Yoko Ono bespreekt het belang van een tentoonstelling van John Lennon's kunstwerken, die komende vrijdag naar Fort Lauderdale komt.
Voor Yoko Ono onthult zijn kunst een enigszins onbekende kant van de legendarische Beatle.
‘Hij is niet echt bekend vanwege zijn kunstwerken, maar het toont zijn onschuldige kant, vanuit zijn jeugd’, vertelt Ono vanuit Manhattan.
‘Dat probeerde hij als eerste - hij ging naar de kunstacademie. Daar was hij erg trots op.’
'In My Life: The Artwork of John Lennon', een tentoonstelling die gepresenteerd wordt door Ono en The Las Olas Company, zal vanaf vrijdag tot en met 7 februari te zien zijn in Fort Lauderdale, in een winkel aan Las Olas Boulevard.
Eind jaren 50, voordat hij hielp met het oprichten van the Beatles, ging Lennon naar het Liverpool Art Institute. Hij vertelde zijn hele leven via de kunst over zijn familie en zijn vredesboodschappen, totdat hij op 40-jarige leeftijd in 1980 vermoord werd.
‘Net als elke kunstenaar was hij iemand die zichvia zijn kunst uitdrukte, maar het bleef ook zijn 'security blanket', veilige haven,’, vertelt Ono, 76 jaar. ‘Als hij depressief was, of zich naar voelde, keerde hij terug naar zijn kunst.’
Ono beschreef de spontaniteit van zijn werk, of hij nu met muziek bezig was, of met kunst.
‘Hij pakte gewoon een stuk papier, soms de achterkant van een menukaart’, vertelt ze lachend. ‘Alles om het maar te kunnen neerkrabbelen. Hij tekende wanneer hij er zin in had, en hij kon het enorm snel.’
De tentoonstelling bestaat uit 100 werken, waaronder limited edition prenten van sketches en cartoons uit verschillende fases van Lennon's leven, inclusief zelfportretten als echtgenoot en familieman, en een serie tekeningen van dieren die hij voor zijn zoon Sean maakte.
‘Hij wist helemaal niet dat hij zo'n vader zou zijn, maar hij ontdekte dat hij op die manier kon communiceren met Sean -- om Sean iets te laten zien, en hem te verbazen’, vertelt Ono. ‘Om dit te doen, moet je wel een kunstenaar zijn, maar je moet ook op die manier willen communiceren met je zoon. Hij was daar erg opgetogen over. Hij had er veel plezier in en was daar trots op.’
Sommige delen van Lennon's werk zijn van Bag One, een serie die Lennon's bruiloft en huwelijksreis uitbeelden en wat oorspronkelijk een huwelijkscadeau voor Ono was.
Toen Bag One in 1970 tentoongesteld werd, sloot de politie enkele tentoonstellingen vanwege de erotische inhoud ervan.
Ono zegt dat ze naar de intieme momenten van Bag One terugkijkt vanuit het perspectief van een kunstenaar.
‘Ik was ook een kunstenaar, en het was normaal om pornografie in je werk te verwerken, naaktheid, of seks’, zegt Ono. ‘Ik was erg onder de indruk van de lijnen, zo ongelooflijk professioneel en mooi. Later, toen het zo nauwkeurig onderzocht werd, begon ik me wel af te vragen... Maar in de kunstwereld werd er nooit aan getwijfeld. In de echte wereld was dat anders.’
Het werk is tam in vergelijking met de standaard van vandaag de dag, zegt Rudy Siegel van Legacy Productions, dat de tentoonstelling organiseert, en hij zegt ook dat de tentoonstelling geschikt is voor alle leeftijden.
de tentoonstelling omvat Lennon's werk van 1964 tot 1980, en bevat limited edition afdrukken van zijn handgeschreven liedteksten. Ono startte de tentoonstelling 17 jaar geleden, en deze is op zo'n 20 plekken per jaar te zien. Het werk is geprijsd van $200,- tot $20.000,-.
Op de achtergrond is muziek van Lennon en the Beatles te horen, en daarom zijn de tentoonstellingen ook verzamelplaatsen voor trouwe fans.
‘Deze tentoonstellingen zijn gratis ontmoetingsplekken voor mensen die John's vredesboodschappen en de liefde die uit zijn werk spreekt graag willen zien’, aldus Siegel. ‘Het algemene gevoel in de tentoonstellingsruimte is saamhorigheid. Er komen allerlei verschillende mensen die zich allemaal verbonden voelen met John Lennon.’
Voor sommigen is de combinatie van muziek en kunst een emotionele reis.
‘De muziek is zeker het gene dat alles met elkaar verbindt, want de liedjes zijn zo herkenbaar’, zegt Siegel. ‘We hebben van 20 tot 25 stukken de songteksten opgehangen, en mensen lezen of zingen mee. Ze herinneren zich de eerste keer dat ze het hoorden, en ze worden vaak erg emotioneel.’
Ono zegt dat ze niet verwacht had dat de tentoonstelling onveranderd populair zou blijven.
‘Ik dacht niet dat het zo lang zou meegaan. Maar de reden ervoor was om niet alleen te tonen wat hij kon, maar om mensen ook aan te moedigen... hen te laten denken ‘ik kan dat ook’. Er zit humor en warmte in zijn werk. De meeste kunstenaars zijn heel serieus - John niet. Hij had een heel speelse kant. Dat vinden mensen leuk.’
(Bron: miamiherald.com - USA)
(Vert.: Ruby Van Den Bergh)
