Zomaar ineens neemt een auteur contact met me op met nieuws over zijn nieuwe boek over een van de succesvolste groepen van de popgeschiedenis. Het resultaat van jaren ijverig onderzoek, 'The Beatles - Fact and Fiction 1960-1962' belooft nieuwe informatie en kennis over de eerste jaren van de band.
Volgens een fansite, Beatles Days, is het boek van Eric Krasker een must voor iedereen die precies wil weten hoeveel nummers de band opnam in hun tijd als vaste act in de Star-Club in Hamburg. Of de waarheid over het ontslag van Pete Best, de drummer vóór Ringo Starr, en de dood van de oorspronkelijke bassist, Stu Sutcliffe.
Het is al verrassend dat te midden van alle boeken en al het materiaal over the Beatles, we nog steeds niet alles weten. Ik denk dat sommige fans het nog verrassender zullen vinden dat de man die denkt dat hij al deze vragen, en nog vele meer,kan beantwoorden, geen relatie heeft met Merseyside of zelfs maar met Engeland. Het is namelijk een Fransman.
Vreemd genoeg is het juist omdat Krasker Frans is, en de vader van vijf kinderen, dat hij hier tijd voor had.
Ten gevolge van het genereuze Franse sociale stelsel zorgen deze kinderen ervoor dat Kraskers gezin gekenmerkt wordt als "groot gezin", een status die enkele handige voordelen met zich meebrengt, een voorziening van de Franse regering die grotegezinnen aanmoedigt. Een van deze concessies is dat Krasker sabbaticals kon nemen van zijn werk na de geboorte van zijn jongste kinderen, en hij gebruikte die tijd om zich bezig te houden met zijn tweede carrière. Het gezin moest rondkomen van het salaris van zijn vrouw, maar zijn promotie aan de hand van zijn aantal dienstjaren kwam niet in gevaar. In tegendeel: hij kreeg promotie juist toen zijn twee boek in mijn moedertaal, 'La France et Les Beatles', in 2005 uitkwam.
Veel mensen die zich de reactie van hun ouders op de jongens uit Liverpool nog herinneren, zullen zich identificeren met Kraskers oorsprong als bewonderaar van the Beatles. Hij werd geboren toen de band nog grotendeels onbekend was, en hij moest zijn vaders weerzien tegen de band overwonnen. Het duurde een paar jaar tot Pa, professioneel accordeonist, wat meegaander werd en aan het eind van de jaren 60 voegde hij zelfs Lennon-McCartney nummers toe aan het repertoire van zijn eigen band.
Ik ontmoette de auteur in Parijs na de publicatie van zijn tweede Franse boek. Nu is zijn eerste werk, flink up-to-date gebracht met nieuw ontdekt materiaal en interviews, eindelijk in het Engels uitgebracht en Krasker heeft zijn bewezen onderzoeksvaardigheden gebruikt om mij op te sporen en ervoor te zorgen dat ik alles over zijn boek te weten zou komen.
Ik wacht nu op het uitkomen van het boek om mijn eigen kennis van de periode in Hamburg ermeete kunnen vergelijken. Vooralsnog citeert Krasker met trots wat Brad Howard, redacteur van Beatlology Magazine, hem schreef: "Nou, ik heb je verbazingwekkende boek uitgelezen... Ik ben overdonderd door het aantal documenten dat je gevonden hebt - echt verbazingwekkend."
(bron: thenational.ae)
(Vert.: Ruby Van Den Bergh)
(Noot v/d redactie: zie ook dit artikel)
