Paul McCartney is ’s werelds meest bekende muzikant, maar ooit was hij ook verlegen tijdens een talentenjacht in Wales.
In een exclusief interview met Karen Price vertelt hij over zijn uitstapjes als jongere naar Noord Wales en over hoe zijn beroemdheid nooit boven zijn familieleven kwam te staan.
Hij is zonder twijfel ’s werelds meest beroemde muzikant wiens bekendheid vele mensen wilde dromen bezorgt, maar volgende week maakt Sir Paul McCartney een van zijn andere dromen en ambities waar, hij zal spelen in het Millennium Stadium in Cardiff.
'Sinds dit gebouwd werd, heb ik hier altijd al willen spelen,' geeft de man die in de grootste arena's heeft gestaan overal te wereld, ridderlijk toe.
'Ik zei vaak tegen mijn producer, ‘Wat met Cardiff en het Millennium Stadium?’ maar het was steeds volgeboekt. Dus werd het een lange termijn optie voor mij( om hier te spelen).'
De komende concerten van McCartney worden heel goed onthaald door de fans uit Wales, sinds de details werden bekend gemaakt eerder dit jaar.
Als onderdeel van zijn Up and Coming tour, waarmee hij in plaatsen kwam zoals Phoenix, Los Angeles, Puerto Rico en Mexico City, zal hij voor de eerste keer terug in Wales optreden sinds zijn show met Wings in 1975.
Toen was McCartney een jonge vader van drie kinderen en genoot hij van het succes met zijn band die hij vormde met zijn vrouw Linda. Deze optredens volgden na de fenomenale breuk met The Beatles.
Vandaag is hij 68 en grootvader, hij entertaint een hele nieuwe generatie van muziekfans, maar ook nog steeds hele legioenen Wings en Beatlesfans volgen hem, als hij toert met zijn vierkoppige band. En natuurlijk is hij nog steeds een inspiratiebron voor opkomende muzikanten, waaronder zijn eigen zoon.
Maar terwijl hij een van de meest bekende gezichten is, is hij ver weg van de camera's een doodgewone familieman die volgens zijn zeggen nog steeds een heel relatief gewoon leven leidt en die er van houdt om met zijn dochter naar de bioscoop te gaan, net zoals iedere vader doet.
Deze ontspannen McCartney, die niet aan het werk is, is wat ik te zien krijg als hij me belt voor een gesprekje, enkele dagen voor zijn toer Mexico City bezoekt.
Wachten op dat telefoontje maakt me nerveuzer dan in de wachtzaal van de tandarts te zitten, want hij zat tenslotte bij The Beatles, een van de meest commercieel succesvolle groepen in de muziekgeschiedenis van de populaire muziek maar ik hoef me geen zorgen te maken want McCartney gedraagt zich verfrissend normaal.
'Het is heerlijk weer he?' zegt hij wanneer hij me opbelt vanuit zijn auto, waar zijn chauffeur hem mee van zijn huis in Sussex naar zijn nabijgelegen studio rijdt.
Hij vertelt me dat hij aan een nieuw orchestraal project aan ’t werken is.
'Ik heb een muziekprogramma op mijn computer. Echt waar, het is de enige keer dat ik gebruik maak van de computer. Ik ben bezig met het schrijven van muziek voor een orkest. Het voelt aan als een hobby, het is zo fantastisch. Het is prachtig in balans met de andere dingen die ik doe.'
Maar het zal zijn catalogus van The Beatles en van Wings zijn, net als zijn recente tracks van The Fireman, zijn elektronische muziekproject, dat hij zal brengen in Cardiff.
Als ik hem er aan herinner dat het al 35 jaar geleden is dat hij optrad in Wales, grapt hij: 'Dat kan niet liefje, dat was zeker en vast voor mijn tijd, dat kan ik niet geweest zijn. Dat was lang voor mijn tijd!'
Maar na een schitterend optreden als hoofdact op het Isle of Wight Festival vorig weekend, kijkt hij er naar uit om zijn ding te doen in het Millennium Stadium.
'Ik hou er van om ergens naar toe te gaan waar mensen samen komen die van muziek houden. We weten dat de mensen uit Wales van hun muziek houden. En dat Liverpool de hoofdstad is van Wales helpt ook een beetje!' zegt hij.
Spelen in Wales zal ongeveer een beetje thuiskomen zijn voor McCartney. Hij is groot geworden in Liverpool, hij bracht er het grootste gedeelte van zijn jeugd door en stak vaak de grens over naar Noord Wales.
'Mijn herinneringen aan Wales spelen zich vooral af in het noorden van Wales. Ik herinner me Cardiff en het grootse fantastische optreden maar meer specifiek herinner ik me de vakanties in Harlech. Ik en George (Harrison) geraakten daar al liftend vanuit Liverpool. We hadden echt fantastische tijden.'
Toen McCartney nog veel jonger was, deed hij mee aan een talentenjacht in Noord Wales, dat was voor hij een van de meest succesvolle singer-songwriters werd, en destijds werd zijn kunnen niet echt geapprecieerd.
'We gingen naar Pwllheli, naar Butlins,' zegt McCartney met een Welsh accent.
'Fantastisch was dat. Ik heb schitterende herinneringen, ik was toen 11. Ik heb nog foto’s van mezelf in mijn schooluniform. Ik ging naar een talentenjacht samen met mijn broer.
'We wonnen niets. We deden Bye Bye Love als The Everly Brothers. Ik denk dat ik ook Long Tall Sally bracht van Little Richard. Het was best interessant.'
Nadat McCartney verslag uitbrengt van het ongeluk waarvan hij getuige is via het autoraampje: 'Iemand heeft juist een geparkeerde auto aangereden. Maar alles lijkt in orde. Dat zal zeker hun dag verwoesten.', vraag ik hem naar het feit dat zowel zijn optredens in Schotland als in Cardiff alleenstaande data zijn. In het verleden bracht hij steeds optredens die deel uitmaakten van een lange reeks.
'De waarheid is dat ik zo veel optredens doe dat mensen me er soms op moeten wijzen als er iets is,' zegt hij.
'Over deze statistieken ben ik net zo verbaasd als jij. Ik hou er van. Ik hou van de grootse optredens in stadia maar ook die in de kleine rokerige clubs.
'Groot of klein, lang of kort, ik hou van allemaal. Ze zijn allemaal zo verschillend.
'Optredens in stadions zijn groots, je zet je schreeuwhoedje op en gaat er voor. Kleinere intiemere optredens zijn mooi. Een van de dingen die mensen zeggen over de grote optredens is dat we ze er in slagen ze intiem te maken. En dat vind ik een compliment.'
Niettegenstaande een carrière van 50 jaar, waarin miljoenen mensen hem zagen optreden, geeft McCartney toe dat hij nog steeds zenuwachtig kan worden voordat hij het podium opgaat, natuurlijk 'niet zo erg meer als vroeger'.
Hij zegt: 'Het hangt er van af wat het is. Normaal niet. Ik heb een fantastische band. We houden er van om samen te spelen en repeteren voldoende om echt te weten wat we doen.
'Het andere ding dat me echt helpt is dat mijn producer een show op poten zet en me dan opbelt en zegt: ‘We zijn uitverkocht in vier seconden.' Als je dat hoort dan helpt dat om niet nerveus te worden. Zij (de fans) lijken erg tevreden dus ik wil graag blijven spelen voor hen.'
Een optreden waar hij zich wel een beetje nerveus voelde was zijn optreden in het Witte Huis. Eerder deze maand, werd McCartney gehuldigd als derde winnaar van de Gershwin Prize voor het populaire lied, die eerder al gewonnen werden door Paul Simon en Stevie Wonder.
Paul McCartney trad zelf op voor President Barack Obama, andere artiesten brachten een eerbetoon aan McCartney.
'Mijn vrienden zijn erg onder de indruk,' vertelt McCartney me.
'Het is echt een grote eer. Ik ben de eerste niet-Amerikaan die deze eer te beurt valt. Ik ben erg trots. Ik ben ook erg opgewonden. En waarschijnlijk ben ik ook wat nerveus. Er zullen slechts 200 mensen in het Witte Huis zijn. Dus kan ik het beter goed doen, het lijkt in niets op een show die op vier seconden uitverkocht is. Dit is iets totaal verschillend. Ik ga er heen met de intentie er van te genieten.'
Verrassend was dat McCartney voor de eerste keer het Witte Huis bezocht. Hij is een grote fan van Obama.
'Ik bewonder hem en zijn vrouw. Ik heb hen nog nooit ontmoet. Ik ben nog nooit in het Witte Huis geweest. Ik heb zijn kinderen nog nooit ontmoet. Misschien kan ik hen uitnodigen om eens met mijn jongste te komen spelen!'
De jongste van de vader van vijf, is de zes jaar oude Beatrix, zijn dochter uit zijn huwelijk met Heather Mills.
Houdt Beatrix van jouw muziek?
'Ja dat doet ze. Ik probeer niet te veel over haar te spreken. Ik heb respect voor haar privacy maar ze is heel lief.'
Hij mag dan een superster zijn, McCartney laat dit geen invloed hebben op zijn manier van gewoon papa te zijn en hij houdt er van om Beatrix een dagje mee uit te nemen. Eigenlijk kan hij, zo zegt hij, een relatief normaal leven leiden wanneer hij niet aan het werk is.
'Ik doe alsof het er niet is,' zegt hij over roem.
'Toen we beroemd met The Beatles, dacht ik bij mezelf, ‘Ik laat het me niet veranderen.’ Ik deed een enorme inspanning. Als ik zin heb om de bus te nemen of de metro dan doe ik dat gewoon. Ik ga niet op stap met een hele entourage. Het is gewoon ik, of ik en mijn lief, of ik en de kinderen. Ik denk dat dat helpt. Ik behandel het (de roem) alsof het niet bestaat.
'Deze morgen was ik alleen aan het joggen in het park. Dat ben ik zoals ik ben, de Paul zoals ik hem me kan herinneren en zoals hij altijd geweest is. De mensen zeggen, ‘Jij kunt niet naar de bioscoop gaan of gaan winkelen. Natuurlijk kan ik dat. Ik ga en sta gewoon in de rij zoals ieder ander en ik koop kaartjes en popcorn. Mensen herkennen me maar ze worden niet gek.
'De meeste mensen begrijpen dat je een uitje hebt en dat je jezelf bent en ze vinden dat fijn. Ik hou er van dat mensen langs komen voor een praatje, dat is heerlijk.
'Soms wanneer ik zit te eten komt er wel eens iemand langs voor een handtekening. Ik zeg dan, ‘Ik hoop dat je het niet erg vindt, maar dit is mijn avondje uit. Ik weet dat je dat vast wel begrijpt.’ En de meeste mensen zeggen dan ‘natuurlijk.’ Als ik optredens heb dan is het wat anders, dan horen handtekeningen er gewoon bij.'
De volwassen kinderen van McCartney uit zijn huwelijk met Linda, die in 1998 aan borstkanker overleed, zijn erg druk bezig met hun eigen carrières. Heather is pottenbakker, Mary is fotograaf en Stella is modeontwerper. Maar zijn 32-jarige zoon James, treedt in de voetsporen van zijn vader als muzikant.
Nadat hij een handvol optredens deed in Engeland, heel anoniem onder de naam Light, spitste hij zich toe op zijn eerste Engelse toer, eerder dit jaar met o.a een optreden in Cardiff Barfly.
'Hij houdt van zijn muziek dus apprecieer ik wat hij doet en wil hem er niet van afbrengen,' zegt zijn vader.
'Natuurlijk weet ik wel dat hij ook weet dat het voor hem niet makkelijk is met zo’n beroemde vader. Maar hij houdt van muziek maken en is echt een goede muzikant.
'Toen ik hoorde dat hij dit wilde doen en hij me om hulp vroeg heb ik gezegd, ‘Natuurlijk.’ Ik heb hem geholpen met het produceren van zijn eerste album dat later dit jaar op de markt komt. Ik probeer hem zijn eigen gang te laten gaan en onafhankelijk te zijn. Maar ik wilde hem zeker niet ontmoedigen.'
Als we op zijn eigen tournee komen, dan brengt McCartney een hele mix van favoriete nummers.
'Er zijn Beatlesnummers voor de oudere mensen, hoewel je zou versteld staan als je ziet hoe veel 10-jarigen die liedjes kennen. Er zijn ook een boel Wingsfan die zich die periode herinneren. De jongere generatie, de festivalmenigte, die houden van Fireman, wat een nieuw project van me is. Het klinkt meer experimenteel.
'Je maakt een lijst van nummers waarvan je denkt dat je ze gaat spelen, dan repeteer je en gaat na of je er nog steeds een goed gevoel bij hebt en meestal is dat wel zo. Ik hou van de liedjes die het publiek ook goed vindt. En dat doet goed en het verwondert me nog steeds.'
Ik heb het optreden van McCartney gezien in Mexico City, enkele dagen na ons telefonisch interview, en ja hoor hij geniet nog steeds van live optredens. Hij geeft toe dat hij er een kick van krijgt.
'Soms is het beter dan het was, misschien omdat ik nerveus was. Ik voel me thuis bij mijn publiek. En het interessante is wat er met mij gebeurd, en dit plan ik niet, ik vind het fantastisch dat mensen van mijn leeftijd, mensen ouder dan mezelf, mensen van mijn kinderen hun leeftijd en kinderen allemaal kunnen genieten. Dat zijn vier generaties. Ze komen allemaal en genieten van de muziek.
'Ik vind dat fantastisch. Ik krijg een warm gevoel daarbij. Ik kom op het podium en geef een goede oude rock! We maken een fantastische show voor al die generaties.'
Met een zodanige uitgebreide catalogus, wat zijn je eigen favoriete nummers?
'Dat hangt af van hoe ik me voel. Soms voelen we ons goed bij het nieuwe Fireman projekt. Op andere momenten hou ik van de akoestische nummers. We hebben natuurlijk altijd een fantastisch publiek dat meezingt met Hey Jude, dus dat is altijd fijn om te brengen.'
Tussen de bands die McCartney graag hoort zit Coldplay. Hij noemt ook Kings of Leon, Florence and the Machine en Plan B.
'Die zijn erg goed,' zegt hij. 'Ik denk dat er miljoenen goede muzikanten opkomen. Ik hou van MGMT. Ze kwamen voor ons supporteren in Boston vorig jaar. Ik denk dat de muziekwereld op dit moment gezond is.'
Hij heeft ook altijd heel veel goede dingen te zeggen over een andere muziekveteraan, Tom Jomes.
'Goeie oude Tom. Ik hou van Tom,' zegt hij en brengt een oorverdovende It’s Not Unusual door de telefoon.
'Ik heb hem al even niet gezien. Soms treden we samen op. Meestal voor het goede doel. Hij is een van de grootsten.'
McCartney komt ook soms zijn maatje Ringo Starr tegen, vroegere collega en andere overlevende Beatle.
'We deden vorig jaar een concert voor een meditatie ding. Het bracht meditatie in scholen, heel speciaal in gevaarlijke buurten zoals Detroit, waar heel veel geweld en drugs zijn. Deze meditatie zou hun op het juiste spoor brengen en het zou echt helpen. Ik zie Ringo sploradisch als we samen in dezelfde stad moeten optreden.'
Als hij aankomt aan de opnamestudio vraag ik McCartney nog naar de nieuwe biografische film over John Lennon van Sam Taylor- Wood, Nowhere Boy, waar Thomas Sangster de rol van de jonge Paul McCartney speelt.
'Ik heb hem nog niet gezien. Ik zag enkele flarden en het komt wel allemaal goed over. Maar ik vind het geen goed idee dat mijn personage niet zo groot is als John. En dat zal ik Sam Taylor- Wood ook vertellen. Dat neem ik niet. We waren beiden even groot!' lacht hij.
Wanneer het over de toekomst gaat, is het duidelijk dat McCartney blijft genieten van de optredens met zijn vierkoppige band, Paul ‘Wix’ Wickens (muziekdirecteur en keyboards), Rusty Anderson (gitaar), Brian Ray (bass en gitaar) en Abe Laboriel Jr (drums). Maar hij heeft geen plannen om te gaan samenwerken met andere beroemdheden.
'Het is een interessant ding met samen werken. De waarheid is dat ik dat heb gekund met John (Lennon), hij was de ideale man om mee samen te werken. En het wordt moeilijk om dat te evenaren.
‘Met wie ik ook samen werk, John zal altijd beter blijven veronderstel ik. Maar ik ben gelukkig met hoe ik nu werk en met wat ik doe.'
(Bron : walesonline.co.uk)
(Vert : janien Nuijten — Colans)
