Op 4 juni 1980, deze week precies 30 jaar geleden, overleefde John Lennon een helse Bermuda storm op zee. Hij hield zich een hele dag vast aan het roer en bracht het gehavende schip weer veilig aan wal. Dat hij de stormachtige zee heeft bevaren, dat het schip Megan-Jaye dreigde te kapseizen en wat hij misschien niet zou overleven, had hem veranderd. De ervaring had hem zelfs sterker gemaakt. Zijn creativiteit had hij hervonden en daaruit kwam zijn laatste album Double Fantasy uit voort.
Volgens een artikel uit 2007 genaamd ‘There’s no place like Nowhere’ (‘Er is geen plek als Nergens’), had John een Afrikaans orakel geconsulteerd die hem had geadviseerd om naar het zuidoosten te reizen om fysiek weer in perfecte afstemming te komen. Deze reis zou betekenen dat hij door de Bermuda Driehoek zou moeten gaan. Yoko maakte zich ongelooflijk veel zorgen. De reis heeft geresulteerd in een zeer gevaarlijke situatie, maar het orakel had wel gelijk. Fysieke afstemming is precies wat er had plaatsgevonden. (Dit artikel bevat een opmerking van de huidige eigenaar van de Megan-Jaye en de foto van John en Sean op de Megan-Jaye).
Johns assistent Fred Seaman vertelt over het verhaal in zijn boek ‘The Last Days of John Lennon’ (De laatste dagen van John Lennon). Fred kwam met Sean aan bij John's huis aan de Knapton Hill straat op Bermuda, net nadat John en de scheepsbemanning terug waren gekomen van hun reis. Er stond hem een ongelooflijk overlevingsverhaal te wachten.
John vertelde hem dat iedereen naar hen omkeek toen ze een restaurant binnenliepen nadat ze aan wal waren gekomen. Ze waren nat en vies. John lachte: ‘We leken wel overlevenden van een schipbreuk’.
Maar ondanks de nare ervaring viel het Fred op dat ‘John minder bleek was dan de vijf jaar ervoor toen hij in het Dakotagebouw verbleef. Ik realiseerde me dat al die tijd dat ik hem heb gekend hij eruit zag als iemand die leed aan een degeneratieve ziekte. Nu was hij gebruind en zag er gezond en vitaal uit.’
Nadat hij zijn gitaar nam en zeemansliedjes zong voor Sean, die vrolijk door de kamer danste, vertelde John aan Fred dat hij 'ooit op de oceaan was ... het was een deel van zijn lot dat hij veel te lang verborgen hield.' Hij verwees naar zijn Ierse voorouders —zowel zijn vader als grootvader waren zeemannen, en John voelde altijd dat Lennontrekje in zich om naar de oceaan te trekken. Eigenlijk, een reden dat Fred ingehuurd werd als de assistent van John, was omdat hij de achternaam 'Seaman' (zeeman) meekreeg bij zijn geboorte. Lennon ging verder en zei dat hij een 'overweldigend gevoel van vrijheid' voelde.
De storm liet de golven hoog opslaan, terwijl de hevige stormwind de boot twee dagen in zijn greep hield, en liet rocken als een niet-eindigende rit op de achtbaan. John was er zeker van dat hij in een zeemansgraf zou eindigen. Op het einde van de eerste dag waren de hele crew en de kapitein zeeziek en dwongen John het roer over te nemen. Hij was verbaasd over zichzelf dat hij zich staande hield, en voer het schip met een enkele handbeweging over de oceaan door de wilde storm.
'Eens ik de situatie had geaccepteerd,' zei John tot Fred, 'was mijn angst verdwenen en begon ik met volle teugen te genieten, ik zong en brulde oude zeemansliedjes,' en schreeuwde zelfs, 'Kom me maar halen God, ik ben er klaar voor!'
John vertelde aan Fred dat de laatste keer dat hij zich zo een voelde met de kosmos in 1961 was toen The Beatles speelden in overvolle clubs in Hamburg en Liverpool. 'Ik wist toen dat niets me kon tegenhouden en dat The Beatles het vroeg of laat zouden maken. Het was de enige keer dat ik me verzoend voelde met mijn lot.'
Nu voerde John weer een persoonlijke machtsstrijd. Fred zegt dat hij toen de echte John Lennon zag. De John Lennon waar de mensen ooit over spraken, een die zelfzeker was en vol levenslust.
Zes maanden later, en met een nieuw succesvol album, en met nieuwe levensdoelen na de zee, brachten hem terug met beide voeten in het leven, maar hij overleefde de dodelijke kogel niet die hem raakte vlak buiten zijn eigen huis.
(Bron : examiner.com)
(Vert : Malou Oldenhof en Janien Nuijten-Colans)
