Veertig jaar nadat The Beatles op film uit elkaar zijn gegaan, wemelt het van de films over de Fab Four. Toen de documentaire film ‘Let It Be’ 40 jaar geleden in première ging in New York, was daar geen van The Beatles bij aanwezig.
De terechtwijzing was een teken destijds: Paul McCartney maakte een maand daarvoor publiekelijk bekend dat hij de band ging verlaten, om daarmee in wezen een eind te maken aan de succesvolste rock act in de geschiedenis. De film veranderde in een soort van eigentijdse Beatles-soap — met als voor de hand liggende titel ‘Het uiteenvallen van de band’.
Oorspronkelijk door McCartney bedacht als een kroniek van de band terwijl die een album opneemt voorafgaand aan een groot concert of een tour, toont de film in plaats daarvan een band in ontbinding. Ze kibbelen, negeren elkaar en komen in het algemeen alleen tot leven als ze datgene doen wat ze het beste deden: muziek maken. In ieder geval heeft ‘Let It Be’ op film het laatste publieke optreden van The Beatles vereeuwigd, een geïmproviseerd optreden op het dak van hun Apple hoofdkwartier in Londen, het bekende ‘rooftop concert’.
De zoetzure verjaardag volgt op de eerste berichten dat er een nieuwe film in de maak is, waarin de ondergang van The Beatles wordt gedramatiseerd. Oasis zanger Liam Gallagher, van wie de Beatlesinvloeden algemeen bekend zijn (vergeet de muziek — hij noemde zijn zoon ‘Lennon’), helpt bij de ontwikkeling van deze film, die gebaseerd zal worden op het boek ‘The Longest Cocktail Party’ (‘De langste cocktailparty’) uit 1973, volgens The Hollywood Reporter. Dit aandenken, door oud-Apple-medewerker Richard DiLello, kenmerkte het begin van de nijvere industrie van alles onthullende Beatlesgerelateerde publicaties en onderzoekingen naar de krachten die hen uit elkaar dreven.
Gallagher’s inspanningen staan niet op zichzelf, ze komen in een periode waarin een toename te zien is van verschillende filmische bewerkingen over The Beatles.
‘Nowhere Boy’, over John Lennon’s turbulente jeugd, staat gepland om in de V.S. te openen in oktober, daarmee aandacht vestigend op wat de vermoorde Beatle’s 70e verjaardag zou zijn.
Intussen maakt ‘Forrest Gump’ regisseur Robert Zemeckis zich op om de Fab Four te reanimeren d.m.v. een pakkende 3-D remake van de psychedelische tekenfilm ‘Yellow Submarine’.
Deze projecten, tezamen met de uitgave in het afgelopen jaar van geremasterde CD’s en het videospel The Beatles Rock Band, tonen aan dat er nog steeds veel verlangen is naar de muziek van de band en naar hun legende, virtueel, fictief of in levende lijve.
McCartney, die in juni 68 wordt, is aan het warmdraaien voor zijn optreden in Mexico deze maand. Ringo Starr staat aan de vooravond van een concerttour komende zomer — en heeft in juli een 70e verjaardagshow in de Radio City Music Hall op de agenda staan.
Maar zoals ‘Let It Be’ liet zien, kunnen de Beatles nooit meer terug naar waar zij ooit thuishoorden. Het ‘rooftop concert’ dat in de film is vastgelegd, besluit met Lennon’s
spottende: ‘Ik hoop dat we voor de auditie geslaagd zijn.'
Maar, terugdenkend aan de film, schiet nog een ander citaat — een grondstelling van de showbusiness - te binnen: ‘Laat ze altijd achter verlangend naar meer’. Wat precies is wat de band deed.
Veertig jaar na de laatste ademsnik van The Beatles als groep op celluloid, kunnen we ze nog niet loslaten.
(Bron: nbcphiladelphia.com)
(Vert.: Marijke Snel)
Noot "Feitenpolitie" BFNL 
Er staat in de eerste alinea: Toen de documentaire film ‘Let It Be’ 40 jaar geleden in première ging in New York, was daar geen van The Beatles bij aanwezig.'
Dat klopt op zich wel, maar dat betekent helemaal niets: bij geen enkele Amerikaanse première van de Beatlesfilms waren The Beatles ooit aanwezig!
Ze waren altijd alleen aanwezig bij de premières in Engeland. Het bijzondere was dus dat ze niet aanwezig waren bij de première van de Let It Be-film te Londen.
Jan Hendrik Breeuwer
