Een rechter heeft Bluebeat.com veroordeeld voor het schenden van de verkooprechten van duizenden liedjes. Om tot deze beslissing te komen moest de rechter de meest vreemde verdediging aanhoren die ooit werd gevoerd bij een zaak waarbij inbreuk gepleegd werd op geluidopnames.
Afgelopen jaar maakte BlueBeat reclame dat ze liedjes voor 25 cent verkochten. Apart was dat dit bedrijf de enige was op dat moment die digitale tracks van de Beatles verkocht, en ook claimde dat ze het enige Amerikaanse bedrijf waren die dat legaal mocht doen.
Record Labels spanden in november 2009 een rechtszaak aan tegen BlueBeat. Hank Risan, grote baas bij BlueBeat, zei in een interview dat het bedrijf van elke opname slechts een kopie maakte, de opname analyseerde, de kopieën vernietigden om er vervolgens een simulatie van te maken door middel van geluidsparameters.
Volgens BlueBeat is deze werkwijze beschermd door de wet (17 U.S.C. § 114(b). Daar staat in “dat het is toegestaan om een duplicaat te maken van een geluidsopname die volledig bestaat uit andere geluiden, zelfs ook als die geluiden geïmiteerd zijn of lijken op de originele, beschermde geluidenâ€?. .
Men noemde deze verdediging “de psycho-acoustische simulatie�
De platenmaatschappij voerde aan dat de rechterlijke taal alleen is om te handhaven en niet om misbruikt te worden door bedrijven zodat ze opnames kunnen heropnemen om zo het copyright te kunnen ontduiken. Tijdens de rechtszaak, afgelopen donderdag, stemde de rechter Josephine Staton Tucker hiermee in. “Het is BlueBeat niet gelukt om het bewijs te leveren waarin duidelijk wordt dat zulke simulaties meer zijn dan een illegale kopie van opnames waar copyright op zit�.
De rechter zei dat BlueBeat ook geen bewijs had dat ze in het bezit waren van een § 114 vergunning, dat de kopieën alleen door BlueBeat waren gebruikt en dat de kopieën werden vernietigt.
In plaats daar van veroordeelde de rechter het duistere en onduidelijke taalgebruik van Risan, waarover ze zei dat het een langdradige omschrijving was over kopieën, opnames etc.. En volstrekt geen blijk gaf van enige creativiteit.
Ook ging ze niet in op de argumenten van BlueBeat die claimde dat de simulaties origineel en onafhankelijk waren en dat platenmaatschappijen niets te zeggen hebben over opnamens van vóór 1972.
Er wordt nu uitgezocht hoe hoog het bedrag is wat BlueBeat moet gaan betalen aan de platenmaatschappij.
(Bron: hollywoodreporter.com)
(Vert.: Daniele de Lignie)
