Op 7 november werd de LP When it was Sixty-Four, met zogenaamde Kievers, ofwel Beatlescovers en –novelties ten doop gehouden in Concerto in Amsterdam.
Muziekkenner en publicist Vic van de Reijt maakte een compilatie van alle Nederlandse artiesten die in 1964 de Beatles coverden, variërend van de Mounties en Rita Reys. In een oplage van 1000 stuks zijn de nummers op vinyl. Het eerste exemplaar van het album werd uitgereikt aan Peter Koelewijn, van wie onder andere Geloof maar dat je rent op het album staat. Voordat dat gebeurde draaide Vic van de Reijt een aantal van de originele singletjes, vertoonde Piet Schreuders – die ook de hoes van het album ontwierp - zijn prachtige compilatie met foto’s en filmpjes van de rondvaarttocht van The Beatles door Amsterdam én sprak Ron Bulters van Beatlesfanclub.nl exclusief met Vic van de Reijt.
Vic, wat heb jij met The Beatles?
Heel veel, ik ben er mee groot geworden. Ik was 12 toen Love Me Do uitkwam en heb de hele carriere tot mijn 19e op de middelbare school van nabijheid meegemaakt. Ik had de ideale leeftijd om er ook bij te zijn.
Ook Beatlesfan dus?
Ja dat was je vanzelf en ik ben ook nog breed genoeg dat ik ook The Kinks, The Who en The Yardbirds fantastisch vindt en zelfs The Rolling Stones kan ik hebben maar The Beatles waren toch net effe altijd een stapje voor op de rest.
Je hebt nu een LP samengesteld, we kijken nu even naar de hoes... De Kievers he, When it was Sixty-Four. Kan je er iets over vertellen?
Heel veel! Ik heb het woord Kievers denk ik al een jaar of 15 geleden gemunt in een artikel over de Nederlandse covercultuur, ik heb ooit een top 100 van Nederlandse nummers gemaakt en daarna volgde uiteraard de Nederlandse cover top 100, de originelen uit het buitenland die wij dan op een of andere wijze vertaald hebben en toen stuitte ik al op mijn grote verzameling Beatlescovers en toen heb ik een artikel geschreven, de Kievers, oftewel The Beatles in het Nederlands en dat heb ik geloof ik in een Nederlands muziekblad, de Aloha, voor het eerst geschreven. Daar kreeg ik heel veel reacties op, dus toen heb ik ook tegen mijn platenbaas, Universal gezegd, dan gaan we een keer een Beatlesplaat maken, maar 10 jaar lang werd ie weer van het releasepatroon weggeveegd, dus toen kwam ik in gesprek met Dick van Dijk van Concerto. Die gaan een eigen vinylreeks uitbrengen dus ik zei “dan heb ik nog wel wat voor je”.En nu blijkt dat we alleen al met 1964 een hele plaat kunnen vullen!
Er staan er 19 op, zijn er nog nummers afgevallen, want je richt je puur op 1964 hè?
Nee er is volgens mij niets afgevallen. En ik heb mij laten bijstaan door Tom Weel, de grootste kenner van de covers van The Beatles en we hebben ook een beetje gesmokkeld, met nummers van Gonny Baars: “Mijn boyfriend heeft een Beatleskoppie” en Karin Kent met “Als ik een jongen was” en dat mocht er ook in en Sweet Sixteen met “We love you Beatles”, het zijn hommages. Maar we hadden gewoon een mooi clubje bij elkaar met z’n 19’en. En we wilden een dubbel-LP er van maken maar toen zei Piet (Schreuders, de ontwerper van de hoes, red) terecht “die waren er nog niet in 1964 en we hebben nog genoeg voor 1965 tot en met 1969.
Gaan die er ook komen?
Nou, als dit een succes wordt en de voortekenen zijn nu gunstig, dan wil ik heel graag doorgaan ja, want eigenlijk komen de betere covers een paar jaar later.
Ja want in 1964 waren The Beatles ook nog een noviteit in Nederland en met name werd dat wel als een weer voorbijgaande rage gezien en daar werd handig op ingespeeld en dat blijkt ook wel een beetje uit de titels. Zitten er ook nog covers bij waarvan je zegt: die zijn echt Beatles-waardig?
Net wat je zegt: The Beatles met hun lange haar. Ha Ha die gaan we eens belachelijk maken. En het Telegraaf publiek: ha ha ha, die moesten zich rotlachen om de Mounties, die zich The Mountles noemden en waarmee ze een parodie op The Beatles maakten. Maar er waren toch al een paar, die waren iets serieuzer. Kijk, iemand als Peter Koelewijn had natuurlijk al een stel Nederlandse rock ‘n’ roll hits en die zag dus de beatexplosie op zich afkomen en die denkt: nou ik doe mee. En vanmorgen draaide iemand het op de radio en zei: als je niet weet dat het van The Beatles was, was het best een aardig nummer!
Geloof maar dat ik ren, bedoel je, een cover van I want to hold your hand?
Ja en dan gebeurt er iets heel interessants, dan gaat hij die akkoorden gebruiken om andere nummers te maken. Ren naar hem en vooral, Denk eens in. Nou dat lijkt echt een vertrouwd Beatlesnummer, maar het is toch echt een compositie van Peter Koelewijn. Goed gejat!
Maar hij was natuurlijk ook al langer actief in de muziekwereld, voordat The Beatles opkwamen.
Ja want hij heeft eerder dan The Beatles “yeah, yeah, yeah” gezongen in Marijke. Ik zeg altijd, John Lennon die heeft die harmonica gepikt in Arnhem maar tegelijkertijd heeft hij ook Marijke gepikt en naar She Loves You doorvertaald!
We gaan dus hopelijk meer van dit soort LP’s krijgen maar eerst is de uitreiking van de eerste plaat vanmiddag, door Peter Koelewijn?
Ja Peter zal komen en dat vind ik heel wat want eerst zei hij “ik geneer mij eigenlijk dood voor dat materiaal” maar toch, Peter heeft altijd een goede antenne gehad voor wat belangrijk is en het is niet voor niks de aardsvader van de Nederlandse Rock ‘n’ Roll en ik mag hem erg graag.
Na afloop van de interviewsessie met Peter Koelewijn door Vic van de Reijt sprak Beatlesfanclub.nl ook nog met Peter Koelewijn.
Je hebt de LP nu voor je neus, het was 1964, jij was natuurlijk al lang bezig, ver voordat The Beatles bekend waren. Hoe zag je nou de komst van The Beatles?
Geweldig! Toen ik voor het eerst Please Please me hoorde, dat vond ik al goed, maar daarna kwam She Loves you en dat vond ik ongelofelijk goed. Hele goede productie. En daarna kwam I want to hold your hand en dat vond ik gewoon buitenaards, maar vooral door die gitaarlicks van George Harrison.
De pers dacht destijds, dat is iets van een jaar en dan is het weer voorbij.... Dacht jij dat ook?
Nee, maar dat komt ook... de pers dacht zo vaak die dingen. Dat dachten we vroeger van rock ‘n’ roll ook, dat zal wel even zo zijn en dan gaan we weer over tot de orde van de dag. Maar je moet ook begrijpen dat de pers toendertijd, dat waren nooit jonge mensen. Als je echt zelfstandig mocht werken, dan moest je toch een jaar of 10 ervaring hebben en dan was je 35 jaar, dus daar liepen geen jongens van 25 die die ontwikkeling bewust hadden meegemaakt, die waren opgegroeid met The Ramblers en de Skymasters en die vonden een big band al vreselijk heftig.
Wat betekenen The Beatles nu nog voor jou?
Ik vind het nog steeds verschrikkelijk tof om naar die muziek te luisteren en heel af en toe komt er nog eens een band voorbij en dan denk ik “goh, dat heb ik al eerder gehoord, zoiets” en dan heeft het toch wel vaak met The Beatles te maken. Maar daar is niks mis mee, ze hebben natuurlijk laten zien dat ze ongelofelijke goede songschrijvers waren sowieso. En ik weet ook niet wie de meeste credits verdient, Paul McCartney of John Lennon, je moet trouwens ook George Harrison niet onderschatten, want die heeft ook wel een paar juweeltjes van songs geschreven maar samen hebben ze toch wel neergezet.
Ron Bulters
Foto's: Jerry Priessen
