Ringo Starrs Y Not, uitgebracht op 12 januari 2010, heeft zijn zwaartepunt met ‘Walk With You’, een duet met voormalig Beatles-collega Paul McCartney.
In dat nummer versmelt het bravoure van Ringo’s beste, vroegere platen tot een gepast droevige melodie – en niet de bekende tonen van zijn jeugdige optredens als lid van de Fab Four. In plaats daarvan bevat ‘Walk With You’ een donker, volwassen koor zoals we nog nooit van hem gehoord hebben. De zang van Paul McCartney werkt als tegenhanger, met de hoge noten, terwijl Ringo Starr lage en afwijkende tonen erdoor verweeft.
Met de andere nummers kan Y Not nauwelijks de strijd aan gaan. Het klinkt vaak als één van Ringo’s All Starr tours. Niemand doet echt zo best, maar de plaat – de eerste die Ringo Starr zelf produceerde – is daardoor beter en warmer.
Er zijn gastrollen weggelegd voor zwager Joe Walsh (op het moeiteloze minzame openingsnummer ‘Fill in the Blanks’), Heartbreaker Benmont Tench, ex-Eurythmic Dave Stewart (op ‘The Other Side of Liverpool’, de meest oprechte reis naar medeschrijver Starrs jeugd), Ben Harper, Edgar Winter, Richard Marx en, op het laatste nummer, de typische neo-soul van Joss Stone (met de kroegpret van ‘Who’s Your Daddy?’).
In totaal komt het allemaal heel mooi overeen met het duet met Paul McCartney. Paul was eigenlijk uitgenodigd om de baspartij te spelen op het wat oppervlakkige nummer ‘Peace Dream’ (een samenwerking tussen Starr en de legendarische componist en arrangeur Van Dyke Parks), maar werd in plaats daarvan gestrikt door ‘Walk With You’.
McCartney’s zang – een snelle ademhaling achter Ringo, haast als een echoënde nagedachte – doet herinneren aan hun frisse, ongebruikelijke Abbey Road constructies. Alleen zijn hier de softe randjes te vinden die zo vaak worden geassocieerd met leeftijd, en verlies. “Hij maakt het groter en hij maakt het voller,” zei Starr toentertijd. “Het zorgt ervoor dat het nummer een gesprek wordt tussen ons en het was Pauls idee om zijn gedeelte een slag na mij te doen. Dat is waarom hij geniaal is.”
Op het eerste zicht is er niet veel aan de tekst: When I walk with you, when I talk with you, everything will be fine. Maar wanneer je wordt herinnerd aan de geschiedenis, onthullen de herhaalde worden hun verhaal. Zelfs als trotse overlevers is er altijd een onvermijdelijk verlangen naar wat is achter gebleven. Het was niet makkelijk.
Samen zingend zonder de andere helft van The Beatles tappen Ringo en Paul uit een diepe bron van emotie die wordt geassocieerd met hen die gelukkiger wijs, en op een andere manier, ongelukkiger wijs zijn overgebleven. Ze zijn samen, maar alleen. Het blijft één van de meest opmerkelijke momenten – niet alleen op deze opname, maar op ieder van hen.
(Bron: somethingelsereviews.com)
(Vert.: Laura Alblas)
