9 December 2009: ijkpunt in leven van Beatlesfan
Soms liggen dagen van gepaste stemmigheid en feest voor Beatlesfans wel heel dicht bij elkaar. Dacht je dinsdag 8 december 2009 nog meerdere malen aan de 29e sterfdag van John Lennon, woensdag 9 december stond juist geheel in het teken van een waar feest: Sir Paul McCartney en zijn rockenden rockband traden op in het Gelredome. Toch blijken beide gebeurtenissen onherroepelijke ijkpunten in het leven van zo’n Beatlesfan.
Waar was je op de dag dat John Lennon werd vermoord? Het is zo’n vraag die vaak aan muziekliefhebbers gesteld wordt. Ik persoonlijk moet het antwoord daarop altijd redelijk schuldig blijven. Ik was 8 december 1980 namelijk net zes jaar geworden. Toen M.C. om tien voor elf ’s avonds in New York de trekker overhaalde en vijf kogels op Lennon afvuurde, was het in ons koude kikkerlandje iets voor 4 uur ’s morgens. Ik kan me zo voorstellen dat ik toen nog lekker in mijn warme bedje lag. Je houdt je als 6-jarige niet bezig met moord. Je houdt je niet bezig met muziek in het algemeen en met Beatles in het bijzonder.
Anno 2009 is dat wel anders. Wellicht ben ik als 35-jarige Beatlesfan nog steeds een broekie, dat kan. Aan de andere kant schrijf, lees en luister ik graag over en naar deze fab four van weleer. Als een van de nog levende legendes voor een concert naar Nederland komt, dan zou dat maar zo eens een dag kunnen worden die je als rechtgeaarde nooit meer zult vergeten. Helemaal als het de eerste keer is dat je deze artiest live gaat bewonderen. Nog niet eerder, zult u zich afvragen? Maar waar was jij in vredesnaam dan op 23 april 2003? Wel: op die simpele vraag kan ik geen antwoord geven. Ik weet wel dat ik ver verwijderd was van de Arnhemse Gelredome. En ik weet ook dat ik de dagen en weken daaropvolgend nog heel erg gebaald heb.
9 December 2009, Gelredome Arnhem. Het was de dag na een etmaal van bezinning. Het was een dag wanneer een waar muzikaal feest op stapel staat. Begon de onlangs verschenen McCartney-dvd (Good Evening New York City) nog met het nummer Drive My Car, vanavond is dat Magical Mystery Tour geworden. Vanaf de eerste noten was de toon gezet. Het kippenvel op armen en rug, een traan biggelde over mijn wang. Vanaf moment een bleek het inderdaad een avond te worden om nooit meer te vergeten. ‘Gooooood Evening Holland!’ Zoals ieder concert in deze reeks, gaf Paul McCartney zelf al schreeuwend de titel aan de show mee. Al bleek het geluid eerst nog ietwat flets en galmend, na luttele minuten kwam daar verandering in. Na Magical Mystery Tour, Drive My Car, Jet, Only Mama Knows en een opvallend rockende versie van Flaming Pie was dat heen en weer-vliegende echogeluid verworden tot een hechte, compacte sound.
Uiterst bevlogen. Dat was de ondertitel die je als bezoeker aan dit optreden in Arnhem kon toevoegen. De band? Strak en professioneel, maar tegelijkertijd toch ook ongedwongen en gemoedelijk.
En McCartney grapte er wat af. Hij meldde dat ‘het koed ies om hier weer te sain’. Mijn eerste gedachte daarbij was dat het wel een aantal jaren te lang geduurd had. Maar goed, dat geheel terzijde. Hij ging uitgebreid in op een spandoek waarbij een man zijn vriendin wel voor een McCartneyplectrum wilde inwisselen. Hij vertelde (na een zinderende Foxy Lady-jam) een mooie anekdote over Jimi Hendrix. Twee dagen na de release van Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, speelde Hendrix dat nummer al na tijdens een eigen concert. McCartney stond in het publiek, hij was naar eigen zeggen erg onder de indruk van Jimi’s prestatie. Na het nummer was Hendrix’ gitaar door verwoed tremolo-gebruik echter dusdanig vals geworden dat hij notabene aan Eric (Clapton) vroeg of hij hem niet kon stemmen. Een mooi weetje.
Een tweetal nummers werd in het Nederlands aangekondigd. Beiden waren volgens McCartney ‘nok niet eerder in Nederland gespield’. (I Want To) Come Home bleek een nieuw prachtig nummer dat gebruikt zal worden in een volgend jaar te verschijnen film met Robert de Niro. Dat andere nummer was een oudje: Ob-la-di Ob-la-da. Niet echt een van mijn favorieten, toch paste het perfect bij de sfeer van deze avond. Zo ook gold voor het in mijn ogen eveneens mindere Mrs Vandebilt. Ook dat zorgde voor waar een feest. Ach, als deze song ingeklemd is tussen de perfecte tranentrekkers And I Love Her en Eleanor Rigby (die koortjes van de band!) dan is er niets aan de hand.
Feit bleef bovenaan staan; McCartney (67) was na al die jaren nog immer een entertainer pur sang. De levende legende liet ook in Gelredome zien dat hij op het podium erg veel plezier heeft en dat hij het rocken nog niet verleerd was. Wat wil je ook, met zo’n waanzinnige band achter je. Dan wordt je wel enthousiast gemaakt. Na vrijwel ieder nummer pookte McCartney het publiek op. Hij tilde (bas)gitaren standaard als ware trofeeën boven zijn hoofd, hij zwaaide naar publiek, maakte juich-, overwinnings- en boksbewegingen. Op het grote scherm achter het podium flitsten beelden, foto’s, filmpjes en referenties aan de nieuwe computergame The Beatles: Rock Band langs. Dat laatste had natuurlijk ontegenzeglijk een commercieel belang, toch zorgde de perfecte combinatie van beeld en muziek er al met al wel mede voor dat het Gelredome vrijwel na ieder nummer uit haar voegen barstte.
En ook muzikaal gezien was er echt he-le-maal niets mis. Wat onbetwiste wapenfeiten waar niemand gisteravond omheen kon? Bij het intieme Here Today stond Sir Paul uitgebreid stil bij ‘zijn vriend John’, Something was een prachtig eerbetoon aan George, inclusief mooie foto’s die het nummer (dat begon als intieme ukelele-variant) nog meer versterkten. Andere absolute hoogtepunten? De ware rollercoasterride die een vervaarlijk rockende Helter Skelter teweeg bracht, het fantastische Live And Let Die, een opvallend vitale versie van Day Tripper, een lekker los geïmproviseerde I’ve Got A Feeling, een lichtvoetige Lady Madonna en een dampende Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (Reprise). Sing The Changes en Highway waren relatieve nieuwkomers (van z’n recente The Fireman-album), toch pasten ook die prachtig in de set. Oud vermengde perfect met nieuw: Paperback Writer, Get Back, Let it Be en Yesterday bleken anno 2009 bijvoorbeeld heerlijke hedendaagse uitvoeringen van klassieke songs.
U zult begrijpen, ik schreeuwde mijn keel schor. Ik joelde na ieder nummer, ik kreeg diverse malen een brok in mijn keel. Ik dacht 2,5 uur lang niet meer aan 8 december 1980 of aan moord, dit was juist een waar feest. Het gelukzalige, verrukkelijke gevoel voerde bij mij de boventoon. Ik was weer een 6-jarige die zonder ergens over na te denken, heerlijk frank en vrij buiten aan het ravotten was. Dit was een rockshow zoals je die iedere dag wel zou willen horen en zien. Dit was intens genieten van McCartney en zijn vervaarlijk vlammende rockbegeleiders. Dit moet ik mijn hele verdere leven onthouden, opslaan op de harde schijf, nooit vergeten. Zodat, als mij ooit de vraag gesteld wordt, waar ik was op de dag dat McCartney dat legendarische concert in Nederland gaf, ik meteen kan antwoorden. Neem daarom de proef op de som. Vraag me over, zeg 29 jaar, nog maar eens naar het ijkpunt dat ik op 9 december 2009 toevoegde in mijn leven als Beatlesfan. En ik zal antwoorden dat het een van de allermooiste concerten was die ik ooit bijwoonde.
Dennis Dekker
Paul McCartney — 9 december 2009, Gelredome Arnhem
Setlist
• Magical Mystery Tour
• Drive My Car
• Jet
• Only Mama Knows
• Flaming Pie
• Got To Get You Into My Life
• Let Me Roll It
• Highway
• The Long and Winding Road
• (I Want to) Come Home
• My Love
• Blackbird
• Here Today
• Dance Tonight
• And I Love Her
• Mrs Vandebilt
• Eleanor Rigby
• Band on the Run
• Ob-La-Di, Ob-La-Da
• Sing the Changes
• Back in the U.S.S.R.
• Something
• I've Got a Feeling
• Paperback Writer
• A Day In The Life
• Let It Be
• Live and Let Die
• Hey Jude
• Day Tripper
• Lady Madonna
• Get Back
• Yesterday
• Helter Skelter
• Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (Reprise)
• The End
Paul McCartney — Good Evening Europe Tour
Agenda
10 December 2009, Bercy Parijs
16 December 2009, Köln Arena, Köln
17 December 2009, Köln Arena, Köln
20 December 2009, The O2, Dublin
22 December 2009, The O2 Arena, London
