Enkele weken geleden kreeg Ringo zijn eigen ster op de Hollywood Walk of Fame. In ’t verleden noemden velen Ringo Starr ‘de gelukkigste man in de muziekwereld’, en sommigen noemen hem nog steeds zo. Gelukkig maar, bewees Ringo zichzelf met een verdomd goede solo-carrière, maar daar wordt niet zo vaak over gepraat.
We hebben vroeger en nu, heel dikwijls naar The Beatles geluisterd, en opnieuw en opnieuw en opnieuw — en als je dat dan doet, dan kom je inderdaad tot de vaststelling dat Ringo heel veel geluk had in een band terecht te komen met 3 geniale mensen. Maar, elk van de andere bandleden had datzelfde beetje geluk.
Als je de kans had, de remastered CD’s te beluisteren, zul je dit begrijpen : het is een revelatie, de mogelijkheid om alle instrumenten te beluisteren, levendig, energiek, duidelijk en helder. Elk van The Beatles klinkt super, maar het werpt een ander licht op Ringo.
Zijn drummen brengt ‘Get Back’ gewoon tot leven. Op het einde van ‘Helter Skelter’ heeft hij blaren op zijn vingers, omdat hij er alles uit wilt halen, take na take na take. Zij die het kunnen weten, zweren dat zijn drumwerk op ‘A Day in the Life’ gewoonweg meesterlijk is, een vitale bijdrage tot een van de beste songs van The Beatles. (Phil Collins : Het drummen op het nummer ‘A Day in the Life’ is heel complex. Je kan vandaag de dag elke grote drummer vragen en hem zeggen ‘Ik wil het zoals dit’. Maar ze zullen niet weten hoe het te doen.)
En zijn er meer prachtige drumsolo’s van Ringo dan die die hij speelde bij The Beatles, denk maar aan die ene drumsolo in ‘The End’?
En zoals Dennis Kiken van USA Today vorig jaar schreef : ‘John Lennon, Paul McCartney en George harrison vonden in Ringo een ijzersterke ploegmaat, die als gek rockte en swingde, met de nodige stijl, verbeelding en veelzijdigheid. Hij was het geheime wapen van de beste band aller tijden.’
Dus waarom werd Ringo niet vaker gezegevierd ? Misschien omdat hij bescheiden was, en consequent,zoals Tim Riley schrijft in Tell me Why : The Beatles : album na album, liedje na liedje, in de jaren 60 en daarna. ‘Ringo wilde de liedjes dienen, eerden dan de show te willen stelen. Als zanger — schrijver en drummer, was Ringo het type muzikant dat instructies kon opvolgen en de sound vervolledigen. Zijn overgave tot de muziek was groter dan zijn ego.’
Geen van de andere Beatles staat bekend voor hun zelfopoffering —ze konden hard zijn voor de anderen — dus wat ze zeggen over Ringo is essentieel en gemeend.
John Lennon : ‘Ringo is Ringo, en meer is er niet. Hij is warm, echt, grappig, en net zo lief als hij eruit ziet. Hij was gewoon het hart van The Beatles.’
Paul McCartney : ‘Ringo is het middelpunt, nooit overspeeld.’ (Dit is een ontboezemende lofspraak die van Paul komt)
George Harrison : ‘Spelen zonder Ringo is als rijden in een auto met 3 wielen.’
Met andere woorden, zonder Ringo waren The Beatles nooit zo ‘fab’ geweest.
(Bron : asylum.com — USA)
(Vert : Janien Nuijten — Colans)
