Paul was de Beatle die ik het liefste wilde zijn als mijn broers en ik de bezemstelen en mam’s bontmutjes pakten om de fab4 in hun Ed Sullivan show na te doen. Ja, sorry hoor, ik was toen 7 jaar.
Toen ik ongeveer 8 ½ was (in de tijd van Rubber Soul) wist ik inmiddels dat John een genie was, ondanks het feit dat ik geen woord begreep van “Norwegian Wood".
En nu zijn we jaren verder en radio stations en oude babyboomers over de hele wereld herdenken de dag dat John Lennon 70 jaar zou zijn geworden.
Lennon had al lang voor dat hij op 40 jarige leeftijd werd vermoord een mythische status bereikt maar zijn dood bracht hemzelf en de Beatles tot culturele iconen van ongekende hoogte.
Er zou nooit een reünie komen.
Er zou nooit meer een meesterstuk uit de pennen van Lennon-McCartney vloeien.
Nooit meer zou Amerika alles laten vallen waar ze mee bezig waren om te kijken naar een stel muzikanten op de televisie. Ik heb geprobeerd om dit op mijn kinderen over te brengen en heb ze afgelopen week verplicht om de hele dvd van de vier optredens van de Beatles in de Ed Sullivan uit 1964/65 te bekijken. Tot mijn grote geluk waardeerden ze het en stelden vragen en vroegen ze zich af waarom al die meisjes aan het gillen waren. Vanwege het haar? Vanwege de muziek of waren het de Beatles laarzen? Het was vanwege dat alles en nog veel meer.
Amerika en de wereld waren nog aan het herstellen van de moord op John F. Kennedy en daar kwamen de Beatles: een perfect getimede vuurbal van energie.
Ze waren niet de eerste rockers die hun eigen muziek schreven en daarmee het publiek veroverden, (Elvis Presley en Buddy Holly hadden dat ook veel eerder al gedaan) maar ze waren wel de beste!
In vijf jaar tijd werd alles wat ze aanraakten goud. 29 top 10 singles in Amerika waarvan er 20 op nummer 1 kwamen. En op een gegeven moment stonden er in 1964 14 singles van de Beatles in de top 100.
Maar het belangrijkste van alles is dat ze tijdens die vijf jaar de muziek hebben veranderd. Lennon heeft ooit “Ticket to Ride" de eerste heavy metal song genoemd, slechts een paar mensen hebben dit bestrijdt. "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band" is nog steeds het nummer 1 rock album aller tijden. En toen de band in 1967 “Strawberryfields" van Lennon uitgaf trokken de Beach Boys de stekker uit hun experimentele album “Smile". Ze vonden dat dit niet konden evenaren. En daar hadden ze gelijk in.
Ruim 45 jaar later is er nog steeds niemand geweest die dat heeft gekund.
(Bron: whittierdailynews.com/Steve Lambert)
(Vert.: Danielle de Lignie)
