Iedereen die denkt dat de economie slecht is en dat tijden zwaar zijn had afgelopen weekend naar de Charles Rosenay's Beatles Conventie moeten gaan waar Beatle-maniakken enorme bedragen uitgaven aan allerlei spul dat te maken heeft met John, Paul, George en Ringo.
Honderden conventie-bezoekers legden ook geld neer voor items die verkocht werden door Peter Tork van de Monkees, Elaine "Spanky" McFarlane van de zestiger jaren band Spanky and Our Band, en zelfs door Butch Patrick, die lang geleden de rol van "Eddie" had in de TV show "The Munsters".
Rosanay, uit Orange, weet hoe hij dergelijke grote namen naar zijn evenementen kan lokken om publiek te trekken. En waarschijnlijk was er so wie so al grote opschudding rondom zijn laatste evenement in het Stamford Holiday Inn, omdat hij het evenement al sinds 1997 niet meer had georganiseerd in Connecticut.
Dinsdag vertelde Rosenay mij dat toen er slechts 200 tot 300 mensen kwamen opdagen tijdens de eerste dag op zaterdag, hij al aan het overwegen was om in de toekomst geen verdere Beatles conventies meer te organiseren. "Maar zondag veranderde dit helemaal," zegt hij. "De opkomst was enorm, de bekendheden waren fantastisch. Peter en Sparky en de andere muzikanten speelden "Sunday Will Never Be The Same" en een aantal andere nummers.
Rosenay zei dat hij waarschijnlijk bereid is het volgend jaar nogmaals te proberen. Maar voordat hij er serieus over zou gaan nadenken, voegde hij toe, "heb ik een paar dagen nodig om bij te komen".
Als doorgewinterde Beatlesfan had ik voldoende tijd op zondagochtend en een deel van de middag ingepland om het handelswaar te bekijken dat de vele standhouders hadden uitgestald in de grotachtige kelder van het hotel. Onderweg naar beneden nam ik me voor om sterk te zijn, om verleiding te weerstaan. Ik heb twee kinderen die geld nodig hebben voor college. Het eerste wat ik zag was een verzameling Beatles buttons, die als je ze bewoog veranderen van een Beatles gezicht naar de mededeling "I Like Beatles". O zeker, die herinner ik me goed.
Ze zaten nog in de originele doosjes, geprijsd voor 59 cent per stuk. De prijs voor een set van 12 was nu $3.000.
In de buurt lagen 45-toeren plaatjes, die gemiddeld zo'n 69 cent kostten toen ik als teenager Beatles platen kocht bij Caldor's. Maar weet je, dit waren speciale uitgaven op het obscure Vee-Jay label. Vandaar dat je, als je "Please Please Me" wou kopen, nu $10.000 moest betalen.
"Het gaat allemaal om de conditie", merkte Gary Hein van Hein's Rare Collectibles, die vanuit New Jersey was gekomen om deze spullen aan te bieden.
Ik bleef met open mond naar de prijzen staren. Hein bood een "Yellow Submarine" lunchbox aan voor $5.750. Hij had een briefje geschreven met de mededeling "best bekende kwaliteit", om klanten te verleiden over te gaan tot de koop.
Hij had ook een Beatles 45 toeren-platenspeler in aanbod, voor $9.750. Hij had erbij geschreven "en hij werkt nog ook!".
"Ik wou dat ik rijk was, zodat ik dit soort spullen zou kunnen kopen", zei een vrouw.
Kijkend naar een foto met handtekening van alle vier de Beatles, te koop voor $30.000, vroeg iemand zich af: "Wie heeft er in deze economie nog zoveel geld?"
Er schijnen toch mensen te zijn die dit inderdaad hebben. Toen ik Hein vroeg hoe de zaken gingen, antwoordde hij: "het gaat goed - geloof het of niet, in deze economie."
Ik keek over zijn schouder naar een single "Can't Buy Me Love"(met b-kant "You Can't Do That") te koop voor voor $3.750.
"In de 32 jaar dat ik verzamel, is dit de beste kwaliteit die ik ooit heb gehad", zei Hein trots.
"Man! Had je al dat soort spul maar nooit weg gegooid!" merkte iemand anders op. "Mijn vrouw had Beatles kledinghangers."
"Ja, die zijn heel wat waard", zei Hein.
Een stevige man keek kritisch naar een van Hein's platen en vertelde hem: "Je release-datum is verkeerd. Het was 14 april, 1962. Niet januari."
Hein antwoordde: "Je zou wel eens gelijk kunnen hebben".
Ik betaalde $5 voor een originele "I'm a Beatles Fan" button.
In een aangrenzende kamer zaten Tork, Patrick en McFarlane. Mensen stonden in de rij om $10 te betalen voor een foto met handtekening. Veel van de opgewonden fans poseerden voor hun eigen foto samen met de beroemdheden.
Ik staarde naar Patrick. Ik had hem nooit meer gezien sinds zijn rol als kleine "Eddie". En daar was hij dan, een man van middelbare leeftijd die foto's en boeken van zijn verrichtingen verkoopt.
Ik ging naar huis met een paar buttons van tussen de $3 en $5, denkend aan de "Yellow Submarine" onderzetter die ik ooit voor $2 kocht en die altijd op mijn nachtkastje ligt. Dat is alles wat ik nodig had. Alles wat je nodig hebt is liefde, en alles wat je hoeft te doen is je beatles muziek opzetten.
(Bron: nhregister.com)
(Vert.: Rob van de Bijl)
