De net uitgebrachte Kino-Lorber’s blu-ray film uit 1967 van Richard Lester “How I Won the War” met John Lennon als musketier Gripweed is waarschijnlijk, tot nu toe, de enige reden om de film te willen hebben, aangenomen natuurlijk dat je dat wilt.
De blu-ray van deze ongewone anti-oorlog film is helderder dan de oude MGM 'gelimiteerde editie’ gewone DVD en is op zilveren disc’s geperst, in tegenstelling tot de MGM’s DVD-R’s. Maar de MGM versie is ondertitelt , wat de blu-ray vreemd genoeg moet missen.
De film zelf is een vreemde mix van Monty Pyton en “A Hard Day’s Night” en je vraagt je bijna af hoe het leven eruit gezien zou hebben wanneer de overleden Victor Spinetti’s leger sergeant uit de “Magical Mystery Tour” een oorlog had gevoerd. Had John Lennon niet in de film meegespeeld dan had deze zeker niet de aandacht gehad die hij toen kreeg. Het zou niet kloppen als we Lennon de ster van de film noemen. Hij heeft als acteur een bijrol waar je wel even aan moet wennen, maar hij heeft wat leuke momenten in het begin van de film, zoals de zin “May I rub your balls, sir ?” (Mag ik uw ballen opwrijven, meneer ?) refererend aan cricket.
Zo goed als de blu-ray qua film is zo arm is hij in het bonus materiaal waar verschillende trailers inzitten van andere Richard Lester films, maar geen enkele van zijn Beatles films en ook geen commentaar, waar deze film om schreeuwt. De MGM versie kent alleen de single trailer van “How I Won the War,” dus op geen van de twee commentaar, een grote fout.
Verschillende acteurs die de Beatles kenden zitten in de film. Een van Gripweed’s krijgsmakkers is Roy Kinnear, die Algernon vertolkte, de handlanger van de gekke wetenschapper Foot gespeeld door Victor Spinetti in “Help!” John Junkin, die Shake speelde in “A Hard Day’s Night,” speelt de rol van “Large Child.” Dandy Nichols en Gretchen Franklin, de twee schattige bejaarde buren die in het begin van de film “Help!” de zinnen uitspraken : “Lovely lads and so natural. Success hasn’t gone to their heads. And still the same was they was before they was,” ( Leuke jongens en zo gewoon. Het succes is hen niet naar het hoofd gestegen. Nog net zoals ze ervoor waren.) zijn weer samen gebracht in een figurantenrol als twee bioscoopgangers. En als laatste heeft Neil Aspinall een niet vernoemde rol als “Dode Soldaat.”
“How I Won the War” is een komedie over absurditeit. De grappen komen en gaan net zoals in Lester’s Beatles films. Wat opvalt in de film is dat er nog veel meer typische Britse humor in zit dan in de Beatles film “A Hard Day’s Night.” Michael Crawford vóor zijn “Phantom of the Opera” bekendheid speelt Lt. Goodbody, zijn memoires slaan op de titel en de film. Maar de meningen over de film lopen sterk uiteen. Sommige mensen vinden hem geweldig anderen weer niet. Lennon acteert geweldig in zijn rol als typische Britse soldaat in dit gekke onsamenhangende verhaal. Het blijft een ongemakkelijke film om naar te kijken, maar de inhoudelijke boodschap gaat over de absurditeit van oorlog. Het was ook een van de vroege experimenten van een solo Beatles carrière daar er al vroeg iets gloorde dat wanneer de “Moptops” elk hun eigen weg zouden gaan dit niet altijd voorspelbaar zou zijn. En “How I Won the War” was dat alleszins.
( Bron: examiner.com )
(Vert: Trix van Twist)
