In 1968 bracht oorlogsfotograaf Don McCullin een hele dag door met de Beatles om foto's van ze te maken. Brian Donaldson bekijkt weer een ander cultureel kunstwerk van de Fab Four.
Het is al 40 jaar geleden dat de Beatles uit elkaar gingen, maar de invloed die ze vandaag de dag nog hebben op het culturele landschap is bijna bovennatuurlijk. Er gaat zelden een week voorbij zonder dat er iets in de media komt dat te maken heeft met de Fab Four. In de afgelopen twee weken hebben we gelezen over dat George Harrison begin jaren '60 een seance heeft gehouden voor John en Paul dat nep bleek te zijn, en dat het huis waarin Ringo werd geboren is afgesloten om ervoor te zorgen dat fans geen stenen meer zouden stelen als souvenirs voordat het huis wordt afgebroken.
De uitgave van de Apple verzameling "Come and Get It" (waar onder andere Mary Hopkin, Badfinger en Ronnie Spector op staan) heeft gezorgd voor een zendtijd van 10 minuten tijdens Front Row op Radio 4. De nieuwe sketch show over de Beatles van Paul Whitehouse en Harry Enfield daar buiten gelaten. Uiteraard draagt het feit dat in begin oktober de datum was dat John Lennon 70 zou zijn geworden ook bij aan de populariteit.
En nu komt dus ook nog eens het reactie uitlokkende boek uit met door Don McCullin gemaakte foto's. In 1968 genoot het viertal van het immens grote succes van Sgt Pepper dat het jaar daarvoor was uitgekomen, maar het nadeel was dat iedereen wat van ze wilde hebben. Ze hadden genoeg van allerlei fotografen die fotosessies wilde doen met ze, dus kozen ze voor een grote fotoshoot met fotograaf naar keuze. De man waarvoor ze kozen was McCullin die net terug was gekomen uit Vietnam waar hij foto's heeft moeten maken. Ze vonden hem niet alleen goed als fotograaf, maar ze voelden zich ook politiek gezien verwant aan de man die er gedeeltelijk aan heeft bijgedragen om aan het licht te brengen wat voor gruwelijkheden er zich voltrokken in de naam van het westen.
Maar als de Beatles zich misschien zorgen hebben gemaakt over dat hij het niet serieus zou nemen omdat hij zo veel historisch belangrijk werk deed in zuidoost Azië, hadden ze dat niet hoeven doen. "Ik kreeg een telefoontje, waarvan ik dacht dat het een grapje was", schrijft McCullin in het voorwoord van A Day in the Life of the Beatles. "Een onbekende stem zei dat hij belde van het Apple kantoor en vroeg zich af of ik misschien een dag de Beatles zou willen fotograferen voor een vergoeding van 200 pond. Ze wisten niet dat ik bijna een paar centimeter van de grond omhoog was gekomen. Ik had juist hún 200 pond willen geven om het te mogen doen."
Uit de sessie, die een hele dag duurde, kwam een cover voor het Life tijdschrift voort, maar veel van de foto's zijn nooit gepubliceerd. De meeste aandacht is al uitgegaan naar een foto waarvan de compositie bedacht is door Lennon (McCullin liet hun ideeën de vrije loop), waarin hij op de grond ligt, en dood lijkt te zijn, terwijl de andere drie nieuwsgierig naar hem kijken in plaats van met pijn of angst. Was dit een voorbode van zijn eigen bloedige dood 12 jaar later of was het meer om te laten zien aan wat voor gruwelijkheden McCullin is blootgesteld? Wat misschien nog meer liet zien in wat voor sfeer de band zich bevond zijn de relatief weinig foto's waarin Yoko op voorkomt. Op alle foto's waar zij op staat is Paul nergens te bekennen of hij staat prominent op de voorgrond en Lennon samen met Ono ver op de achtergrond.
(Bron: list.co.uk)
(Vert.: Malou Oldenhof)
