EEN BEATLE VOOR 13 DAGEN: HET TRIESTE VERHAAL VAN JIMMIE NICOL

 

Op 3 juni, de dag voor hun vertrek, stort Ringo Starr bij een fotoshoot in en wordt met een ernstige keelontsteking opgenomen in een ziekenhuis. Hotels en concertzalen zijn geboekt, duizenden kaartjes al verkocht, dus manager Brian Epstein realiseert zich dat het afzeggen van de tournee een financiële ramp zal betekenen.

 

In een race tegen de klok wordt een vervanger voor Ringo gezocht. Epstein moet eerst de drie andere Beatles ervan overtuigen dat er een vervangende drummer moet komen. Waar vindt hij een muzikant die goed genoeg is om te spelen in de populairste band ter wereld èn dezelfde maten heeft als Ringo, zodat hij zijn kleding aan kan? John en Paul accepteren dat er een vervanger moet komen, maar George verzet zich in eerste instantie.

 

“De tournee ging bijna niet door”, vertelt producer George Martin in ‘Anthology’. “George is een loyaal mens en zei: ‘Als Ringo er niet bij kan zijn, zijn wij niet The Beatles. Ik zie niet in waarom we zouden gaan; ik ga in ieder geval niet.”

“Brian en ik hebben George echt moeten overtuigen dat hij dan iedereen zou teleurstellen.”

 

Jimmie Nicol wordt gehuurd, een 24-jarige drummer uit Londen, die met zijn studiowerk al eens indruk heeft gemaakt op Epstein.  Paul McCartney kent Jimmie ook al: niet lang daarvoor heeft hij hem zien spelen bij Georgie Fame and the Blue Flames. Na een auditie waarin zes nummers worden gepeeld, wordt Nicol aangenomen. Hij krijgt een knipbeurt, zodat zijn haar zit zoals bij de andere drie en krijgt de opdracht snel zijn koffer in te pakken; de volgende dag vertrekken ze naar Denemarken.

 

In zijn ziekenhuisbed herinnert Ringo zich dat hij nog maar twee jaar eerder Pete Best had vervangen. ”Het was heel raar, dat ze zonder mij vertrokken”, zegt Starr in ‘Anthology’. “Ze namen Jimmie Nicol mee en ik dacht dat ze mij niet meer wilden – dat ging allemaal door mijn hoofd”. Nicol wordt een echte Beatle-voor-13-dagen: hij doet mee in persconferenties en geniet van de aandacht van de fans. Hij speelt mee in acht concerten en een televisieoptreden. “De dag voordat ik een Beatle was, keek er nooit een meisje naar mij”, vertelt Nicol later. “Op die volgende dag zat ik in mijn pak in een limousine naast John Lennon en Paul McCartney en wilde ieder meisje mij wel even aanraken.”

 

Na twee weken wordt Ringo ontslagen uit het ziekenhuis en voegt zich in Melbourne bij The Beatles. Voordat hij als Ringo’s vervanger vertrekt, krijgt Nicol een gouden horloge met de inscriptie: “Van The Beatles en Brian Epstein, voor Jimmie Nicol – met waardering en dankbaarheid.”  

 

De schrijver Jim Berkenstadt, die zich in Nicols leven verdiepte voor de bestseller 'The Beatle Who Vanished' , vertelt dat Nicol een goede keuze was voor de vervanging van Starr.

"Hij paste sociaal gezien goed bij hen, en muzikaal was hij snel bij", zegt Berkenstadt. "Tijdens de shows in Nederland en Denemarken was hij een beetje nerveus en drumde hij alleen maar in vierkwartsmaat. John Lennon draaide zich dan vaak om en liet hem dan zien hoe hij op zijn gitaar de tweekwartsmaat en vierkwartsmaat speelde, zodat Jimmie in de maat kon blijven ondanks het luide geschreeuw van de fans. Dat deed hij ook altijd bij Ringo.

 

Toen ze in Hong Kong en daarna in Adelaide speelden, had Jimmie het helemaal door. Hij begon zijn eigen verfraaiingen eraan toe te voegen", zegt Berkenstadt. "Wanneer een nummer eindigde en Paul, John en George hun buiging maakten, bleef Jimmie een rif drummen om meer applaus van de menigte te krijgen. Zoiets zou Ringo nooit doen. Ringo was altijd gelijk met de anderen klaar en maakte altijd op hetzelfde moment zijn buiging. Maar Jimmie begon zich goed in z’n vel te voelen en ging zijn eigen stijl gebruiken."

Berkenstadt zegt dat het met Nicols leven echter in een neerwaartse spiraal ging toen zijn tijd als een Beatle eindigde.

 

"De eerste grote teleurstelling voor Jimmie was dat zijn eerste twee bands na de Beatles, ondanks enkele radio- en tv-optredens, geen platen verkochten", zegt Berkenstadt. "De muziek was te veel een mengeling van rock en jazz, en ik denk dat de mensen meer de rockmuziek van de Britse invasie van die tijd wilden horen. Hij had al zijn geld in deze bands gestoken. Hij ging failliet, zijn vrouw en hij gingen scheiden, hij vervreemdde van zijn zoon en hij verhuisde naar de kelder van zijn moeder.

 

De media hadden hem opgehemeld, en hadden er nu plezier in hem neer te sabelen. Het laatste artikel ging over hoe berooid hij was", voegt Berkenstadt toe. "Paul McCartney las dat bericht en hij belde in het geheim Peter Asher van Peter en Gordon op en zei: ‘Hé, misschien zouden jullie Jimmie wat werk kunnen laten doen op jullie volgende tour, want hij is een zeer goede drummer en het lijkt erop dat hij wel wat hulp kan gebruiken.’"

 

Hoewel Peter en Gordon hem aan wat concerten laten meewerken is Nicol al snel weer werkloos en platzak. Wanneer de Spotnicks, een Zweedse instrumentale band, hem een optreden in 1965 aanbieden, pakt Nicol dat met beide handen aan.

"Jimmie vertelde het aan niemand", zegt Berkenstadt. "Hij liep de deur uit en verdween. De Spotnicks toerden met hem over de hele wereld en maakten hem een volwaardig lid van de band, maar toen begon hij met drugs. Toen de Spotnicks in Mexico speelden, verdween hij weer."

 

Nicol duikt in 1984 weer op wanneer hij ermee instemt om deel te nemen aan een Beatlesfanconventie in Amsterdam. De promotor nam een backstage-interview met Nicol op, dat hij aan Berkenstadt heeft laten horen.

"Jimmie dacht dat hij een kans had om de plek van Ringo in te nemen", zegt Berkenstadt. "Hij dacht dat Brian Epstein en anderen hem op de een of andere manier tegenwerkten om lid van de Beatles te worden. Hij vond dat het zowel een bezoeking als een zegen was om een Beatle te zijn. Aan de ene kant leerden een heleboel mensen hem kennen. Maar aan de andere kant geloofde hij dat Brian Epstein hem na de Beatles op de zwarte lijst had geplaatst."

 

Nicol heeft in de afgelopen tien jaar niet met de media gesproken. Zelfs zijn zoon, die als geluidstechnicus in Londen werkt, weet niet zeker of zijn vader nog leeft of dood is.

Nicol zou jaren naar de tour onbedoeld nog een andere rol spelen in de Beatlesgeschiedenis. Tijdens een wandeling met zijn hond in 1967 dacht McCartney eraan dat, wanneer de band Nicol vroeg of hij nog met de druk van de tour kon omgaan, het standaardantwoord van de drummer ‘It’s getting better’ was. McCartney en Lennon maakten van de zin het nummer 'Getting Better' voor de elpee ' Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band' uit 1967.