een liefdesverhaal met als titel 'Ocean's Kingdom', en zal worden uitgevoerd door het balletgezelschap tijdens hun herfstgala op 22 september, en op nog andere nader te bepalen data in het komende seizoen. Peter Martins, ´Ballet Master´ van het gezelschap, zal de choreografie voor zijn rekening nemen.
Het ballet duurt zo´n 45 tot 50 minuten, is verdeeld in vier aktes en zal bestaan uit ongeveer 40 tot 50 dansers, waaronder vier of vijf hoofdrollen. John Wilson, componist, helpt mee de laatste puntjes op de i te zetten in het arrangement, en de eerste akte wordt donderdag doorgenomen in het David H. Koch Theater, de thuisbasis van het dansgezelschap.
Het andere deel van het galaprogramma zal bestaan uit `Union Jack´ van George Balanchine, een nonchalant stuk dat volgens dhr. Martin een eerbetoon is aan de man uit Liverpool.
McCartney meldde voor het eerst in juni, op de BBC, dat hij bezig was met het schrijven van een balletpartituur, enzorgde eerder deze maand voor nog meer speculatief gebabbel onder balletfans en popliefhebbers toen hij tijdens een award uitreiking in Londen aankondigde dat het stuk bijna af was.
In zijn eerste interview over het stuk zei McCartney dat het `voornamelijk een romantisch verhaal´ is, verdeeld over twee werelden - het koninkrijk in de oceaan, dat staat voor zuiverheid, en het koninkrijk op aarde, 'zo'n beetje de slechteriken'.
De dochter in het koninkrijk in de oceaan wordt verliefd op de broer van de koning van de aarde, en 'je moet maar komen kijken of dit standhoud', aldus McCartney. 'Ze komen onderweg allerlei problemen tegen.'
McCartney heeft al eerder klassieke muziek geschreven. De uitbreiding naar balletmuziek is weer een nieuw uitstapje naar een andere wereld. Hij heeft boeken over poëzie uitgebracht en kinderliteratuur, en ook tentoonstellingen georganiseerd van zijn schilderijen.
Martins vertelt dat het idee om samen te werken in hem opkwam toen hij McCartney vorig jaar tegenkwam tijdens een inzamelingsactie voor de School of American Ballet'.
'Omdat ik een Beatlesfan ben -want van die generatie ben ik- was ik uiteraard geïntrigeerd', vertelt Martin. 'Ik wist uiteraard over zijn uitstapje naar klassieke muziek en zijn interesse erin. Ik zei tegen hem: 'Misschien kunnen we eens samenwerken.''
De twee mannen hebben elkaar de afgelopen periode regelmatig gesproken.
'Dit is Pauls kindje', voegt Martin toe. En met een knipoog: 'Het enige dat hij nog moet maken, is de choreografie.' Hij vertelt dat McCartney het script zelf geschreven heeft. 'Hij weet precies hoe dit eruit moet gaan zien. Hij doet zelfs suggesties voor de choreografie. Hij maakte een keer een leuk sprongetje voor me. Ik zei toen: 'Paul, hier moet nog aan gewerkt worden.''
McCartney zei dat hij aan deze samenwerking begon omdat 'hij nooit nee tegen een aanbieding kan zeggen', zeker niet als het nieuw en uitdagend is. 'Ik ben dol geworden op het werken met orkesten', zei hij. 'Het is een geweldig palet.' Hij schreef wat 'test'muziek en begon te lezen over dans en naar balletvoorstellingen te gaan.
'Ik vind de pure fysieke kracht het verbazingwekkendste van ballet', zei hij. 'Het is net een ontmoeting tussen de Olympische Spelen en kunst, en dat vind ik fascinerend. Voor mij is het een uitdaging om te zien wat ik ermee kan.'
(bron: nytimes.com)
(Vert.: Ruby Van Den Bergh)
