Laurie Burns McRobbie was 15 jaar toen haar beste vriend haar belde met het verschrikkelijke nieuws dan Paul McCartney dood was.
'Ik herinner het me nog heel goed, ik stond in de eetkamer en barste in huilen uit,' vertelt McRobbie, wiens echtgenoot de President van de Universiteit van Indiana, Michael McRobbie, is.
Het was oktober 1969 toen het valse gerucht dat de zanger en songwriter van The Beatles en hartendief McCartney dood was, verspreid werd — samen met een massa verwijzingen naar albums van The Beatles, liedjes en opnames — het gerucht verspreidde zich vliegensvlug over Amerika en over de hele wereld.
Het is nog steeds een geliefde legende in Amerika, en eigenlijk werd dit artikel gevoed door een vraag op een Hotline door een vierdegraads leerling vorige lente: 'Hoe begon het gerucht dat Paul dood was een eigen leven te leiden?'
'Ik krijg er elk semester opnieuw weer vragen over,' zegt de prof van de Universiteit van Indiana en Beatlesexpert Glenn Gass, wiens cursussen over rock-and-roll muziek de meest populaire zijn van de campus.
Als McRobbie het heeft over het overlijden van de geliefde Paul in 1969, weten weinige teenagers dat de overleden John Gray, een van de mensen was die mee verantwoordelijk was voor een van de meest herhaalde 'bewijzen' van de geruchten over McCartney's verzonnen dood.
In de herfst van 1969 was Gray een student aan de Universiteit van Michigan en schrijver van het studentenblad, the Michigan Daily. Hij en medestudent Fred Labour (die later basspeler werd in het cowboybandje 'Riders in the Sky', de groep die onder andere de soundtracks maakte voor de drie 'Toy Story' films) hadden een uitzending gehoord van een laatavond DJ in Detroit, die een nummer van The Beatles van achter naar voor draaide en beweerde dat dit de sleutel was voor de dood van McCartney. Gray en LaBour sprongen op dit idee en begonnen verwoed te zoeken door albumhoezen en Beatlessongs om te zien welke andere aanwijzingen ze konden vinden.
'John en Fred zagen onmiddellijk het satirische potentieel,' zegt McRobbie.
Op 14 oktober 1969 publiceerde the Michigan Mail het artikel van LaBour 'McCartney is dood: nieuwe bewijzen aan het licht gebracht.' Gray schreef de hoofdlijnen en de volgende noot van de uitgever: 'Mijnheer LaBour bekeek de hoes van Abbey Road, het nieuwste album van The Beatles opnieuw voor The Daily. Hij onderzocht de achtergrond van de hoes van Abbey Road heel nauwkeurig, en alhoewel hij op enkele eerdere toevalligheden botste, vond hij ook iets heel merkwaardigs. Hiervoor wenst hij Louise Harrison Calwell, van WKNR-FM, en Marion, de dochter van George Martin, te bedanken voor hun hulp. Mijnheer LaBour zegt dat alles volledig met de waarheid strookt. J.G.'
Ondanks dat het artikel van LaBour niet het eerste was dat over McCartney's dood ging, stonden er veel nieuwe en slimme details in die later overgenomen werden door andere reportages die hier op volgden.
De aanwijzingen werden onder andere gehaald van de hoes van Abbey Road, waarop de vier Beatles een zebrapad oversteken.'Dit een afbeelding van een begrafenisstoet,'zo zegt Gass. 'John is de priester,Ringo de begrafenisondernemer, Paul is dood en George graaft het graf.'
Daar komt nog bij dat de hoes van Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band een foto toont waarop Paul als enige met zijn rug naar de camera zit en op zijn uniform zijn de letters O.P.D genaaid, dit betekent volgens LaBour: 'officially pronounced dead' (officieel doodverklaard).
En dan zijn er nog de liedjes die achteruit afgespeeld werden, een trucje die vroeger op elke pickup uitgevoerd kon worden. De achterwaartse versie van 'Revolution No. 9' bevatte de woorden 'turn me on,dead man' (wind me op, dode man). En als de luisteraar het einde van 'Strawberry Fields'vertraagt afspeelt kan hij John Lennon de woorden 'I bury Paul' (ik begroef Paul) (de echte tekst was cranberry saus) horen zeggen.
De bedenksels uit Michigan werden overgenomen door verschillende andere kranten en radiostations en bereikten uiteindelijk het publiek. Gass vertelde dat op het hoogtepunt van alle geruchten er verschillende studenten werkzaam waren voor een DJ in New York. Een van deze studenten stuurde een foto naar het Apple kantoor van de Beatles in Londen: 'bronnen vermelden dat Paul dood is,kunt u dit bevestigen?'
Maar op dat moment, volgens Gass, waren de Beatles bezig om uit elkaar te gaan en McCartney verschuilde zich in zijn huis in de afgelegen Schotse Hooglanden, en wakkerde zo, onbewust, alle geruchten verder aan en het beïnvloedde de verkoop van ABBEY ROAD aanzienlijk.
'Eerlijk gezegt,hadden de Beatles hier verder niks mee te maken' zo zegt Gass.Volgens John zou dat te goedkoop zijn en de Beatles waren nooit goedkoop om zulke truckjes uit te halen.
Hij wilde een persconferentie waarin hij het gerucht kon ontkrachten, maar ze wilden op dat moment ook niet dat het nieuws van hun uit elkaar gaan bekend zou worden en het was uiteindelijk toch ook een hoop gratis publiciteit die ze anders nooit zouden hebben gehad, dus bleef Paul zich nog een beetje verstoppen, ze waren dan wel niet goedkoop maar ze waren ook niet gek.
McRobbie, die na haar afstuderen aan de Michigan Universiteit, Gray ontmoette was geamuseerd toen ze hoorde wat zijn rol was in deze geruchtenstroom over Pauls vermeende dood.. 'Ik legde hem uit hoe het mij beïnvloed heeft indertijd' Hun twee kinderen, Margaret en Charlie Gray,waren zo onder de indruk van hun vaders invloed op de McCartney legende dat ze kortgeleden dit hele verhaal op Wikipedia hebben gezet. En Margaret heeft een vergrote kopie van het krantenartikel op haar muur van haar studentenkamer gehangen. Gass gelooft dat een dergelijk verhaal tegenwoordig sneller verspreid zou zijn, maar ook eerder ontkracht.' Het was allemaal toen leuk om te doen, maar Paul zou nu gewoon even getwitterd hebben.'
(Bron: heraldtimesonline.com)
(Vert.: Janine Nuijten-Colans en Danielle de Lignie)
