Twee maanden nadat hun ‘Bed-In for Peace’ in Amsterdam wereldwijd de aandacht trok, kozen John en Yoko Montreal uit voor hun tweede event.
De bed-in in Montreal begon op 26 mei 1969 en duurde een week, en eindigde met de opname van één van de meest bekende en veelgezongen protestsongs ooit: ‘Give Peace a Chance’.New York was de eerste keuze van het koppel om er een bed-in te houden, maar het drugsverleden van John Lennon verbood hem Amerikaanse grond te betreden. Plan B was de Bahama’s maar daar was het te warm, te duur en te ver weg van de persaandacht. Dus trokken Lennon en Ono noordwaarts richting Toronto.
Aan de pers vertelden ze: ‘Het effect van onze bed-ins is dat mensen over vrede beginnen te praten. We willen jonge mensen bewust maken echt om iets te doen voor de vrede. Maar het moet gebeuren op een geweldloze manier – anders komt er alleen maar chaos van. Wij vertellen aan jonge mensen om op alle hoeken van alle straten te vertellen over de vrede’.
De volgende dag betrok het koppel vier kamers in het Queen Elizabeth Hotel in Montreal. Ze lagen in bed en droegen witte pyama’s. Iedere dag gaven ze antwoord op de vele vragen die hen gesteld werden, vrienden en fans kwamen langs.
Wij spraken met 2 mensen die het van heel dichtbij meemaakten en meewerkten aan ‘Give Peace a Chance’, audioingenieur Andre Perry en zangeres Petula Clark die in 1964 een nummer 1 hit had met ‘Dwontown’.
In 1969 was Montreal de grootste stad van Quebec en op straat hielden betogers grote protestmarsen over de officiele taal van Quebec – Engels of Frans. Sommigen wilden zelfs dat Quebec zich zou afscheuren van Canada. Petula Clarc, een tweetalige zangeres die bekendheid verwierf in Frankrijk, voor ze met haar hit ‘Downtown’ in Noord Amerika bekend werd, was in Montreal dat jaar in mei.
‘Ik had mijn eigen show, een one-woman show in het Frans en in het Engels,’ zegt Clark. ‘Er waren meestal problemen met de shows want als ik in het Frans zong was het Engelssprekend gedeelte van het publiek niet gelukkig en vice cersa. Ik was echt bezorgd en wilde uitzoeken hoe daar mee om te gaan.
‘Ik dacht dat ik echt eens met iemand hierover moest kunnen praten, iemand die ik niet kende en die niet bevooroordeeld zou zijn. Ik wist dat John en Yoko in de stad waren. Ik kende hen niet. Dus die avond, na de show, ging ik naar hun hotel en vertelde hen mijn verhaal.
‘‘Och, f-k ze allemaal!’ is wat John zei.
‘Ik bedankte hem voor het advies en hij antwoordde, ‘ga nu maar en drink hiernaast iets.’
‘Ik ging naar de kamer ernaast en dronk een glaasje wijn. Ik merkte op dat er iemand aan ’t filmen was maar eigenlijk was ik dat wel gewoon. En dan plots waren we aan ’t zingen ‘Give Peace a Chance.’’
Eerder die week begon Lennon aan het schrijven van een vredeslied waarvan de basis lag bij iets dat hij aan de journalisten had gezegd, ‘Alles wat wij zeggen, is … geef de vrede een kans!’ Andrew Perry, een lokale producer en geluidsingenieur werd gevraagd om naar het hotel te komen op 1 juni om de nieuwe song op te nemen. Lennon en Tommy Smothers (komiek) speelden akoustische gitaar en andere gasten zongen het refrein.
‘Het was complete chaos,’ herinnert Perry zich. ‘De mensen gebruikten telefoonboeken als trommels, maakten geluiden met asbakken, belletjes en alles wat ze maar in hun handen kregen. Enkele mensen van Hare Krishna waren daar en die lagen op de grond. Het leek wel op een dolgedraaid circus.
‘Ik zei: ‘Man ik weet niet waar dit gaat eindigen maar het lijkt mij heel erg raar.’ Je mag niet vergeten dat nu, 45 jaar later, mensen inzien hoe belangrijk vrede wel is. Maar toen op dat moment leek het allemaal nogal irreëel.’
Perry zei dat ondanks alle obstakels, Lennon in hem geloofde. ‘Zeg me nooit wat ik moet doen’, zei hij. ‘Kijk we gaan dit nummer opnemen en ik heb er het volste vertrouwen in dat jij dat kan.’’
‘Dus we probeerden één keertje en hij zei aan Tommy dat hij iets meer ritme wilde en dat hij op een andere gitaar moest spelen.
Na dit oefennummertje namen we het nummer op.’
Nadien werd de kamer opgepoetst en leeggemaakt en namen we de B-kant op – ‘Remember Love’ door Yoko Ono. Tegen de ochtend ging Perry naar zijn opnamestudio. En zoals hij verwachtte, moest hij aan de geluidskwaliteit van ‘Give Peace a Chance’ wat verbeteren. Perry liet enkele muzikanten en zangers naar de studio komen.
‘Ik zei: ‘ik wil niet dat het klinkt alsof we in de studio staan te zingen, het moet klinken alsof we met zijn allen heel veel plezier hebben.’
Toen voegde Perry er nog één klein element aan toe. ‘Ik wilde dat kleine herkenbare Beatlesgeluid dat zo typisch was, er ook nog graag bij. Ik zoch een rubberen vuilnisemmer en ja het geluid dat je hoort en dat steeds sterker wordt dat komt van mijn rubberen emmer.’
Perry ging aan het mixen van de oude versie en de nieuwe versie en ging er mee naar Lennon. ‘Hij keek me aan en zei, ‘Het is niet goed hé?’. Ik zei, ‘Kijk John, ik zal je de waarheid vertellen, het was moeilijk maar ik besloot om er wat van te maken.
‘‘Laat maar horen’ zei hij. ‘Man dit is gewoon ongelooflijk!’ Hij bedankte me en gaf me een dikke knuffel. En hetgeen ik had gamaakt, werd ook op plaat uitgebracht.’
‘Give Peace a Chance’ dat gereleased werd op 7 juli 1969 kreeg als songwriters Lennon en McCartney, alhoewel Paul McCartney in dit nummer geen enkele inbreng had. Later gaf Lennon toe dat hij het nummer samen met Yoko Ono geschreven had.
Het nummer haalde een 14de plaats in de hitlijsten en werd sindsdien op vele betogingen en demonstraties gebruikt. Op de Vietnam Moratorium Day in Washington op 15 oktober 1969 zongen een half miljoen mensen samen met Pete Seeger, ‘Give Peace a Chance’.
In Lennon Remembers, zegt John: ‘Dat was een fantastisch moment voor me. In het diepste van mijn hart droomde ik ervan een nummer te maken dat ‘We Shall Overcome’ zou overstijgen. Ik wist niet waarom ze dat nummer nog altijd zongen en er niemand op het idee kwam om een nieuw nummer te maken, een actueel nummer voor de mensen van ‘nu’. En dat is mijn werk, songs schrijven voor de mensen van ‘nu’!’
(Bron: ultimateclassicrock.com)
(Vert: Janien Nuijten-Colans)
