Hun films en ontelbare foto’s zijn het bewijs dat ze het meest fotogenieke kwartet van de geschiedenis waren. Hun platen spreken voor zich, met een magie die vele artiesten nog steeds proberen te evenaren.
Maar er is weinig bewijs om te kunnen overtuigen dat de Beatles ook een goede live band waren, wat een van de redenen is dat cynische mensen vaak zeggen dat de Beatles niet meer waren dan een hype, een studioproduct, bedacht door producers en managers. Maar door het uitkomen van de complete digitale catalogus van de Beatles op iTunes is er nu iets wat nooit eerder te verkrijgen was: een volledig Beatles concert.
De Beatles: Live At Washington Colosseum 1964 is het ultieme document van het beste optreden dat de band ooit gaf.
In januari van dit zelfde jaar, waarin ze Engeland en Noord Europa veroverden,waren de Beatles gewend geraakt aan een hysterisch publiek. Dit was alleen niet het geval in Parijs, waar de band drie weken achter elkaar optrad voor een moeilijk te overtuigen Frans publiek. Twijfelend aan hun kunnen, was hun volgende stop in Amerika, waar op dat moment een album en 3 singles al geflopt waren..
Door een publiciteitsoffensief van Capitol records werd het wel een beetje beter en kwam hun nieuwste single op een. Maar toch, na een maand van ploeteren in Parijs, hadden ze geen idee wat de reactie van het publiek in het mekka van de popmuziek, Amerika, zou zijn. Maar op 11 februari 1964 werden ze blij verrast door een publiek dat de nieuwe Meet the Beatles elpee al stuk had gedraaid en de liedjes net zo goed kenden als de Beatles dat zelf deden.
Het resultaat was voor ieder een achtbaanrit van 35 minuten vol adrenaline en extase.
Filmopnames van dit concert, opgenomen in zwart/wit, bestemd voor beperkte uitzending, werden vervolgens jarenlang illegaal verspreid. Maar nooit in zijn totaal, en geluid en beeld leken wel af te stammen uit het nieuws over de tweede wereld oorlog..
Voor het eerst zijn de opnames van het complete concert opgepoetst en geschikt gemaakt en zijn de beelden van een dusdanige kwaliteit die kan wedijveren met de beste clips van The Beatles Anthology. Maar bedenk wel dat het geluid echter niet perfect is. De geluidsman was de hele tijd druk bezig om de gitaar en zangsolo’s in mono op te nemen met eenvoudige apparatuur. Maar over het geheel gezien lijdt de energie van de band daar niet onder.
Het geluid uit de versterkers van John en George, de overheersende bas van Paul, de drums en cimbalen van Ringo, het is allemaal te horen, helderder en dieper dan ooit. En natuurlijk de stemmen, recht voor z’n raap zonder ondersteuning. Met slechts twee microfoons zichtbaar in beeld is het een raadsel hoe onder deze omstandigheden alles zo in detail te horen is.
Voor de meeste Beatlesfans of toevallige kijkers zijn de opnames van het concert in Shea Stadium het meest voor de handliggende om te bekijken. Deze kleuren opnames zijn gemaakt in augustus 1965. Maar deze film , ook prachtig en opwindend, toont meer het grote spektakel van Beatlemania dan de Beatles als band..
De muziek in die tijd kwam in de verdrukking door alle gekte. De Beatles hadden het opgegeven om naar elkaar te luisteren tijdens het zingen en gaven zich over aan het geluid van duizenden gillende mensen en waren soms alleen gekkigheid aan het uithalen, gewoon voor de lol.
“We waren het een beetje zat om te toeren" zo herinnert Ringo zich later. “Dat kwam omdat we slechte muzikanten waren geworden".
Het in ieder geval zeker dat elk lied dat werd opgenomen in Shea Stadium was verbeterd,of vervangen door andere opnames of kompleet uit de film verwijderd. In Washington D C echter is elke noot van het originele optreden te horen en, met uitzondering van een enkele valse noot, vlekkeloos. De Beatles zijn zichtbaar goed op elkaar ingespeeld en gaan er vandoor als jockey’s op volbloedpaarden tijdens een paardenrace.
Twee avonden hiervoor hadden ze tijdens de Ed Sullivans show geschiedenis geschreven. Maar deze optredens waren een mengeling van zenuwen, slecht geluid en met een ingehouden volume. Maar in de uitgelaten sfeer van het Colosseum staat de band gewoon in vuur en vlam.
Vooral Ringo is zonder twijfel de ster van de show. Zijn ongelofelijke spel die avond sprak voor eens en altijd tegen dat hij maar een middelmatige drummer was die met een beetje geluk hier terecht was gekomen.
Paul is onze reisleider, maar Ringo bestuurt de limo met 150 kilometer per uur, en dat op een wankel ronddraaiend podiumpje waarbij de bekkens bij elke slag dreigen om te vallen. Iedereen zou hier gek van worden maar het hij bloeit helemaal op.
Hoewel het nog drie jaar zou duren voor ze hun artistieke top zouden halen, piekten de Beatles hier als live band. Ze zouden nog veel grotere optredens geven, waarvan sommige legendarisch vanwege de grote aantalen toeschouwers. Maar geen een was zo opwindend.
Het concert kan aan het einde van het jaar gratis bekeken worden op iTunes.
(Bron: huffingtonpost.com)
(Vert.: Danielle de Lignie)
