John and Yokos enige zoon over zijn vaders erfenis en waarom de man werkelijk ‘uniek’ was.
‘Veel mensen fantaseren over wat voor dingen vooraanstaande figuren nu zouden doen als ze niet van deze wereld waren weggenomen. Ik vraag me dat vaak af over Jimi Hendrix en John Coltrane. Een ding is echter zeker en dat is dat er nu veel dingen zijn waar mijn vader misselijk van zou worden. Zoals het milieu of de oorlogen die over de hele wereld plaatsvinden. In de jaren 60 leek de mens op weg te zijn naar een meer utopische maatschappij en ik denk dat mijn vader er echt in geloofde. Nu lijkt het soms of we een andere kant op gaan.
Wat voor muziek hij nu zou maken als hij nog had geleefd; dat is moeilijk te zeggen. Mijn moeder heeft zijn platencollectie en dat is allemaal rock-'n-roll. Er zit niets tussen dat ouder is dan het tweede album van Elvis. Dus als hij nog muziek zou maken, dan zou het rock-'n-roll zijn.
Zijn erfenis is fantastisch. Hij was niet alleen dapper genoeg om het klassensysteem in Europa uit te dagen en te overwinnen en een hele generatie jonge mensen te bevrijden die onder de naweeën van de tweede wereldoorlog hadden geleden, maar hij bleef ook niet op zijn lauweren rusten en vadsig worden in een of ander paleis toen de Beatles uit elkaar waren gegaan. Hij raakte betrokken bij het vredesactivisme en riskeerde zijn hele carrière door met mijn moeder experimentele avant-garde muziek te maken om zijn idealen te promoten. Hij inspireert ons allemaal. Het eerste Plastic Ono band album dat mijn moeder in 1970 maakte en waar mijn vader gitaar op speelde, was misschien wel het eerste punkrock album en dat kwam uit in hetzelfde jaar als waarin de Beatles uit elkaar gingen. Het was net alsof Elvis in 1975 opeens een punkrock band was begonnen. Het was heel radicaal. En alsof dat niet genoeg was, als een van de eerste bands die al zijn eigen nummers schreef en zong, schopt hij ook nog eens muzikale concepten omver en zet hij de starheid van de muziek opzij. 'Revolver' en 'Sgt. Pepper' veranderden de manier waarop mensen muziek opnamen en schreven - zelfs de manier waarop ze over hun leven dachten.
De man was duidelijk niet van plan om binnen een denkrichting te blijven hangen en was constant bezig grenzen te verleggen. Pa vond het helemaal niet erg om het risico te lopen niet begrepen te worden. Hij maakte de statements die hij wilde maken - kijk maar eens naar de hoes van 'Two Virgins' waar hij naakt op staat. Niemand wilde dat zien, maar hij wilde dat gewoon doen en het was een steekhoudend statement over hoe hij zich voelde.
Toen pa 'Give Peace A Chance' maakte of de bed-in hield, werd hij er belachelijk om gemaakt en men zag het als een grap. Maar de impact was groot omdat hij een popster was die alles van dat leventje verwierp - en mensen respecteerden hem er om. Hij was uniek.’
(Bron: NME december 2010)
(Vert.: Kees van der Linden)
