Het is bijna 30 jaar geleden dat John Lennon in New York werd vermoord. Na zijn dood waren er meer dan genoeg fictieve John Lennons om zijn plaats in te nemen. De IMDB (Internet Movie Data Base) vermeldt niet minder dan 33 films en TV programma's waar Lennon als karakter in voorkomt (exclusief die, waar hij zelf in speelde). Hieronder volgen enkele van de meest opmerkelijke Lennons die er waren.
Beatlemania: The Movie was reeds in productie toen John Lennon stierf, maar was pas in 1981 te zien. De film, gebaseerd op een Broadway musical die al sinds 1977 liep, had David Leon in de hoofdrol. Marshall Crenshaw speelde ook deze belichaming van Lennon, en kreeg zijn grote doorbraak in de muziekindustrie toen hij zich in 1981 bij een rondreizend gezelschap voegde. Crenshaw speelde later ook Buddy Holly in La Bamba (1987).
The Hours and the Times (1991) is een van de films die de meest enthousiaste kritieken kreeg. De film is een interpretatie van wat er zou kunnen zijn gebeurd toen John Lennon manager Brian Epstein vergezelde op een vakantie naar Barcelona in 1963 en ontving awards op het Sundance Film Festival en The Berlin Film Festival. Liverpudlian Ian Hart (die je wellicht kent als Professor Quirell in Harry Potter and the Philosopher’s Stone) kreeg veel lof voor zijn rol als de jonge John Lennon. Hart zou de rol drie jaar later nog eens spelen in het beter gebudgetteerde Backbeat (1994), dat de beginjaren van de band in het ruige Hamburg behandelt. De soundtrack voor de film bevatte geen originele Beatles composities, maar nummers die de band in hun beginjaren speelde, opnieuw opgenomen door een supergroep van jaren 90 muzikanten, waaronder Dave Grohl van Nirvana, Mike Mills van R.E.M. en Thurston Moore van Sonic Youth. De muzikanten streefden ernaar om de ruige, energieke sound van de jonge Beatles te benaderen en de film werd over het algemeen goed ontvangen. Maar er was wel een zeer belangrijke criticus in de persoon van Paul McCartney, die nijdig was omdat hij John Lennon “Long Tall Sally" zag zingen, in plaats van zichzelf. In datzelfde jaar zou Forrest Gump in de Dick Cavett show naast John Lennon plaatsnemen, waarbij zijn herinneringen aan een reis naar China de inspiratie zouden vormen voor Lennons “Imagine." De filmmakers gebruikten archiefbeelden van Lennon met een nieuwe dialoog door acteur-musicus Joe Stefanelli, die later een Beatles tribute band genaamd The Mop Tops zou oprichten en in 2009 in een Filippijnse productie over Beatlemania zou verschijnen.
2007 was een uitstekend jaar voor Lennon vertolkers. In Chapter 27, dat het leven van M.D.C. laat zien tot de dag van de moord, werd de hoofdrol gespeeld door Mark Lindsay Chapman (geen familie; vanwege de gelijkenis tussen de namen zou NBC de acteur in 1985 voor de rol van Lennon in een TV film hebben geweigerd). Lennon kwam ook kort voor in de door Bob Dylan geïnspireerde art house movie I’m Not There, en The Beatles hadden een gastoptreden in Walk Hard: The Dewey Cox Story. In deze parodie raakt Paul Rudds Lennon verwikkeld in een vuistgevecht met Jack Blacks McCartney tijdens het verblijf bij de Maharishi, voordat hij Dewey Cox met LSD in aanraking brengt. Het titelnummer van de film werd geschreven door niemand anders dan Marshall Crenshaw, die, zoals gezegd, zijn muzikale carrière begon door het spelen van Lennon in de Beatlemania musical.
Op televisie is Lennon min of meer constant te zien geweest in TV films, "BBC Playhouse" afleveringen, en in "Saturday Night Live" sketches (gespeeld door Matthew Broderick en Dennis Leary). Voorbeelden van Lennon in tekenfilms zijn “Robot Chicken" en een programma genaamd “House of Rock," waarin Lennon een huis deelt met een stel andere overleden rocksterren.
Lennon als onderwerp voor fictie blijft actueel, met Nowhere Boy, een film die Lennons jonge jaren vóór de Beatles als onderwerp heeft en die dit weekend in bioscopen in de VS draait en een herstart van Yellow Submarine die voor 2012 gepland staat. Onlangs werden de filmrechten voor Alan Goldsher roman Paul is Undead aangekocht, wat betekent dat het publiek wellicht binnenkort John Lennon en de rest van de Fab Four als hersenen etende zombies kan aanschouwen (behalve Ringo — hij is een ninja).
Het is geen verrassing dat een cultureel zo belangrijke persoon ons blijft inspireren, maar je vraagt je toch af wat Lennon zelf van die postume lofuitingen zou hebben gevonden. “Everybody loves you," zei hij ooit, “when you’re six foot in the ground."
(Bron: legacy.com)
(Vert.: Kees van der Linden)
