De jongensachtige artiest maakt eindelijk zijn debuut bij het legendarische Apollo Theater in Harlem en lijkt oprecht enthousiast te zijn om daar te zijn. 'Het is de heilige graal,' mompelde hij voor hij zich bukte voor de Apollo traditie om de ‘Tree of Hope’, die op het podium staat, aan te raken voor geluk.
Voor het publiek was het ook een fantastisch moment — de mogelijkheid om Paul McCartney te zien in een veel intiemere setting dan de stadions waar hij doorgaans optreedt. Het concert werd live uitgezonden door Sirius XM om te vieren dat ze het aantal van 20 miljoen abonnees hadden bereikt. De 68-jarige voormalige Beatle speelde twee uur lang en in die twee uur kwamen nummers voorbij uit zijn gehele carrière, die bijna 50 jaar beslaat.
Het publiek — dat alleen op uitnodiging binnenkwam en bestond uit winnende abonnees en beroemdheden als Jerry Seinfeld, Martha Stewart, Tony Bennett, Kevin Bacon en Kyra Sedgwick, Deepak Chopra en twee Rolling Stones (Keith Richards en Ron Wood) — verkeerden in nostaligische gelukzaligheid.
Samen met zijn energieke vierkoppige band liet McCartney een gulle portie Beatles klassiekers horen, van de popliedjes (‘I Saw Her Standing There’, ‘All My Loving’, ‘And I Love Her, ‘Drive My Car’ tot aan de anthems (‘Let It Be’, ‘Hey Jude’, ‘The Long and Winding Ro ad’).
Hij dook diep in de Wings klassieker ‘Band on the Run’ (onlangs opnieuw uitgebracht als luxe editie) en speelde niet alleen de titelsong en ‘Jet’, maar ook ‘Let Me Roll It’ en ‘Nineteen Hundred and Eighty Five’.
Minder belangrijke juweeltjes waren het oude Lennon-McCartney nummer ‘One After 909’, zijn solohit ‘Dance Tonight’ - waarbij hij de uke lele speelde, ‘I’m Looking Through You’ van Rubber Soul en, ter ere van he t kerstseizoen, het gezellige ‘Wonderful Christmastime’. Het publiek was vooral geroerd door zijn medley ‘A Day in the Life’ — dat origineel werd gezongen door John Lennon — en ‘Give Peace a Chance’. Ironisch genoeg kreeg McCartney last van het temperamente geluidssysteem — dat erom bekend staat — in het theater op het moment dat hij, ter ere van de bijzondere geschiedenis van Apollo, een cover van Marvin Gaye’s jaren ’60 soul klassieker ‘Hitch Hike’ (compleet met zes go-go danseressen in minirokjes) wilde inzetten. Hij moest drie keer opnieuw beginnen voordat hij het hele nummer kon zingen. 'Okee,' grapte hij, 'we hebben bewezen dat het live is.'
Ook al hoor je af en toe dat zijn stem hapert, McCartney heeft nog steeds het speelse en krachtige van iemand die half zo oud is. Hij was duidelijk onder de indruk van zijn omgeving. Op een gegeven moment stopte hij even en zei: 'Ik neem even een momentje en duik in de Apollo. Ik weet dat het speciaal is voor jullie New Yorkers. Voor ons, Engelse jongens, is het heel speciaal.'
(Bron: hollywoodreporter.com)
(Vert.: Ellen Clement)
