Het verhaal kan zó in een filmscript – een man koopt voor een paar dollar een gebruikte akoestische gitaar en speelt er jarenlang op. Dan, op een goede dag, ontdekt hij dat hij een van de belangrijkste ‘verloren geraakte’ gitaren in de rockgeschiedenis in handen heeft . We komen erachter hoe John Lennons Gibson J-160 E akoestische gitaar, die gebruikt was bij de opnames van enkele van de legendarische eerste hits van de Beatles, vorig jaar weer boven water kwam in Californië.
Toen de hamer eindelijk viel bij de veiling van John Lennons ‘verloren geraakte’ akoestische Gibson J-160 E uit 1962 in Californië, vorig jaar november, bleef het bieden steken bij $2,4 miljoen. Voor John McCaw die de gitaar oorspronkelijk had gekocht voor maar $175, betekende de hamerslag ook het einde van een opmerkelijk stukje detective werk, en iets van een vaarwel.
Voor John was het gewoonweg een aardige oude Gibson waarop hij graag bluegrass speelde. John kocht de gitaar in 1969 van een vriend, Tommy Pressley, die hem twee jaar eerder op de kop getikt had in een muziekwinkel, genaamd The Blue Guitar, in San Diego. Geen van beiden had er het flauwste vermoeden van dat de gitaar daarvoor in handen was van John Lennon die hem oorspronkelijk gekocht had in de Rusworth’s Music Store in Liverpool in september 1962 voor iets meer dan $161. John Lennon gebruikte de gitaar bij het op de plaat zetten van de beroemdste Beatle tracks.
She Loves You, I Want To Hold Your Hand, All My Loving en andere hits uit die tijd, het is nauwelijks voor te stellen dat die allemaal geschreven of opgenomen zijn juist met die gitaar die op die dag van eigenaar wisselde.
‘’Ik kocht hem van een vriend die de stad uitging en wat geld nodig had om naar Noord Californië te gaan,’’ zo herinnert John McCaw zich.
‘’Een paar jaar probeerde ik zijn gitaar uit en ik vond hem altijd prettig. En toen hij hem mij aanbood greep ik mijn kans om hem te kopen, omdat we country and western en een soort bluegrass leuk vonden en daarvoor was dit de perfecte gitaar.’’
Tientallen jaren daarna hing de gitaar aan de muur in John’s huis, teer bemind en vaak bespeeld, maar onbekend. Er was geen enkele aanwijzing dat hij een roemrijk verleden had, voor John was het gewoon een fijne oude Gibson waarop hij graag bluegrass speelde. Maar het geheim dat verborgen lag in het hout zou niet al te lang meer onbekend blijven.
(Bron: musicradar.com)
(Vert: Theo de Wit)
