VAN HET ICOON JOHN LENNON WILDE ZIJN ZUS JULIA NIETS WETEN

 

Ze informeert bij de potige jongens achter de bar of er nog voldoende voorraad is. Ondertussen heeft ze haar telefoon al twee keer laten rinkelen voor ze opneemt. De volgende coverband blijkt gearriveerd. Het is geen seconde rustig als manager Julia Baird door haar Cavern Club in Liverpool loopt. Een pittige baan, zeker voor iemand van 68. "Maar ik zie mezelf echt niets anders doen dan dit", zegt de zus van John Lennon.

 

De Cavern Club is namelijk heilige grond. Hier begon het allemaal voor The Beatles. Hier betoverde het illustere kwartet tijdens een lunchoptreden in 1961 hun latere manager Brian Epstein en werd de basis gelegd voor misschien wel de beroemdste band van de twintigste eeuw. Nu, 54 jaar na hun ontdekking, runt Julia het pelgrimsoord voor Beatles-fans van over de hele wereld. Brazilianen, Filippijnen, Chinezen of Amerikanen vliegen naar de Britse industriestad om in de club wat Beatles-glorie op te kunnen snuiven. Avond aan avond nemen coverbands de bezoekers mee door het hele oeuvre, van 'Yesterday' tot 'Hey Jude'.

 

Maar dat de geboren en getogen Liverpudlian Julia voorbij de pensioengerechtigde leeftijd hier nog zou werken, was lang geen vanzelfsprekendheid. "Na de dood van John in 1980 wilde ik niets meer met The Beatles te maken hebben. Ik wilde ze niet meer horen, niet meer zien. Ik wilde dat ze volledig uit mijn systeem zouden verdwijnen. Ik overwoog serieus om naar een plek te emigreren waar ik er geen last van zou hebben. Maar ik realiseerde me: overal kom je The Beatles tegen. Overal zou ik de stem van John horen."

 

Begin jaren negentig bezocht ze boeddhistische monniken in India, zelfs daar bleek niets Beatles-vrij. "We waren in een klooster in de Himalaya, ver bij de bewoonde wereld vandaan. Ineens hoorde ik een monnik 'Yellow Submarine' neuriën. Ik wist toen dat ontsnappen niet mogelijk was."

 

Zo'n twintig jaar geleden besloot ze The Beatles weer te omarmen. En zich in te zetten voor de erfenis van de trots van Liverpool. "Ik heb altijd onderscheid gemaakt tussen het icoon John en mijn broer John", zegt ze. "Het icoon was eigendom van de hele wereld, daar wilde ik zo min mogelijk mee te maken hebben."

 

Ze herinnert zich nog dat Lennon terugkwam in Liverpool na hun eerste Amerika-reis in 1964. De wereldwijde hysterie rond The Beatles was losgebarsten. "Wij konden ons dat onmogelijk voorstellen. Hij sliep bij ons thuis gewoon op de grond en ik maakte 's ochtends thee en toast voor hem."

 

Ook voor hun eerste grote reis naar Hamburg, begin jaren zestig, kan ze zich nog herinneren hoe de moeder van George Harrison een lading zelfgesmeerde sandwiches aan het viertal meegaf. "Wij dachten allemaal dat ze in Duitsland niks lekkers te eten zouden krijgen."

 

Wel nam het contact met haar broer na zijn definitieve verhuizing naar New York in 1971 af. Het bleef bij af en toe telefonisch bijpraten. Niet alleen vanwege de afstand, maar ook omdat John nog veel meer het wereldwijde icoon was geworden. "Dat was in Liverpool nooit gebeurd. Daar had iedereen hem wel met beide benen op de grond gehouden."

 

Ze is zich later pas goed gaan realiseren hoeveel invloed The Beatles op de muziek, maar ook op de maatschappij hebben gehad. "Ze deden iets totaal anders. Ze durfden te experimenteren met muziek, ze deden iets fenomenaals. Maar in hun jaren werd de jeugd ook veel mondiger. Ineens was de puber geboren." Het rebelse van haar broer was al jong zichtbaar. Ook dat hij anders was dan anderen. "Hij maakte ons soms hysterisch, maar we wisten: hij is bijzonder. Al had nooit iemand gedacht dat hij zelfs maar buiten Liverpool beroemd zou worden."

 

Vlak voor zijn dood had hij zijn zus toevertrouwd terug te zullen keren naar Liverpool. "Hij wilde naar huis, daar waar het allemaal begon", zegt Julia. Daar wilde hij zijn dagen slijten en had hij vermoedelijk vandaag zijn 75ste verjaardag gevierd. "Want je kan de mens wel uit Liverpool halen, maar je haalt Liverpool nooit uit de mens. Zelfs niet uit John Lennon."

(Bron: trouw.nl)