Met een column die uitkomt vlak voor de kerstdagen, had ik natuurlijk al helemaal gepland om het over de Christmas Records van The Beatles te hebben.
Je weet wel, die singletjes vol vrolijke onzin, kerstliedjes, bedankjes en boodschappen van The Beatles aan hun fans. Vanaf het allereerste moment dat ik één van de opnames hoorde, was het spelen van deze Christmas Records een absolute must voor de kerstdagen. Of midden in de zomer, als ik daar zin in had.
Maar we kennen allemaal de profetische woorden van één van de vier Wijze Mannen uit Noordwest Engeland:
“Life is what happens to you while you’re busy making other plans.”
Op 10 december overleed mijn vader.
Dat was een moment dat zelfs de kerstplaatjes van The Beatles mij even gestolen konden worden, ondanks dat we allemaal wisten dat deze dag er aan zat te komen.
Mijn vader was namelijk ziek. Hij had kanker. In het begin leken de behandelingen aan te slaan, maar het zaaide zich uit en uiteindelijk moest mijn vader zich gewonnen geven. Hij was op.
Klinkt dat bekend? Het lijkt inderdaad wel een beetje op het verhaal van George Harrison. Het verhaal heeft helaas net zo’n slecht eind, maar wat ik bijzonder vind, is dat mijn vader wel een beetje op George leek.
Nee, mijn vader was niet spiritueel of religieus, maar hield net als George van tuinieren. Jarenlang werkte hij in zijn moestuin, die hij uiteindelijk ook op moest geven door zijn ziekte. Je kon zien dat hem dat verdriet deed. Hij praatte er niet echt over, want een prater, dat was hij nu eenmaal niet. Net als dat andere, dat niet te bevatten verdriet dat hij had sinds de dood van zijn zoon, mijn broertje Michiel, liet hij onbesproken.
Mijn vader is dus dood gegaan, maar de wetenschap dat hij nu geen pijn meer heeft of hoeft te lijden, troost me. Ik zie hem nu voor me in een groen, lommerrijk landschap. Een klein boerderijtje met véél katten, een kabbelend beekje en natuurlijk een mooie tuin met groenten, fruitbomen en –struiken en schitterende bloemen. Samen met Michiel. En af en toe komt hun buurman George langs voor het uitwisselen van tips over plantjes en perkjes. Wat een fijne gedachte.
Laura Alblas
