Wanneer John Lennon in 1980 omkomt krijgt een van de meest melodieuze songs uit zijn solocarriére “Nobody Loves You (When You’re Down And Out)” een extra gewicht.
Het nummer verscheen op 26 september 1974 als song op Walls and Bridges. Het is een gedenkwaardige aanklacht in de rock muziek en neigt naar necrofilie.
De song is een angstaanjagende voorspelling van zijn eigen lot.
Verbannen naar de andere kant van het land, ver van Yoko Ono en New York City, kan John Lennon zichzelf helemaal overgeven aan een elementaire angst voor afzondering, die hij eerder had ervaren tijdens zijn eerste solo project. Een ogenblik van brutale eerlijkheid, waarin geen opgekropte woede meer is zoals in de vijf voorafgaande jaren. In plaats daarvan geeft John Lennon emoties de vrije loop.
Ik ben nog steeds onder de indruk van de bereidheid van Lennon zichzelf bloot te geven. In deze dagen kijken de meesten naar Walls and Bridges met een speciaal gevoel. Lennon behoudt de complete controle over zijn teksten, hij is in 1974 net zo hard voor zichzelf als voor anderen.
In een schrijnend moment definieert “Nobody Loves You (When You’re Down and Out)” het einde en John Lennon geeft toe: “Iedereen houdt van je wanneer je zes voet onder de grond ligt.” Niet zonder momenten als deze.
(Bron: somethingelsereviews.com)
(vert.: Toine Gribling)
