BEATLEBRAINIA: THE BEATLES SPEELDEN IN EINDHOVEN

 

BeatleBrainia, een nieuw initiatief dat is ontstaan vanuit Beatles coverband BeApple uit Eindhoven, legt een verband tussen de beroemdste en meest innovatieve band ooit en Eindhoven, de stad waarmee op het gebied van technologische ontwikkelingen – niet in de laatste plaats op het gebied van muziekdragers – parallellen te trekken zijn met het tijdbeeld en het succes van The Beatles.

 

Buitengewoon geschikt is dan ook de locatie van het festival: PopEI in het Klokgebouw op Strip-S, waar de vroegere Philips gebouwen een culturele bestemming hebben gekregen. Niet te groot, waardoor de sfeer intiem blijft, met een goed uitgeruste concertzaal, gezellige barruimte en dankzij het prachtige weer was het buiten ook prima vertoeven op het grote terras en de gezellig banken langs het pand. 

 

Om 12:00 uur was de aftrap van het festival en begonnen bezoekers binnen te lopen, zij konden onder meer naar de bovenverdieping, waar enkele ruimten waren ingericht als Beatles market en expo. Even later vonden op het terras een aantal (semi) akoestische optredens plaats van singer-songwriters die op hun eigen wijze het werk van The Beatles eer aandeden op uitnodiging van het ‘PUUR’ concept van PopEI, voor de gelegenheid omgedoopt tot ‘Beatles Pure’. De diverse ensembles vonden bij het publiek goede ontvangst. 

 

Zijn goede naam als straatmuzikant alle eer aandoend speelde Jonny Walker uit Liverpool aansluitend en gedurende de middag enkele sessies tussen het terras en het gebouw, uitgerust met zijn gitaar en eigen versterker, als een ware one-man-band. Een lust om naar te kijken en hoewel zijn optreden later in de concertzaal zeker niet minder de moeite waard was, lijkt Jonny buiten helemaal in zijn element. Met zijn warme, emotievolle stem voegt hij absoluut iets toe aan de originele Beatles songs, zonder deze ook maar iets tekort te doen. 

 

Antoine Goudeseune

Vanaf 15:30 uur staan de optredens in de concertzaal op het programma, en die beginnen met – niet de eerste de beste – de unieke Beatles vertolker Antoine Goudeseune uit België. In een kort gesprekje met hem leerde ik een jonge, zeer aimabele, topgitarist kennen, die naast zijn bijzondere en succesvolle vertolkingen van Beatles songs gitaarleraar is en vader van drie jonge kinderen.

 

Van zijn eerste CD die is uitgekomen in 2012 is elders op de site een review te vinden. Achter zijn tweede CD, die uit gaat komen in september van dit jaar, zit een heel verhaal.

 

Antoine had een droom, nl. een CD opnemen in de Abbey Road studio’s in Londen. Niet zomaar een album, maar het hele Abbey Road album van The Beatles, in zijn eentje vertolkt op zijn gitaar. Een droom die hij wist waar te maken en hem een ervaring bezorgde die hij zijn leven lang niet zal vergeten. Zijn voorliefde voor The Beatles gaat al ver terug, maar tijdens zijn studie en vanuit zijn eigen interesse heeft Antoine zich vele muziekstijlen eigen gemaakt, van klassiek tot stevige rock en zelfs metal.

 

Uiteindelijk bleek de muziek van The Beatles het perfecte middelpunt tussen deze uitersten en Antoine legt zijn ziel en zaligheid – en niet te vergeten zijn fantastische techniek – in zijn optreden.

 

Waar dit gesprekje met Antoine mijn verwachtingen tot grote hoogte deden stijgen, maakte zijn optreden in de concertzaal die verwachtingen meer dan waar!! Met het gemak dat een getalenteerd musicus kenmerkt speelde hij onder meer de complete B-zijde van het Abbey Road album op zijn gitaar, zowel de begeleiding als de melodielijnen, door zijn knappe fingerpicking techniek was het alsof er minstens twee gitaristen zaten! Het publiek stak zijn bewondering niet onder stoelen of banken en durfde – mede op uitnodiging van Antoine – zelfs steeds meer mee te zingen, al met al een bijzonder ervaring. 

 

De volgende ‘act ‘ in de concertzaal was een presentatie van Tony Bramwell, die opgroeide in Liverpool met George, Paul en John en al snel betrokken raakte bij The Beatles toen hij George bij het eerste optreden na hun terugkomst uit Hamburg aanbood om zijn gitaar te dragen zodat hij gratis entree kreeg tot hun optredens. Omdat John en Paul hem vervolgens vroegen om ook hun gitaar te dragen werd Tony Bramwell de eerste Road Manager van The Beatles. Toen Brian Epstein The Beatles ging managen bood hij Tony Bramwell een fulltime baan aan bij NEMS. Tony Bramwell was producer van de eerste videobeelden die werden gemaakt van The Beatles om hun nieuw uitgebrachte werk overal ter wereld te promoten, daarmee de allereerste videoclips ooit.

 

Hij kreeg van Brian Epstein de leiding over diens Saville theater in Londen en was onder meer verantwoordelijk voor het boeken van de optredende artiesten. Hij mag tot een van zijn successen rekenen dat hij de eerste was die in Engeland een podium bood aan Jimi Hendrix, toen nog onbekend in zowel Engeland als Amerika. 

 

In 1968 werd hij directeur van Apple Films, dat als onderdeel van The Beatles Apple Corps Ltd. tot doel had Apple Records te promoten. Tony bleef ook na het uiteenvallen van The Beatles met elk van hen werken aan filmprojecten en werd later zelfs nog directeur van Apple Records. Na Apple werkte hij bij Harry Saltzman en Albert R. Brocolli aan de nieuwe James Bondsfilms  met Roger Moore en vroeg hij zijn vriend Paul McCartney om de titelsong te schrijven voor ‘Live And Let Die’, die daarmee een wereldhit scoorde.

 

Zijn leven met The Beatles beschrijft Tony Bramwell in zijn boek ‘Magical Mysterie Tours – mijn leven met The Beatles’, het op een na best verkochte Beatles gerelateerde boek ter wereld ….. volgens Tony Bramwell, die nooit andere boeken leest over The Beatles, want er zijn zoveel ‘gekken’ die denken dat ze wat te vertellen hebben over de band, maar hij is er zelf bij geweest en weet hoe het echt is gegaan.

 

In het gesprekje dat ik afgelopen zaterdag met hem had vroeg ik hem hoe volgens hem The Beatles zo groot zijn geworden. Hij zei meteen dat hierin vooral hun werklust en vastbeslotenheid van belang zijn geweest, die vier jongens waren altijd bereid om te spelen, 7 dagen in de week en heel de avond lang. Dat doet geen een band ze tegenwoordig nog na.

 

Desgevraagd vertelt hij dat hij nog maar een enkele keer per jaar in Liverpool komt en verder overal ter wereld festivals en andere evenementen bijwoont op uitnodiging van oud-bekenden en nieuwe  Beatles liefhebbers, vaak met het verzoek om mee te werken aan een project  of over zijn  boek en zijn ervaringen met The Beatles te vertellen.

 

Zo is ook zijn aanwezigheid in Eindhoven tot stand gekomen en in zijn presentatie praat hij diverse unieke videobeelden aan elkaar die hij zelf heeft gemaakt in de jaren dat hij deel uitmaakte van de intieme kring rond de legendarische band. Tony Bramwell legt zelf op onnavolgbare wijze de link naar Eindhoven door te vertellen dat vanuit zijn functie bij Polydor in de zeventiger jaren elke maand op bezoek kwam bij ‘Mister’ Frits Philips om de verkoopcijfers door te nemen.

 

Toen ik het daar later nog met hem over had zei hij schamper, dat de hele platenindustrie de das om is gedaan door datzelfde Philips, toen de digitale opnametechnieken en muziekdragers werden uitgevonden. Tony Bramwell is er geen liefhebber van, hij hoort toch liever het volle, authentieke geluid van de tapeopnames uit ‘zijn’ tijd. 

   

 

 

Het volgende optreden in de concertzaal werd verzorgd door de organiserende band BeApple. Deze band die bestaat sinds 2006 heeft zich snel tot buiten de grenzen van Nederland in de belangstelling gespeeld met hun interpretaties van Beatles songs ‘With a twist’, wat het kenmerk is van de band. Soms heel subtiel, die twist, een enkele noot die net anders is dan het origineel, soms meer evident, zoals een verandering van ritme, kwalitatief weinig op aan te merken.

 

Toetsenist/zanger en mede-initiatiefnemer van BeatleBrainia Rik van Stiphout sprak ik voor het optreden over het ontstaan van deze bijzondere happening. Daarin speelde BeApple een belangrijke rol, want het was tijdens hun optredens in het buitenland dat het enthousiasme werd gewekt voor een dergelijk internationaal Beatles festival in ons eigen land.

 

Toen het enthousiasme leidde tot serieuze plannen werd de link naar Eindhoven gelegd, als internationaal centrum op het gebied van technologische ontwikkelingen op veel terreinen, niet in de minste plaats dat van de muziek.

 

Toen The Beatles in 1963 internationaal doorbraken kwam bij Philips het cassettebandje uit, het was de eerste mogelijkheid om de geliefde muziek zelf op te nemen en te verspreiden. Daarmee kon ook het succes van The Beatles verder toenemen.

 

Perfectionisme en innovatie kenmerkten door de jaren heen ook de muzikale ontwikkeling van deze band, de mate waarin werd ooit meer geëvenaard. Het concept voor BeatleBrainia was geboren, niet alleen een festival ‘met’ en over The Beatles, maar een festival waarin The Beatles haast opnieuw worden ‘uitgevonden’, of in ieder geval de interpretatie van hun muziek. Het is hier bewezen, dat daarvoor ook jonge muzikanten warm lopen en is dat in Beatles-termen niet de ultieme innovatie? De organisatie ziet nog volop mogelijkheden om het concept verder uit te werken, bij voorbeeld door het thema nog breder te benaderen: niet alleen The Beatles, maar ook andere, door The Beatles beïnvloedde en geïnspireerde muziek en artiesten. Na deze geslaagde versie, die conclusie bevestigt achteraf ook de organisatie zelf, zullen die plannen hopelijk leidden tot een volgende editie van BeatleBrainia.  

 

BeApple maakte zijn reputatie waar met bijzondere vertolkingen van een – bovendien - opvallende en gevarieerde setlist met o.a. Paul McCartney’s solohit ‘Dance tonight’, ‘Back In The USSR’, ‘Can’t Buy You Love’ en ‘Got To Get You Into My Life’.

 

BeApple - Got To Get You Into My Life

 

Jay Goeppner en Maiju Lepomäki

 

Bijzonder en treffend was de vertolking van het werk van John Lennon door de Amerikaanse zanger Jay Goeppner, die voor de gelegenheid werd begeleid door de Finse pianiste Maiju Lepomäki.

 

Met zijn passie en stem die wel wat heeft van die van Lennon doet hij de diverse composities zeker eer aan. Hoogtepunten: ‘Mind Games’, ‘Beautiful Boy’ en ‘Imagine’, dat Jay opdraagt aan de grote visionair die hij John Lennon noemt. Typisch Amerikaanse, maar daarmee niet minder bijzondere en oprecht ogende Lennon-bewonderaar, die geniet van de muziek waarmee hij zijn leven mag vullen, maar toch vooral zichzelf blijft. Zoals hij het zegt: ‘Mensen willen altijd dat ik de bril van John draag, en een Beatles pruik en pak. Dat doe ik niet, want ik wil mezelf blijven en bekend zijn als die gast die houdt van de muziek van The Beatles en hun nummers zingt met iedereen die daar plezier in heeft.’ Naast zijn eigen set komt Jay aan het eind van de avond nog even terug om samen met de Choking Smokers ‘A Day In The Life’ te vertolken.

 

 

Uit Schotland afkomstig is de volgende band op het podium van de concertzaal, Revolver. 

 

 

  

Daarna was het de beurt aan Jonny Walker om het grote podium in de concertzaal te betreden. Hij nam de gelegenheid te baat om met het publiek te delen hoe hij zijn voorliefde voor The Beatles had ontdekt. Een mooi verhaal van een jongeman die in 1980 is geboren in Liverpool, opgroeide in Zuid-Amerika, waar het gezin woonde omdat zijn vader daar werkte als priester. Daardoor kwam hij in zijn jeugd meer in aanraking met klassieke en kerkelijke muziek dan met moderne muziek. Toen hij op tienjarige leeftijd voor het eerst een nummer van The Beatles hoorde was hij helemaal verkocht. Hij werd een Beatles fan op tienjarige leeftijd in Paraguay….. maar was geboren in Liverpool.

 

Jonny is niet alleen straatmuzikant in Liverpool en overal waar hij verder gevraagd wordt, hij zet zich bovendien in voor het behoud van straatmuziek door zijn stichting ASAP, Association of Street Artists and Performers. Hij houdt de nummers van zijn favoriete band heel puur, klein en past daarop zijn setlist aan, met o.a. ‘Hey, You’ve Got To Hide Your Love Away’, ‘Here, There and Everywhere’ en ‘Mother Nature’s Son’.

 

Jonny Walker - Mother Nature's Son

 

 

Hekkensluiter is – last but certainly not least – het Franse trio dat luistert naar de naam Choking Smokers.

Hun stijl wordt wel omschreven als ‘garage rock’ en koppelt inderdaad jeugdig elan aan de klassiekers van hun helden.

 

Quasi nonchalant gespeeld, slaat hun enthousiasme duidelijk over naar de zaal, die overigens nog net zo vol staat tijdens hun optreden tegen middernacht als aan het begin van de avond. Dat zegt wat over de reputatie van deze jonge muzikanten, die overigens heel gevarieerd zijn in de keuze voor hun setlist, met ook een paar aanstekelijke nummers uit de beginperiode van The Beatles, zoals ‘And I Love Her’ en verder prachtige versies van ‘Hey Bulldog’,  ‘Mean Mr. Mustard’, ‘Come Together’ en ‘Strawberry Field Forever’. 

 

Helaas moest ondergetekende nog voor het slotakkoord van deze band het hierbij laten om de auto op te zoeken voor de terugreis, met enige spijt, omdat de heerlijke avond vast nog een muzikaal toetje in petto had…. 

 

 Mooi, die Hofner bas bij de Choking Smokers.

Choking Smokers met Come Together

 

Het was een bijzondere line-up, met veel afwisseling en absoluut stuk voor stuk sterke vertolkers van het werk van de Fab Four, zowel uit de gezamenlijke periode als hun solocarrières. De muzikale invulling van dit festival verdient dan ook een groot compliment!

 

Hier en daar kan op organisatorisch vlak nog winst geboekt worden, zo trokken de kleinschalige market en expo op de bovenverdieping erg weinig belangstelling en zijn er misschien in een ‘gewoon’ weekend nog meer liefhebbers warm te krijgen voor een dergelijk muzikaal evenement.

 

Met de durf die deze organisatie heeft getoond door het organiseren van een internationaal festival in ons land op dit niveau moet dat laatste ook goed  kunnen komen. Of we in de hoofden van de Beatles zijn gekropen afgelopen weekend? The Beatles in ieder geval in de onze ….. krijg ze daar nog maar eens uit!!

 

 

 

The Choking Smokers

 

 

BeApple

Maiju Lepomaki

 

Revolver - Ross Nichol

 

 

 

Revolver - Iain Muir

 

 

Jonny Walker
 

 

 

Rik van Stiphout, Tony Bramwell en Cees van Rooden