Op 24 juni vond de voorpremière van de film Danny Collins plaats in de Pathé City bioscoop aan het Leidseplein in Amsterdam.
De film werd ingeleid door Ron Bulters. Collins, gespeeld door Al Pacino, is een verlopen ster, verslaafd aan coke en drank en geflankeerd door een veel te jonge vriendin en wiens grote successen begin jaren 70 gevierd werden. Na 40 jaar wordt Collins geconfronteerd met een nooit ontvangen brief van John Lennon die hem aan het denken zet en zijn uitgebluste carrière op een nieuw spoor zet. Collins besluit zijn leven te beteren en nieuwe songs te schrijven. Een leuk gegeven en nog gebaseerd op een enigszins waar gebeurd verhaal. In 1971 leest Lennon in Zig Zag Magazine een interview met de onbekende folkzanger Steve Tilston. In dat interview wordt Tilston gevraagd of rijkdom hem zal veranderen. Tilston zegt dat rijkdom en beroemd zijn waarschijnlijk een negatief effect op de kwaliteit van zijn songs zal hebben.
En dan gebeurt er iets merkwaardigs: Lennon, die Steve Tilston nooit ontmoet heeft schrijft een kort briefje gericht aan Tilston en de man die hem interviewde, Richard Howells:
“Rijk zijn verandert je ervaringen niet op de manier zoals je denkt. Het enige verschil is eigenlijk dat je je geen zorgen meer hoeft te maken over geld, eten, een dak en zo. Alle andere ervaringen, emoties, relaties, zijn het zelfde als van ieder ander. Ik kan het weten want ik ben rijk en arm geweest. Yoko ook (rijk, arm, rijk). Wat denk je daarvan? Liefs John en Yoko.”
Nog ongebruikelijker is, dat Lennon zijn telefoonnummer op het briefje schrijft. Lennon stuurt zijn briefje naar Zig Zag Magazine.
Steve Tilston krijgt het briefje echt nooit. Waarschijnlijk wordt het achterovergedrukt en meteen verkocht voor veel geld, want Tilston weet pas in 2005 van het bestaan van het briefje af, als de toenmalige eigenaar hem belt en vraagt of het over hem gaat. De film is echter pure fictie en geen biografie die op het leven van Steve Tilston gebaseerd is, want Tilston heeft nooit een sterrenstatus bereikt, in tegenstelling tot Danny Collins. Hij is wel een respectabel folkzanger gebleven, heeft een aantal albums gemaakt en treedt nog steeds op, zij het in goedkope hotels.
Danny Collin werd overduidelijk door het publiek van Pathé gewaardeerd. De soundtrack is grotendeels van John Lennon.
(Verslag: Ron Bulters)
(Foto: Barbara Lookman)
