Aan mij is gevraagd of ik namens de Beatlesfanclub naar de film “Nowhere Boy" wilde gaan en er een recensie over wil schrijven. Het overviel me wel, maar achteraf ben ik blij dat ik er geweest ben en de film heb gezien!
Nowhere Boy vertelt het verhaal van de jeugd van John Lennon, Liverpool 1955. Lennon is een intelligente maar gevoelige tiener die gevangen zit tussen zijn tante Mimi en zijn moeder Julia. Hij probeert te ontsnappen aan de geheimen van zijn familie en in rock 'n roll vindt hij de ideale ontsnappingsmogelijkheid en in Paul McCartney een onvoorwaardelijke vriend.
Vanaf het begin tot het einde zit ik goed in het verhaal van de film en de typisch Engelse sfeer die het ademt. De inrichting van de huizen en het straatbeeld is ontzettend mooi weergegeven. Ook de verzorging van de film scoort bij mij heel erg hoog. Het gevoel voor detail en voor de personages blijft de hele film een punt van aandacht. Met zeer mooie close-ups erin is het een film die het waard is om in de bioscoop te bekijken.
De rol van John Lennon wordt gespeeld door Aaron Johnson en hij duikt heel erg goed in het karakter. Uiterlijk lijkt hij ook behoorlijk goed en met name als hij de grappen en grollen doet die zo bij John horen, vind ik het leuk en knap gedaan. Ook de band met zijn moeder Julia en tante Mimi is uitstekend gedaan en zit vol met emotie. Zeer goed en natuurgetrouw acteerwerk.
De strenge sfeer op school en dat John er mislukt springt er ook uit. Hij begint zich te misdragen en is amusant om naar te kijken.
Als pure liefhebber valt het me op dat de muziek als een rode draad ook aanwezig is in de film, maar blijft heel lang op de achtergrond. Zijn moeder leert hem op een gegeven moment gitaar te spelen op een banjo en dan begint John te oefenen en te ontwikkelen als muzikant. Uiteindelijk richt hij de band “The Quarrymen" op. In het park is een optreden en komt zijn moeder kijken. De muziek en de sfeer is weer indrukwekkend en knap verfilmd. De naam “The Beatles" wordt niet in deze film genoemd. Zelfs niet op het moment waar tante Mimi erom vraagt, want John kondigt aan dat hij naar Hamburg vetrekt.
De film blijft tot het eind geen muziekfilm, maar een roman. Toch raad ik iedereen aan om de film te gaan zien. Hij zal je bijblijven!
Eric van Drunen Littel
januari 2010
