Terwijl de wereld zich klaarmaakte om de sterfdag van Lennon dertig jaar geleden te herdenken, spreekt Jade Wright met een van zijn schoolvrienden over het eerbetoon van woensdag.
Dertig jaar geleden deze week was de wereld in rouw. Toen het nieuws van John Lennons moord zich over de hele wereld verspreidde, voelde miljoenen mensen het gemis van zijn muziek en inspiratie.
Maar terug in Liverpool, rouwden zijn oude schoolvrienden gewoon om het verlies van hun vroegere maat, de jongen waarmee ze zijn opgegroeid in de Quarry Bank School.
Op woensdag, toen hij precies 30 jaar dood was, is iedereen die met John gewerkt heeft, of hem kende samen gekomen voor een nummer om de man en zijn muziek te vieren, als deel van Lennon Remembered in de ECHO Arena.
'We spelen niet om zijn sterfdag te markeren, maar om zijn leven te vieren.' Legt Rod Davis, banjo speler bij de Quarrymen, wie John al kende van de zondagsschool toen ze vijf jaar oud waren, uit.
'Teveel over zijn dood praten creëert een schaduw. Er is meer dan verdriet deze week, dus we proberen ons te focussen op het vieren van de John die we kenden.'
In September 1956 vormden John, Pete Shotton, Eric Griffiths, Rod Davis, Colin Hanton en Bill Smith (later Len Garry) de Quarrymen.
Het eerste Quarrymen instrument was een wasbord uit het berghok in Pete zijn tuin. Vervolgens staken ze een bezem, dienend als handgreep, in een theekist.
Hun eerste repetities waren in de oude schuur in de tuin van Pete, waar ze met veel schokken en stoten Lonnie Donegan’s Rock Island Line en Cumberland Gap nadeden.
'Ik heb nog steeds mijn exemplaar van Rock Island Line die ik van John kocht.' Zegt Rod.
'Hij verkocht hem aan me voor een halve kroon, en toen ik thuis kwam merkte ik waarom — hij had er zo vaak naar geluisterd dat de houder helemaal kapot was. Mijn vader moest er een nieuw stuk plastic overheen doen en er een nieuw gat in boren. Het was het waard.'
Ze speelde de Empire in een talentenjacht in de Cavern, toen nog een jazz club.
Maar alles veranderde op 6 juli 1957, bij het Woolton kerk evenement, waar John voorgesteld wed aan Paul McCartney. Paul kwam bij de band en Rod verliet deze daarop.
'Ik speelde op het podium met John en toen speelde hij met een of andere jongen genaamd Paul Mc-nogwat.' Grinnikt Rod. 'Len speelde met John en Paul, Coling speelde met John, Paul en George — hij was de drummer bij de ‘That’ll be the day’ opnames.
John Duff Lowe was een andere initiatiefnemende jongen — hij speelde met de Quarrymen nadat Paul hem voorgesteld had.'
Sinds 1997 speelde Rod gitaar bij de Quarrymen en deed samen met Len Garry de zangpartij. Op woensdagavond zullen de Quarrymen de nummers doen die ze vroeger speelde.
De avond zal John Lennons leven voorstellen, vertegenwoordigd door degenen die erbij waren, waaronder de collega Hamburg muzikant, Tony Sheridan, kunstschool vriend en hoofdredacteur van de Mersey Beat, Bill Harry en Tony Bramwell, de persvoorlichter van de Beatles, goede vriend en ex-hoofd van het opnamelabel Apple.
Er zal ook een optreden zijn van Alan White — Ja, de drummer en voormalig lid van John’s Plastic Ono band. Alan speelde bij veel van John’s solo opnames, waaronder Instant Karma en Imagine.
Ook Joey Molland, gitarist van Bathfinger, wie ook speelde in Lennon’s Imagine zal er zijn. Net als Grammy award winnaar Dennis Ferrante, wie aan een aantal van Lennon’s albums gewerkt heeft en acteur Mark McGann, wie een speciale uitvoering van John Lennon’s ‘In My Life’.
'Ik zie er naar uit om wat van deze oude vrienden terug te zien. We speelden met Tony Sheridan in de Empire een paar jaar geleden, en we genoten er echt van. Daarna speelden we nog een keer met hem in Hamburg. Skiffle komt goed terecht in Duitsland en natuurlijk, is er die Beatles-connectie, dus we hebben daar veel gespeeld over de jaren heen.
Het Querrymen fenomeen heeft de groep over de hele wereld gekregen. Vorige maand toerden ze door Amerika.
'We hebben 17 shows gespeeld in 21 dagen.' Lacht Rod. 'de Radio City Music Hall in New York, de Egytian Theatre in Los Angeles, daarna Malibu. We speelden voornamelijk bij verschillende premières van Nowhere boy.'
Nowhere Boy vertelt het verhaal van een jonge John, opgroeiend in Liverpool. De dagen van de Quarrymen zaten erin, net zoals zijn schooltijd en een belofte van hun reis naar Hamburg.
'We realiseerden ons dat ze niet van plan waren om een documentaire te maken.' Zegt Rod.
'De actrice die tante Mimi speelde [Kristin Scott Thiomas] was erg goed, en als Anne Marie Duff, en natuurlijk Aaron [Johnson].
'Er zijn dingen die je eruit kan halen als: ‘we rookten niet in de wc’s, maar achter de fietsenschuur’ en dat soort dingen, maar daar ging het niet om.
'Je kan de feiten niet namken, maar een kan wel een amuserende film maken, en ik denk dat dat is wat ze hebben gedaan.'
(Bron: liverpoolecho.co.uk)
(Vert.: Tanja van Alfen)
