Als je zegt dat John Lennon een spons was, zoals hij de creatieve geniale ideeën van andere opzoog, dan is dat nog zacht gezegd.
Ook al zijn zijn nummers absoluut origineel, achter het materiaal zit een artiest die is ondergedompeld in het werk van iconische figuren als cabaretier Lenny Bruce, dichter Allen Ginsberg en jawel, de geweldige Chuck Berry. Ook al werden zijn liedjes geraffineerder, zijn werk bleef verbonden met degenen die zo’n invloed op hem hadden. Hieronder staan acht namen die het werk van John Lennon enorm hebben beïnvloed.
Elvis Presley
Ondanks Lennon’s liefde voor het skiffle nummer ‘Rock Island Line’ was Presley’s ‘Heartbreak Hotel’ het eerste nummer dat hem de echte kracht van rock ‘n’ roll liet zien. Hij was pas 16 jaar oud toen hij het nummer hoorde en hij was gefascineerd door Presley’s stem, maar ook door de gitaar die door het nummer klonk. ‘Blue Suede Shoes’ en ‘Hound Dog’, die in hetzelfde jaar werden uitgebracht, maakten een nog grotere indruk. Tot aan het bittere eind (‘(Just Like) Starting Over’ was Presley’s invloed duidelijk.
Chuck Berry
“Als je rock ‘n’ roll een andere naam wilt geven, denk dan aan ‘Chuck Berry’," zijn beroemde woorden van Lennon. De vele nummers van Berry die Lennon heeft gecovered — ‘Rock and Roll Music’, ‘You Can’t Catch Me’ en ‘Sweet Little Sixteen’, om er eens drie te noemen — laten de grote liefde zien die de overleden Beatle voelde voor Berry’s muziek. Berry’s gevoel voor taalgrapjes hadden ook invloed op Lennon. Dat is duidelijk te horen op ‘Come Together’.
Paul McCartney
In zijn boek ‘Tell Me Why’ schrijft schrijver Tom Riley dat Paul McCartney Lennon naar het centrum meenam en weg van ‘de franjes die de heilige grond zijn van rock ‘n’ roll’. De bijtende sfeer in veel van Lennon’s werk getuigt van die aanname. Maar het klopt ook dat de muzikale kennis van McCartney concurrentie betekende voor Lennon. Eigenlijk maakte McCartney Lennon dus een betere schrijver.
Bob Dylan
Dylan’s invloed op het schrijven van John Lennon kwam naar voren op de soundtrack van ‘Help!’. ‘You’ve Got to Hide Your Love Away’ is het meest duidelijke voorbeeld en het laat Lennon horen in een folkachtig nummer, tokkelend op zijn gitaar terwijl hij het kenmerk van Dylan imiteert, zijn nasale geluid. Verder staat in de titeltrack van de film een stukje tekst van Dylan’s ‘My Back Pages’, om precies te zijn ‘I was so much older then / I’m younger than that now’.
Lewis Carroll
Als kind was Lennon gek op de klassiekers van Carroll, ‘Alice’s Adventures in Wonderland’ en ‘Through the Looking Glass’. Beide boeken staan vol met woordspelingen en vreemde logica. Twintig jaar nadat hij deze boeken voor het eerst had gelezen, gebruikte Lennon Carroll’s fantasierijke woordspelingen en logica in meesterwerken als ‘Lucy in the Sky with Diamonds’ en ‘I Am the Walrus’.
Julia Lennon
Julia Lennon was een bijzondere aanwezigheid tijdens Lennon’s jeugd. Ze hield haar zoon op de hoogte van alle goede Engelse muziek en de Amerikaanse artiesten die in de jaren ’50 de Britse scene onveilig maakten. Ze kocht Lennon’s eerste rock ‘n’ roll kleding: zwarte strakke jeans en een korte regenjas. Belangrijker nog was haar dood toen Lennon nog maar 17 jaar oud was. Het liet hem achter met een moeilijke mix van gevoelens; boosheid, bitterheid en melancholie. Deze gevoelens waren van invloed op zijn meest ontroerende werk.
Buddy Holly
Lennon hoorde Holly’s ‘That’ll Be the Day’ aan het eind van 1957, toen hij en McCartney regelmatig ’s middags samen liedjes schreven bij McCartney thuis. Als een van de eerste blanke rock ‘n’ rollers die zijn eigen nummers schreef — en nog goede ook — werd Holly de standaard waarmee Lennon en McCartney zichzelf wilden vergelijken. Het feit dat Holly’s toonsoortveranderingen en stemgeluid makkelijk te imiteren waren hielp de jonge sterren verder in hun werk.
Yoko Ono
Ook al was Lennon aan de top van creatieve kracht toen hij haar ontmoette, toch opened Yoko Ono nieuwe wegen waardoor de bijna-voormalig Beatle zijn werk verder kon ontwikkelen. De bijzondere muziek en de verscheurende introspectie die de kenmerken waren van Plastic Ono Band, Lennon’s eerste album na The Beatles, hebben veel te danken aan Yoko, die Lennon aanmoedigde om grotere risico’s in zijn muziek te nemen. Lennon’s laatste album ‘Double Fantasy’, was eigenlijk een soort duet tussen hem en Yoko, met nummers die zij voor elkaar zongen en voor hun zoon Sean.
(Bron: gibson.com)
(Vert.: Ellen Clement)
