Met het album Band on the Run, van Wings, gaat Paul McCartney terug naar waar hij ooit was — aan de top van de hitlijsten met een grootse popplaat.
De luxe uitgave van het heruitgebrachte album, dat vanaf vorige dinsdag in de winkels ligt, werd geremastered in de studio’s van Abbey Road en er werd aan gewerkt door hetzelfde team dat vorig jaar de volledige cataloog van The Beatles geremastered heeft. Het verschijnt in verschillende uitgaves —met bonuscd’s, een DVD, een boek dat 120 paginas telt met nooit eerder gepubliceerde foto’s die gemaakt werden door Linda McCartney, of in vinyl —afhankelijk van je bankrekening en van je bewondering voor McCartney.
Band on the Run werd voor de eerste keer uitgebracht in 1973, en het was de enige keer dat McCartney hij er in slaagde qua dichtheid en gedrevenheid zo dicht bij The Beatles te komen. Van het korte gitaarstukje bij de opening tot het kleine stukje lullaby in Blackbird, werd het volledige album gevuld met het traditionele Wingsgeluid: zonnig, zijn zachte kantjes tonend en met de wortels van de rock ’n roll.
Rolling Stone vond dit 'de allerbeste plaat ooit die uitgebracht werd door een van de vier muzikanten die zich samen The Beatles noemden.' Zelfs John lennon, die gedumpt werd op de vorige platen van Wings, noemde dit 'een groots album — je kunt zeggen dat het van Wings is, maar het is overduidelijk muziek van McCartney.'
Het album werd opgenomen in Lagos, Nigeria, maar er is geen enkele Afrikaanse invloed te bespeuren, de Afrikaanse dope die McCartney rookte toen hij de plaat maakte, niet meegerekend.
Dat kan omdat hij min of meer helemaal alleen op zichzelf werkte — met enkel zijn vrouw Linda, en gitarist Denny Laine.
Het album was geweldig, maar het hele project begon onder een slecht gesternte. Enkele dagen voor de het geplande vertrek, verliet leadgitarist Henry McCullough wegens muzikale onenigheid de groep, en later vertrok ook drummer Denny Seiwell.
Seiwell zei dat McCartney een gierige vrek was en dat hij niet langer wilde werken aan een hongerloon van 150$ per week. (McCartney zegt dat zijn geld vast zat in dingen van The Beatles nadat de band uit elkaar ging.)
De McCartneys en Laine namen het album op in twee maanden, in een krakkemikkige studio, met gutsende moessonregens en overvallers en ze zaten echt allemaal op het scherp van de snee.
'Het was een uitdaging om in Lagos te zijn, maar het was er werken onder heel moeilijke omstandigheden,' zei McCartney ooit op zijn eigen charmante manier.
In een promo video, zegt hij dat Linda zijn leven redde toen overvallers hen beroofden van alles wat waarde had —en van de demotapes van de muziek waaraan hij werkte. (Hij nam ze later terug op vanuit zijn geheugen.)
Nigeriaanse overvallers staan er om bekend hun slachtoffers te vermoorden om hen te beletten naar de politie te stappen. 'Linda zei, ‘Maak hem niet dood, hij is een muzikant,’' verhaalt McCartney.
De DVD toont Paul en Linda die gek doen met de kinderen in een dorpje.
'Het lijkt net op een bende vrienden die muziek maken,' zegt McCartney over Band on the Run. Net als toen The Beatles startten, voegt hij er aan toe.
Wat het ook was, McCartney vond dat recept nooit meer terug. (%@#!!!)
(Bron: montrealgazette.com)
(Vert : Janien Nuijten — Colans)
