EXCLUSIEVE TRACKLIJST: THE BEATLES IN LAS VEGAS

Een kijkje van een ingewijde, track na track, als voorschot voor de historische Cirque du Soleil opvoering.

“Ik dacht dat we er een wedstrijd voor zouden kunnen houden, wie het meeste zou kunnen benoemen, van wat er allemaal gebruikt werd.” zei George Martin. “Niemand zou ooit alles goed hebben.” Martin heeft het over de soundtrack – helemaal gemaakt van muziek van the Beatles – voor de nieuwe Cirque de Soleil show, Love, die van start gaat op 30 juni in het Mirage Hotel in Las Vegas.

De opvoering markeert de eerste keer dat the Beatles toestemming hebben gegeven om hun opnamen voor een theater productie te mogen gebruiken. Toen de opdracht gegeven was, moest Martin met hulp van zijn zoon Giles, een enorme verzameling van stukjes uit honderden liedjes bijeenzoeken vanaf de ultieme Beatles moederbanden, om op die manier 27 muziekstukken te maken, gemixt in tot een aaneensluitend geluid.

“Het wordt helemaal geweldig,” zei Ringo Starr tijdens een interview vorig jaar. Hij is George, en hij kent ons, hij weet waar de muziek zit, hij weet waar de structuur ligt op de banden.
Vroeg in mei, acht weken voor de vertoning van start gaat, gaf Giles Martin het blad Rolling Stone een exclusieve voorbeluistering van de complete eindmix van Love.

Hier volgt zijn commentaar over elke track:

Overture: “BECAUSE” – alleen het vocale deel, met vogel geluiden.
Dit wordt ten gehore gebracht wanneer het licht nog aan is, om het publiek in de stemming te brengen. Dan gaat het licht uit op het geluid van het “eindeloze piano akkoord” van ‘A day in the life’ dat achterstevoren wordt afgespeeld, het openingsakkoord van ‘A hard day’s night’, de ‘Abbey road drum solo’ (red: het nummer ‘The End’), met daaroverheen het schreeuwende publiek uit het Shea stadium, als intro.

Track 1: “GET BACK”
– eindigend met de strijkers van ‘Glass Onion’, en ‘Hello Goodbye’ er in gemixt.
“We wilden met de drum solo (‘The End’) beginnen, omdat die nogal bombastisch is, en omdat the Beatles zo vaak niet als rock band wordt beschouwd. Dus deden we deze grote rock opening – het was geweldig om een soort live Beatles ervaring te maken”.

Track 2: “ELEANOR RIGBY” – met een nieuw gestructureerd strijkers intro.
“Alle liedjes zijn het zelfde gebleven, daar is niets aan veranderd. Je denkt nergens aan, alleen wat zou het beste zijn voor the Beatles – mijn vader heeft het vermogen om te zeggen: ”Als we het toen zó gedaan hadden, dan was het nú zo geweest.”
Verlopen van het gitaar in ‘Julia’, een stukje van ‘Strawberry Fields Forever’, strijkers van ‘A day in the Life’.

Track 3: “I AM THE WALRUS”
“Mensen vragen om niet eerder uitgebracht materiaal – feit is dat er al aardig veel van is uitgebracht, en van wat er nog niet is uitgebracht, vraag je je af of het wel echt uitgegeven moet worden?”

Track 6: ''A HARD DAY'S NIGHT''
“De uitdaging van het vroegere werk is, dat alles slechts op 2 of 4 sporen werd opgenomen.
En bij de 4-sporen werden niet eens alle 4 de sporen gebruikt.
Daarom hebben we de Hollywood Bowl opnamen genomen om eens mee te expirimenteren.
We vergeleken de studio versie met de live opnamen en ze waren precies in dezelfde toonsoort.” De productie op het podium is zoals de ‘West Side Story’, in de hoogste versnelling. We gebruikten kortere versies hier (red: in deze voorbeluistering voor Rolling Stone), maar het zullen de volledige versies als van de albums zijn.
Het intro van ‘Sun King’, achterstevoren afgespeeld leidt naar

Track 7: “SOMETHING”
“Sommige liedjes moesten gewoon met rust gelaten worden. Het was het idée om dat gevoel weer te geven dat ik kreeg toen ik de banden hoorde, enkel om the Beatles te horen spelen.

Track 8: “BEING FOR THE BENEFIT OF MR. KITE” met gelach en geschreeuw van diverse sessies, accordeon van ‘Cry baby cry’, en veel gedoe, dat op de masterbanden staat..
Verder ‘Good Morning Good Morning” geluidseffecten, gelach van ‘Piggies’ geluiden van ‘I want you (she’s so heavy)’ en ‘Helter Skelter’.
“We wilden een donker circus, iets dat de problemen oproept die ze tegenkwamen in het verrre Zuiden en de Filippines, tijdens hun toernee. Het einde van the Fab Four als live band. We deden het niet om toe te geven, maar omdat het in het verhaal past. – ‘Kite’ zou donkerder moeten zijn. Het was nogal zware kost voor Vegas, en we moesten er best wel voor vechten. The Beatles waren niet teer, en het laatst wat we wilden was een ‘The Beatles spelen-Vegas’, iets dat helemaal niet goed zou voelen.

Track 9: ''HELP''
“We kwamen er achter dat hier snel gewerkt werd, het was geen Abbey Road. We moesten uit deze mono wereld, omdat we allemaal uit de mono wereld zijn.”

Track 10: ''YESTERDAY'' eindigt met het ''Blackbird'' intro naar

Track 11: ''GIRL'' met gegons van ''Lucy in the Sky with Diamonds,'' en een drumroffel van ''Being For the Benefit of Mr. Kite'' onder het koor, en een gitaarloopje van ''And I Love Her''

Track 12: ''SHE'S LEAVING HOME''
“Deze gaan allemaal aardig samen. Paul stond nogal sceptisch tegenover ‘Yesterday’, maar Pa wilde het in de voorstelling, hij dacht dat het publiek teleurgesteld zou zijn, als het er niet bij zou zijn.”
“Het uitgangspunt was niet het album ‘1’, te doen. We doen het eigenlijk niet slecht met wat duistere liedjes. We wilden meer een beeld neerzetten over hun vooruitgang, dan over hun succes.

Track 13: ''STRAWBERRY FIELDS FOREVER'' crescendo (red: toenemend in sterkte) aan het einde bevat ''Penny Lane,'' ''In My Life,'' ''Piggies,'' ''Hello Goodbye'' die in een golfbeweging in en uit over de track voorbijkomen,
“We hebben hier de meeste tijd aan besteed, meer dan aan wat dan ook in deze voorstelling.
Dominique (Champagne, leider van de voorstelling) wilde een creatief proces op het podium. We vonden zo veel mogelijk opnames terug, vanaf de thuis opgenomen demo –Yoko bezit de banden –
“We gebruikten alle tijd voor het vinden van de overeenkomstige toonsoorten – met de ene opname over de andere heen, allerlei overlappingen, altijd werd er meer dan één gebruikt.
We stonden onder druk om dingen te veranderen, dingen anders te maken. Ringo vindt het heerlijk – hij vindt alles waar zijn drums in verwerkt zitten prachtig. Paul zei: “Ik ben blij dat er zo voorzichtig met wat the Beatles waren, wordt omgesprongen. Het is het mooiste werk van de wereld om toestemming te hebben, met deze moederbanden te mogen werken.”

Track 14: ''WITHIN YOU WITHOUT YOU'' over de drums van ''Tomorrow Never Knows''
“Dit was het eerste wat we deden. We lieten het horen, en ze zeiden, “Daar willen we meer van!”
We moesten ze er aan herinneren, “Jongens, in de meeste liedjes veranderden jullie de akkoorden!”
George Martin:” ‘Within you’ is niet het meest gedenkwaardige liedje, maar met dit ritme is het veel interessanter.

Track 15: ''LUCY IN THE SKY WITH DIAMONDS''
Voor het intro is het orgelgeluid in stukjes van één noot per keer opgedeeld, telkens een octaaf hoger. Later, het koperwerk van ‘Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club band’.
De intro’s zijn belangrijk, de juiste stemming brengen is belangrijk. Het publiek zit niet te wachten op het afspelen van een CD.

Track 16: ''OCTOPUS'S GARDEN'' begint met de strijkers van 'Good Night,' gezongen over de drums van ‘Lovely Rita’, een break van ‘Polythene Pam’ in het midden.
Ringo vroeg telkens wat er gedaan was met ‘Octopus’ omdat het the Beatles zijn, ze willen er iets geks van maken. Ringo zei,”Maak er geen rommeltje van – als je dat toch doet, doe het dan goed” Dus wilden we de vreemde stukken die hij deed en gebruikten het zoals het bedoeld was. Het is wel zo dat tachtig procent van het publiek het niet zou merken. En hopelijk nemen de fans mijn ketterij niet kwalijk”

Track 17: ''LADY MADONNA''
Percussie break uit het midden van ‘Hey Bulldog’, Eric Clapton's gitaarsolo van ''While Guitar Gently Weeps''

Track 18: ''HERE COMES THE SUN''
Vocalen uit 'Oh Darling,' tabla uit ''Within You Without You,'' bas van ''I Want You (She's So Heavy)''

Track 19: ''COME TOGETHER''
“Er was eigenlijk weinig uit te richten hier. Paul en Ringo luisterden er naar en beiden zeiden ze ‘We waren echt goed. We herinneren die dag, die sessie, en hoe goed we waren.

Track 22: ''WHILE MY GUITAR GENTLY WEEPS''
George Martin: ''Dominic hield van de simelheid van de solo, acoustische versie – dat eigenlijk niet meer dan een demo was, het stond in een andere toonsoort. Maar Olivia (Harrison) was niet blij met het gebruik ervan, ze vond het te klein en onafgemaakt.
“Dus werd ik gevraagd een speciaal arrangement te schrijven. Het was wel angstaanjagend.
Uiteindelijk kwam Olivia naar de sessie en het ging prima, Ze vond het prachtig. Het is aardig gelijkend – het is het laatste arrangement ooit voor een Beatles liedje geschreven.
“Dit is de enige toegevoegde muziek in de opvoering, een nieuw violen arrangement door mijn pa. Tijdens de sessie was er totaal geen emotie, naderhand denk je pas, ‘Wat een dag!’
Je kunt niet werken als je aan handen en voeten gebonden bent door plicht en verantwoordelijkheid. Je speelt daardoor teveel op veilig, of je bent gewoon verkeerd bezig.

Track 23: ''A DAY IN THE LIFE''
“Alweer, wat kun je hiermee beginnen? We vonden vier verschillende violen arrangementen
Maar met zoiets als dit, hoe meer we de tracks van elkaar scheidden, zovel te beroerder klonk het, en de impact was verloren.

Track 24: ''HEY JUDE''
“We hielden de basgitaar apart, die later in het liedje te pas komt, verhoogden het en lieten het beter uitkomen.