Ex-Beatle zorgde voor emotie op de huid door op armen te signeren en maakte concertgeschiedenis in Latijns-Amerika.
Port Alegre heeft gesproken tegen Paul McCartney en hij heeft de waanzin waarin de stad zich verkeerde zeker verdiend. Zondagavond opende in het uitverkochte Beira-Rio stadium de eerste show van de Up and Coming tournee in Zuid-Amerika. McCartney liet tijdens de 3 uur durende show dromen uit gaan voor vele generaties fans waarmee het stadium vol zat. Er waren geen aanpassingen aan de setlist gemaakt vergeleken met vorige concerten. Paul heeft ze laten lachen, huilen, springen, dansen en schreeuwen. En dat is maar een klein voorbeeld van de kracht van McCartney.
Paul maakte zich vooral ook geliefd bij de plaatselijke inwoners door een paar keer Portugees te spreken, waaronder uitspraken als 'bah, tchê', 'trilegal' en 'obrigado, gaúchos' (dank jullie wel Gauchos). Dat werd hij natuurlijk zeer enthousiast voor bedankt. Maar het was niet alleen dat. Om je zo geliefd te maken, heeft Paul, de belichaming van vriendelijkheid, tientallen jaren podiumervaring opgedaan, wat te zien is in elke beweging. De danspasjes, de blikken en uitdrukking van zijn gezicht, houdingen en zelfs een gespeeld stukje dat hij zin hand verbrandde vindt het publiek geweldig. De temperatuur was zelfs erg hoog bij de 50.000 tellende aanwezigen die begerig zaten te wachten op de Beatles hits.
En die kwamen ook. Van de 36 nummers op de setlist waren er 22 van de bekendste band op de wereld. De zin 'beep, beep and beep, beep yeh' ('Drive My Car'), de ballads ('The Long and Winding Road'), de rocknummers ('Back In The USSR'), de onsterfelijke nummers ('Eleanor Rigby') werden in een bepaalde volgorde gespeeld dat het publiek er niet genoeg van kon krijgen. Velen, fans van verschillende leeftijden, schreeuwden het uit bij elke nieuwe melodie, echte klassiekers in de wereldmuziek. Het mag wat overdreven klinken, maar de opwinding was voelbaar en zeer aanstekelijk door het hele stadium. Er werden verschillende emotionele hoogtepunten bereikt.
McCartney speelde twee van de beste nummers van zijn The Firemen album: 'Highway' en 'Sing the Changes' (met videobeelden van Obama), beide zeer krachtig en goed gecomposeerd.
Solo nummers, Wings hits: het geweldige 'Let Me Roll It' dat eindigde met 'Foxy Lady' van Jimi Hendrix, 'Nineteen Hundred and Eighty-Five' met Paul op de piano, en 'Mrs Vandebilt' wat het publiek tijdens het refrein deed meezingen met 'Ho-he-ho'. Maar het hoogtepunt was toch wel 'My Love'. 'Ik heb dit voor mijn vrouw Linda geschreven, maar vanavond is het voor alle geliefden' zei McCartney in het Portugees ('Escrevi essa música para minha gatinha Linda, mas esta noite ela e para todos os namorados'). Duizenden zongen het refrein mee.
De eerbetonen aan zijn vroegere bandgenoten waren twee van de hoogtepunten van de avond: 'Here Today', geschreven voor John Lennon, met Paul alleen op de gitaar, en 'Something', George Harrisons klassieker, eerst met de ukelele, daarna met de hele band. Het publiek reageerde daarop door papieren hartjes omhoog te houden. De medley van 'A Day in the Life' / 'Give Peace a Chance'; het vredeslied van Lennon, klonk enige minutenlang in het Riverside stadium, terwijl iedereen een vredesteken met zijn vingers maakte.
Het stuk dat de geweldige toegift inleidde begon met 'Band on the Run', en werd opgevolgd door 'Ob-La-Di Ob-La-Da' waar tijdens de singalong versie het dak erbij af ging, een snel en heftig 'I've Got a Feeling' en daarna waren er explosies in de lucht tijdens 'Live and Let Die' toen er binnen en achter het podium vuurwerk werd afgestoken met een flinke hoeveelheid zodat de geur van buskruit in de lucht bleef hangen. Zoals verwacht had 'Hey Jude' qua meezingen het meeste succes bij het publiek, met veel 'na, na, na's'. Vóór, tijdens en na dit optreden verliet Paul het podium om Paul terug te krijgen op het podium.
Hij kwam terug met de Braziliaanse vlag en eentje van Groot-Brittannië. Het nationale symbool zorgde gek genoeg voor de drang bij sommigen om het volkslied Riograndense te zingen en het hele stadium zong het refrein mee van 'oh, ik ben Gaucho'. McCartney herhaalde het zinnetje in de microfoon en het publiek ging uit z'n dak. Het had niet makkelijker gekund.
Nummers van de eerste toegift waren 'Daytripper', 'Lady Madonna' en 'Get Back', singles van de sensationele Beatles. Paul ging even weg en kwam terug om het prachtige 'Yesterday' te zingen. 'Willen jullie rock 'n' roll?' vroeg hij, en zette 'Helter Skelter' in. Toen was het tijd om de borden in het publiek te lezen en hij ging in op een verzoek van twee dochters: Elisa en Anna, die hij op het podium vroeg. Hij signeerde hun armen zodat ze er later een tatoeage van konden laten maken. Het is een nieuwe trend tijdens de concerten van McCartney, die het erg leuk lijkt te vinden.
Het einde was zoals altijd 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' en 'The End' waarbij een storm van geel en groene confetti werd verstrooid. 'Ate a próxima' (tot de volgende keer) zei Paul. Een nieuw tournee is onwaarschijnlijk, maar de Brazilianen hebben al een nieuwe afspraak gemaakt met de door de koningin geridderde man op 21 en 22 november in Morumbi in Sao Paulo. De setlist zal waarschijnlijk hetzelfde zijn. Het zal een geweldige flashback zijn.
(Bron: GI Brazil)
(Vert.: Malou Oldenhof)
{qtube vid:=uYUEJffRPnk ap:=0}
{qtube vid:=gYxLeH9xqLo ap:=0}
