Deze weken zit ik tot over mijn oren in het album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. The Analogues toeren langs de Nederlandse schouwburgen en spelen het kleurrijke Beatles-album uit 1967 van A tot Z live, mét de authentieke instrumenten uit de jaren '60. Dat is iets dat wij Beatles-fans allemaal fantastisch vinden, want onze favoriete band gaf zelf al geen concerten meer toen die plaat verscheen. Dus doen The Analogues het nu, zodat we Pepper toch nog eens helemaal live kunnen horen. Bijna 50 jaar nadat het album uitkwam.
Geen babbeltje
Gelukkig komt de voorstelling ook naar Deventer. Ik bestelde schouwburgkaartjes en schreef de datum in mijn agenda. Maar daar bleef het niet bij. Het leek de Deventer Schouwburg een leuk idee als er voorafgaand aan die voorstelling een inleiding gehouden zou worden over de bijzondere Beatlesplaat. Er zouden vast wel verhalen te vertellen zijn. Ik voelde me dan ook echt vereerd toen ik het verzoek kreeg om over Pepper te komen praten. Ik wilde er niet zomaar een 'babbeltje' van maken, maar met een echt goed verhaal komen. En daar zit precies het probleem. Want...waar begin je?
Hoe vertel je het verhaal van Pepper in 35 minuten?
Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band: er zijn boeken over die plaat geschreven, documentaires van gemaakt en studies naar gedaan. Alleen maar bijzondere 
nummers, revolutionaire opnametechnieken, exotische instrumenten, een hoes waar je naar blijft kijken.... Hoe vertel je dat allemaal in een minuut of 35? Ik besloot de hulp in te roepen van Beatles-podcaster Jan Cees ter Brugge. In ieder geval om eens te brainstormen. Al snel ontstond er een enthousiaste samenwerking en ik vind het dan ook ontzettend leuk dat we de inleiding samen gaan verzorgen. Kom naar je naar de voorstelling in Deventer van The Analogues op vrijdag 16 november, dan ben je ook (op aanmelding) al om 19.00 uur welkom in de bovenfoyer. Daar vertellen wij ons verhaal over Sgt. Pepper.
nummers, revolutionaire opnametechnieken, exotische instrumenten, een hoes waar je naar blijft kijken.... Hoe vertel je dat allemaal in een minuut of 35? Ik besloot de hulp in te roepen van Beatles-podcaster Jan Cees ter Brugge. In ieder geval om eens te brainstormen. Al snel ontstond er een enthousiaste samenwerking en ik vind het dan ook ontzettend leuk dat we de inleiding samen gaan verzorgen. Kom naar je naar de voorstelling in Deventer van The Analogues op vrijdag 16 november, dan ben je ook (op aanmelding) al om 19.00 uur welkom in de bovenfoyer. Daar vertellen wij ons verhaal over Sgt. Pepper.Meta Davies werd vereeuwigd in een liedje
Uiteindelijk hebben we er voor gekozen de luisteraar mee te nemen naar de Abbey Road studio's en materiaal te laten horen dat nooit op de plaat terecht is gekomen: demo's, probeersels, repetities en afwijkende mixen uit de beroemde Studio Two waar maandenlang aan Sgt. Pepper werd gesleuteld. Bij die fragmenten vertellen we de verhalen achter de liedjes. Eén van die verhalen gaat over Meta Davies, een Londense dame die door Paul McCartney werd vereeuwigd op het album. Althans, dat leek haar zelf meer dan duidelijk. Echter de meningen zijn verdeeld.Om de hoek bij de studio
Paul McCartney kocht in de jaren '60 een mooi herenhuis in de Londense wijk St. John's Wood. Nog steeds is de woning aan 7, C avendish Avenue de plek waar hij verblijft als hij in Londen is. Paul had zijn huis praktisch om de hoek bij het werk: de Abbey Road Studio's lagen op een steenworp afstand. Het kwam dan ook vaak voor dat Paul wandelend bij de studio arriveerde.
Een bon van 10 shilling
Maar begin '67 parkeerde Paul zijn Aston Martin DB6 ergens in de wijk bij een parkeermeter. Parkeerwachter Meta Davies had die dag dienst in St. Johns Wood en zag dat de meter op nul stond. Ze pakte haar boekje, schreef een bekeuring uit van 10 shilling (ofwel: 50 pence) en ondertekende met haar volledige naam, Meta Davies. Er zou namelijk nog een M. Davies in dezelfde wijk werken. Juist op dat moment arriveerde Paul. Hij pakte de parkeerbon onder de ruitenwisser vandaan en las haar naam hardop voor. Oh, is your name really Meta? zou hij haar gevraagd hebben. In een interview vertelde de parkeerwachter: We chatted for a few minutes and he said: That would be a good name for a song. Would you mind if I use it? And that was that. Off he went.
Kazoo en een honky tonk-gevoel
The Beatles namen op 23 februari 1967 de basistrack op van Lovely Rita. Ringo op drums. Paul op piano en John en George op akoestische gitaar. Later speelde Paul de bas in. Op 24 februari volgden de solovocalen. De achtergrondzang en de karakteristieke kazoo-achtige geluiden werden op 7 maart op de band gezet. Assistent Mal Evans scheurde een paar velletjes toiletpapier (met EMI-logo) van de rol, vouwde die om een paar kammen en ziedaar....je hoort het geluid na nothing can come between us, en ook na made her look a little like a military man. Tenslotte werd op 21 maart die fantastische pianosolo op de band gezet. Daarbij gebruikte George Martin weer eens een foefje. De pianomelodie werd door hem in een lagere toonsoort meegespeeld terwijl de basistrack langzamer meedraaide. Door het geheel weer op normale snelheid af te spelen, paste de inmiddels snelle melodie in de juiste toonsoort in de solo-sectie van het nummer. Technicus Geoff Emerick plakte vervolgens stukjes plakband op bepaalde onderdelen van de taperecorder, waardoor de tape ging wiebelen en de piano een honky tonk-effect kreeg. Het resultaat was de wat olijke solo die we allemaal kennen: [filmpje]
Traffic Warden of Meter Maid?
Natuurlijk kreeg McCartney de vraag over Rita in interviews. Had hij het nummer inderdaad gebaseerd op de aimabele dame die, met pet, schoudertas en opschrijfboekje, door de straten van Noord-Londen liep om parkeerbonnen uit te delen? Paul gaf aan dat hij in die periode eens een artikel las over een meter maid. Dat is de Amerikaanse equivalent van het Engelse traffic warden. Het klonkt goed, waarschijnlijk door de alliteratie. De woorden bleven in zijn hoofd hangen en hij componeerde er het nummer omheen. De tekst, waarin wordt verteld hoe hij probeert het hart van zijn meter maid te veroveren, is aandoenlijk en humoristisch (sitting on a sofa with a sister or two). Of hij het nummer baseerde op de Londense Meta Davies... Het leek hem zelf onwaarschijnlijk. Paul kon zich het voorval niet herinneren. Nu was dat wel met meer dingen uit die tijd. [filmpje]
Lovely Rita meter maid
Nothing can come between us
When it gets dark I tow your heart away
Standing by a parking meter
When I caught a glimpse of Rita
Filling in a ticket in her little white book
In a cap she looked much older
And the bag across her shoulder
Made her look a little like a military man
Lovely Rita meter maid
May I inquire discreetly
When you are free to some tea with me
Took her out and tried to win her
Had a laugh and over dinner
Told her I would really like to see her again
Got the bill and Rita paid it
Took her home I nearly made it
Sitting on the sofa with a sister or two
Had a laugh and over dinner
Told her I would really like to see her again
Got the bill and Rita paid it
Took her home I nearly made it
Sitting on the sofa with a sister or two
Oh lovely Rita meter maid
Where would I be without you
Give us a wink and make think of you
Where would I be without you
Give us a wink and make think of you
Anne Hurenkamp
