De vroegere Beatle heeft samengewerkt met zijn enige overlevende maatje Paul McCartney op zijn nieuwe album ‘Y Not’.
Terug naar de jaren 70, toen ze nog met meer waren, toen waren de soloplaten schering en inslag. Er waren doedelzakspelers, of uitbarstingen van oerkreten, of Hara Krishna-gezangen, sommige nieuwe probeersels werden met verachting ontvangen. Nu, in deze tijd, wanneer er al twee van de vier groepsleden overleden zijn, en het volledige Beatlesgamma even hoog wordt ingeschat als het complete werk van Shakespeare, zijn de reacties eerder positief. De komst van een ex-Beatle naar een stad om zijn nieuwe album te promoten, is een echt event —zelfs al is het Ringo Starr die komt.
Starr, die 70 wordt deze zomer, was de joker, de grapjas in de films die de Beatles draaien en ook naast de scene. De laatste twintig jaar althans, werd hij de meest vruchtbare Beatle, om de paar jaar maakte hij een tournee of een nieuw album. Zijn laatste nieuwe album, ‘Y Not’, komt op dezelfde hoogte te staan, als laat ons zeggen het album Love met de remixen van de Beatlessongs, of de nieuwe 'The Beatles: Rock Band'-videogame, alleen op een meer organische, op de oude, en vooral op de hartverwarmende manier.
Op twee nummers wordt Starr bijgestaan door zijn overlevende zielsverwant, Paul McCartney. In een nummer, Peace Dream, verkondigt hij de zienswijze over vrede van John Lennon. Op de andere, Walk With You, vindt het duo elkaar terug in het vieren van hun levenslange vriendschap.
Terwijl zijn persoon altijd het gevoel had van een verslagen verliezer te zijn, wiens baritonstem enkel de lichtvoetige nummers mocht brengen zoals Yellow Submarine, heeft Ringo Starr altijd een donker kantje gehad, een meer tragisch kantje. Dat was duidelijk zichtbaar, recent nog in 2008, toen hij een videoboodschap op zijn website zette, waarin hij zegt niet langer handtekeningen te willen geven aan zijn fans en dit bracht een flinke deuk toe aan zijn publieke imago.
Ik ben, eigenlijk, gewaarschuwd door zijn label, Universal, om deze zaak niet op te rakelen, en zeker niet te vragen om een handtekening, wanneer de man binnenkomt in het hoofdkwartier van het Apple van The Beatles in Londen, Ovington Square.
'Telkens als ik een nieuw album maak,’ vertelt hij me al gauw, met een opvallende directheid, ‘vragen de mensen: ‘Waarom maak je weer een nieuw album?’ En dan zeg ik: ‘Why not? (waarom niet?) Ik ga op tournee deze zomer.’ En dan zegt hij met een stem die ongeloof doet uitstralen: ‘Wat, jij gaat een nieuwe tour doen en je hebt al zoveel geld? Wat ze ook zeggen, ik antwoord: ‘Ja, dat is wat ik ga doen, dat is waar ik van houd.’ Er is niemand die me verplicht en zegt ‘OK, je moet gaan en je moet dit nu doen.’ ‘
Ringo straalt warmte uit, en suggereert dat hij niet snel iets zal doen wat hij zelf niet wil doen. De laatste 30 jaar verdeelde hij zijn tijd tussen zijn huizen in Los Angeles, Monaco en Surrey, samen met zijn tweede vrouw, Barbara Bach, de James Bond-girl uit The Spy Who Loved Me.
Hij is erg trots op ‘Y Not', omdat het zijn eerste zelf geproduceerde album is, na zo’n lange carrière. Hij begon er helemaal alleen aan te werken in zijn huis in LA, tracks opbouwend voor de drums, synthesisers (‘omdat er miljoenen kleine mensen in hem werken,’ grapt hij met zijn intussen overbekende surrealistische trekjes) en het werk voor het opnemen via computer.
Vrienden zoals Dave Stewart en Joe Walsh van The Eagles, die eveneens zijn zwager is, liepen binnen en hielpen een handje. Starr nodigde ook McCartney uit, nadat hij ergens gelezen had dat hij in LA was voor de uitreiking van de Grammys.
‘Paul kwam langs en had zijn basgitaar bij zich (lachje). Dat was een goed teken! Ik speelde voor hem Peace Dream en hij zei: ‘Natuurlijk wil ik daar op meespelen.’ Het moest gewoon, want het nummer ging over het gedachtegoed van John Lennon.
‘Dan luisterde hij naar Walk With Me, en hij zei, ‘Oh, ik heb een ideetje voor dat nummer. Hij viel in met zingen net na mij, (hij zingt) ‘When I — when I walk with you.’ Ieder ander mens zou beginnen samen te zingen in harmonie, maar hij viel telkens in net na me, en dat maakt het refrein zo speciaal.’
In Peace Dream zingt Starr over de inspiratie die Lennon hem geeft met de boodschap van totale eenheid, complete harmonie : ‘Kan je je voorstellen dat dit allemaal werkelijkheid wordt,’ zo luiden de woorden, ‘het is echt aan onszelf om allemaal te doen wat John Lennon ooit zei, in Amsterdam vanuit zijn bed.’
‘Dat schrijven was heel normaal voor me,’ zegt hij. ‘Ik kende de man erg goed. En ik geloof echt dat als iemand anders het had geschreven, het dan niet dezelfde waarde had gehad, het zou raar geweest zijn. Ik was in zijn buurt toen hij dat allemaal deed (de anti-Vietnam bed-inn in 1969). Iedereen denkt dat het grote gebeuren plaats had in Canada, maar eigenlijk had de eerste actie plaats in Amsterdam. Ik schreef ook een liedje voor George (Never Without You uit 2003).Het maakt allemaal gewoon deel van me uit, het zijn lange tijd hele goede vrienden geweest.’ De donkere kant van Starr komt naar boven in een ander nieuw liedje, The Other Side of Liverpool, over zijn minder prettige kindertijd.
‘Mijn vader ging weg toen ik drie was,’ legt hij uit. ‘Mijn grootouders brachten me groot samen met mijn moeder, het huis was kl...te koud, en vochtig. Ik had tuberculose en er zaten allemaal beestjes in mijn bed, zoals Billy Connolly het zou zeggen —dekentjes om me warm te houden. (roept tegen een ingebeelde trap naar boven) ‘Onze Bob heeft zijn voet gekneld in een stukje donsdeken!’ Hahahaha!’
Naast al zijn gedol, lijkt de grootsheid van de erfenis van The Beatles zwaar te wegen —soms ondraaglijk zwaar- op zijn magere schouders. Hij spreekt vrijuit over de fenomenale acht jaar in de band. Zijn favoriete albums zijn Rubber Soul en het Witte Album —als het groepswerk was, dan hield hij er ontzettend van.
Met Pepper, had ik, een hele tijd, niets te doen. ‘Je voelt dat muziek maken samen met andere mensen voor hem heel belangrijk is, en draait om vriendschap. In de beginperiode van het Witte Album, deed hij zijn beroemde uitstap, ‘omdat ik voelde dat de andere drie erg close waren, en ik speelde helemaal niet zo goed’. Wat er ook gebeurd was, toen hij terugkeerde, hij herinnert het zich met een twinkelende glimlach, ‘had George de hele studio versierd met bloemen’.
Er waren de vele financiële problemen en het gekibbel daarover in de vroege jaren 70, en toch werkten ze alle drie mee aan het album van Ringo — al waren ze nooit op hetzelfde moment in de studio. Het succes van Starr als soloartiest verbaasde iedereen, maar het succes droogde snel op. ‘Ik kreeg heel veel te maken met verschillende soorten medicatie, en je kan horen aan de platen dat het bergaf met me ging als de medicatie de hoogte in ging. Ik probeerde alles te herstellen, toen ik zes maanden later de eerst All Starr Band samenstelde. ‘De band, die regelmatig tourt in Amerika, maar slechts zelden in Engeland, speelt een mengeling van zijn nieuwste nummers, oud Beatlesmateriaal en hits van zijn steeds veranderende groep ‘vrienden’.
‘De mensen blijven naar me kijken als Beatle,’ filosofeert hij verder, ‘maar mijn echte vrienden kijken naar me als een totale persoon. Dat is hoe het er toe gaat in het leven, maar het kan me geen moer meer schelen.’ Over zijn weigering om nog langer handtekeningen uit de delen aan fans, meldt hij alleen dat hij er meer dan genoeg van had dat mensen die daarna probeerden te verkopen op Ebay.
‘Maar het zou anders moeten zijn, zoals ‘Je hebt een nieuw album op de markt, hoe gaat het eigenlijk met Paul?’ Nu komt er een soort rust over alles, over de muziek, die steeds voortleeft en voortgaat, en daar ben ik echt trots op.’
Klik HIER voor de video van het interview.
(Bron : telegraph.co.uk)
(Vert : Janien Nuijten — Colans)
