Op 13 juni 1970 stond 'The Long and Winding Road' van The Beatles op nummer 1 in Amerika.
Het nummer, uitgebracht vanaf het album 'Let It Be' zou hun laatste nummer 1 single zijn en symboliseerde op een vreemde manier de eigen reis van de band. Jaren later zullen we eens kijken naar wat dingen die je misschien niet weet over die laatste hit:
- The Beatles namen 'The Long and Winding Road' op in 1969; tegen de tijd dat het een jaar later uitgebracht werd, stonden ze op het punt om uit elkaar te gaan.
- McCartney schreef het nummer als een gefrustreerd antwoord op de spanning die ervoor zorgde dat de band uiteindelijk uit elkaar ging...
- ... Ook al gaat het, in literaire zin, volgens de titel over de B842, een weg in Kintyre, Schotland, vlakbij het gebied waar McCartney een boerderij had met zijn familie.
- McCartney zei later dat hij het toevoegen van de vrouwelijke stemmen en het (volgens hem) overdreven orkest van Phil Spector afschuwelijk vond, waarna hij een boze brief schreef (die je in 'Anthology' zult vinden):
Geachte heer,
In de toekomst zal niemand toestemming krijgen om iets te verwijderen of toe te voegen van een opname van mijn nummers zonder mijn toestemming. Ik heb overwogen om aan 'The Long and Winding Road' een orkest toe te voegen, maar heb besloten dat niet te doen. Ik wil daarom dat het een en ander veranderd wordt:
1. Strijkers, blazers, stemmen en alle toegevoegde geluiden moeten zachter.
2. Stemmen en instrumenten van The Beatles moeten harder.
3. De harp aan het eind van het nummer moet helemaal weg en originele piano noten moeten worden vervangen.
4. Doe dit nooit meer.
Paul McCartney
c.c. Phil Spector, John Eastman
- Het nummer was eigenlijk bedoeld voor Ray Charles en McCartney merkte later op dat het eindresultaat dat laat zien. "Dat zat in mijn hoofd en waarschijnlijk zou het een en ander veranderd worden aan de akkoordenstructuur, die vrij jazzy is," zei hij in de documentaire 'Many Years From Now' van Barry Miles. "Ik denk dat ik Ray in mijn hoofd had toen ik dat schreef."
- Toen het geschreven was, gaf McCartney 'The Long and Winding Road' ook aan Tom Jones in 1968, maar Jones weigerde (en had later spijt van deze beslissing).
- Hij schreef het nummer toen hij, volgens zijn eigen woorden, 'een beetje gek' werd van alles wat aan de gang was met the Beatles. "Het is een droevig nummer," zei hij later, "Want het gaat over iets onbereikbaars; de deur waar je nooit aan gaat komen. Dit is de weg waar geen einde aan komt."
(Bron: huffingtonpost.com)
(Vert.: Ellen Clement)
