Dara Roberts is een fervent Beatlesfan die, net zoals zo vele Beatlesfans, er van droomt om Paul McCartney aan het werk te zien tijdens een concert bij haar in de buurt. In het geval van Dara zal dat heel binnenkort gebeuren in het Wachovia center in Philadelphia op 14-15 augustus.
Maar de weg die je droomt loopt niet altijd over rozen. Dara heeft een hersenletsel, scoliose, osteoporose en verminderd zicht. Dus heeft ze speciale voorzieningen nodig om het concert bij te wonen, en zelfs veel meer dan waar de gewone zitjes voor gehandicapten in het Wachovia voor gemaakt zijn, dat is wat haar ouders, Debbie en Wayne ondervonden wanneer ze probeerden om kaarten te bemachtigen.
Ze botsten op een heleboel moeilijkheden toen ze naar oplossingen zochten bij Wachovia om hun dochter aan een zitje te helpen. Mevrouw Roberts zei dat ze niemand konden helpen die zowel in een rolstoel kwam en tegelijk zichtproblemen had, het is ofwel het een of het ander. De Robertsen kregen ook nog eens te horen dat de ouders niet bij hun dochter Dara kon zitten tijdens het concert. Die moeilijkheid werd later opgelost.
Debbie Roberts nam contact op met het departement Justitie. 'Justitie zei me dat het Wachovia Center per definitie ongelijk had maar dat we een klacht moesten neerleggen,' zegt ze. 'Maar, ze zeiden er ook bij dat het verschillende maanden in beslag zou nemen, minstens, dus zou Dara het concert moeten missen.'
De vereniging van Amerikanen met verminderde mogelijkheden (ADA — Americans with Disabilities Act) stellen eisen aan nieuwe stadions om toegankelijk te zijn voor iedereen. Het Wachovia werd in 1996 gebouwd nadat de overeenkomst gesloten werd. Het voorstel, in sectie 36.608, 'Een publieke accommodatie moet voldoende zitplaatsen hebben voor rolstoelgebruikers met voldoende ruimte tussenin en met verwijderbare armleuningen, A) verspreid over de verschillende soorten zitplaatsen; B)voldoende ruimte tussen de zitjes voor de rolstoelgebruikers; B) vrije keuze van plaats met een vergelijkbaar prijskaartje zoals de andere mensen in het publiek; C) een plaats die een veilige plek garandeert met een vluchtroute zonder problemen bij noodgevallen; en D) de kans om vrienden of familie of begeleiders te laten plaatsnemen bij de rolstoelgebruikers.'
Debbie Roberts nam contact op met Ike Richman, vice-president van public relations voor Comcast-Spectacor, die Wachovia onder zijn hoede heeft. Wanneer we vroegen aan Richman of het centrum werkte aan een oplossing voor Dara, zei hij tot ons, 'Dit is iets wat met met de familie van Dara afhandelen.'
Voortdurende discussies met Richman en met Wachovia leidden tot niets in het oogpunt van de Robertsen. Debbie Roberts zei dat het Center hen wilde verplichten tot de aankoop van 6 tickets —drie tickets op het gelijkvloers in sectie 4 en drie tickets in sectie 114 hogerop om zo te kunnen zien welke plaatsen zouden voldoen. Geen enkele voldeed aan de behoeften van Dara, zei ze, omdat vanaf geen enkele van deze plaatsen Dara de show zou kunnen zien. Ze zei ook dat Richman haar vertelde dat de productiecompagnie beperkt was in hetgeen ze konden aanbieden.
Dan, zo zeggen de Robertsen, stelde het center voor om drie VIP-tickets te kopen —zitplaatsen op de eerste rij aan 2000$ per stuk- wat een totaal maakt van 6000$- en zo zouden zowel Dara als haar ouders het concert kunnen bijwonen.
Op dit punt had de familie twee keuzes —een fortuin spenderen om de show te kunnen zien of helemaal niet gaan.
'Ik vraag niet om souvenirs. Ik vraag geen ‘meet and greet’ met Paul. Ik vraag enkel een zitje op een goede plek dat rekening houdt met Dara’s moeilijkheden,' zegt Debbie Roberts. Ze zegt dat ze al eerder naar concerten ging met Dara en dat er nooit enig probleem was. 'Op de meeste plaatsen tracht men een oplossing te vinden en Dara een plaats te geven,' zegt ze. En zoals Dara het zelf zegt, 'Dit hele proces om aan kaartjes te raken voor het concert van Paul, is om het met de woorden van Paul te zeggen, ‘a long and winding road’ voor ons allemaal.'
'We zullen vast en zeker een klacht neerleggen bij het Departement van Justitie als de dingen niet dramatisch veranderen,' zei Debbie vorige week. 'Het lijkt er op dat 20 jaar nadat de vereniging voor mensen met een handicap (Americans with Disabilities Act) werd opgericht, gehandicapten nog steeds de hoop moeten koesteren om gelijk behandeld te worden zoals iedereen.'
Het goede nieuws is dat het verhaal toch mooi eindigde. Nadat er contact werd opgenomen met Paul McCartney’s vertegenwoordigers met de vraag of die zich bewust waren van het 6000$-aanbod door Wachovia, werd ons gezegd dat ze dit zouden nakijken. De Robertsen hadden daarna een gesprek met Shelley Lazar, de verantwoordelijke voor de kaartverkoop van Paul McCartney. Lazar bood hen kaarten aan die gelijkvloers en vooraan, zodat Dara het hele concert makkelijk zou kunnen zien.
'We zijn heel tevreden nu,' zegt Debbie Roberts. 'Ze zeiden dat ze de situatie met witte handschoenen zouden behandelen, zodat Dara de avond van haar leven zou hebben.'
Als we commentaar vragen aan Richman zegt hij ons, 'We zijn zo blij dat Dara in de mogelijkheid wordt gesteld om het concert bij te wonen.'
Debbie Roberts zegt nu, 'Eerlijk gezegd dachten we niet dat we het concert konden bijwonen.' En Dara, zegt ze, 'is in de zevende hemel.'
Wie zou dit niet zijn?
(Bron : examiner.com)
(Vert : Janien Nuijten — Colans)
