Ik hield samen met Alexandra een bedankspeech nadat we de prijs van 'beste nieuwkomers' hadden gewonnen tijdens de Evening Standard British Film Awards in het Savoy.
Mijn keelklanken kwamen niet boven het gerinkel van de wijnglazen uit. TOTDAT....George Harrison het podium opkwam en met dat lekker vette Liverpoolse accent 'hallo'zei. Hij had terecht de prijs gewonnen voor HandMade Films. Na de uitreiking ging ik er werk van maken: ik moest en zou hem spreken!
Dus zei ik: 'George, de enige reden dat ik beroemd wilde worden was dat ik dan kon gaan rollebollen met John Lennon, maar hij is er nu vandoor.'
George keek me aan en glimlachte: 'Tja, Margi, ik ben ook een Beatle hoor.'Na de ceremonie was er een Clarke feest in onze suite, met als gasten onder andere Daniel Day-Lewis,Twiggy en David Puttnam. Ook mijn moeder was er bij en mijn vader, ongemakkelijk in een pinguïnpak waarvan hij de jas al had uitgedaan.. Hij pakt een zilveren dienblad en een zilveren lepel en deed de Sheik van Arabië na. Hij was net Rab C. Nesbitt.
Daniel Day-Lewis, die sowieso erg verlegen is,wilde niks doen. Hij zei niet veel maar zijn ogen spraken boekdelen. Maar David Puttnam barste los met een versie van de klassieker 'There’s no Business Like Show Business'. Mijn moeder zei dat hij maar weer moest gaan zitten.'Bel ons maar niet, wij bellen jou.'
Het einde van een perfecte dag.
(Bron: liverpoolecho.co.uk)
(Vert.: Danielle de Lignie)
