INSLAAN ALS EEN BOM

 

Althans, de wereld met uitzondering van fans van het eerste uur. Die kenden nummers als 'Love Me Do, 'Please Please Me' en 'Twist and Shout' al van buiten.

 

Voor The Beatles doorbraken speelden ze jarenlang in en om Liverpool. Ze gaven honderden concerten in The Cavern, soms meerdere keren per dag. Zo bouwden ze een loyale fanschare op. Die fans van het eerste uur kenden het repertoire van de band nog voor de rest van de wereld ook maar een nummer van de 'Fab Four to be' had gehoord. Het debuutalbum 'Please Please Me' bevatte nummers die The Beatles live speelden, dus bevatte weinig verrassingen voor diegenen die The Beatles al jaren hadden zien optreden.

 

 

Ik ga hetzelfde meemaken als die eerste lichting Beatles-fans. De plaat in kwestie is 'Happy Hunting Ground" van Yorick van Norden.

Het album van de singer-wongwriter uit Haarlem komt pas dit najaar uit, maar ik ken eigenlijk alle nummers al. Een aantal is al via zijn website te beluisteren en de meeste liedjes heb ik al één of meerdere keren live mogen ervaren. Tussen december 2013 en nu heb ik Van Norden zes keer zien optreden en daarbij zo vaak zoveel liedjes van hem gehoord dat ik ze ken. De soloplaat van Yorick van Norden zal mij niet echt verrassen. De nummers die daarop staan zijn al lang bij me ingeslagen als een bom.

 

 

Ik voel me bevoorrecht dat ik de songs al ken en ik zal me in het najaar een beetje voelen als de Beatles-fans van het eerste uur, maar ik ben op een bepaalde manier ook jaloers op de mensen die na de zomer "Happy Hunting Ground" voor het eerst horen. Jaloers op de sensatie die zij zullen ervaren als ze luisteren naar het solodebuut van Van Norden en voor het eerst parels als "Divide And Rule", "Surrender To Love" en "Tangier" horen.