1967 - THE BEATLES - SGT. PEPPER'S LONELY HEARTS CLUB BAND
Het opnemen ervan duurde 129 dagen en begon op 6 december 1966. Het album kwam uit op 1 juni 1967 en werd één van de meest invloedrijke albums ooit.
Eind jaren 60 nam Beatlemania af. De band had genoeg van op tournee gaan en was daar augustus 1966 mee gestopt.
Na een bepaald concert reden ze weg achterin een klein busje, en allevier -zelfs Paul McCartney, die waarschijnlijk de grootste voorstander was van het op tournee blijven gaan- besloten ze dat het genoeg was geweest.
Vanaf dat moment werd the Beatles een volledig op de studio gebaseerde band. Als hoofdact van EMI en meest succesvolle popgroep van Engeland hadden ze bijna onbeperkte toegang tot de ultramoderne technologie van Abbey Road Studio's.
Het album bevat volmaakte arrangementen -bijvoorbeeld het klarinet ensemble op When I'm Sixty-Four- en uitgebreid gebruik van studio-effecten waaronder echo, weerkaatsing en omgekeerde tape-effecten.
Het eerste nummer van de B kant, Within You Without You, is ongebruikelijk lang voor een 'pop'opname van die tijd, en het bevat alleen George Harrison, op zang, sitar en akoestische gitaar, en alle andere instrumenten van het nummer worden bespeeld door een groep van Indiase musici uit Londen. Harrison's fascinatie van Indiase muziek wordt verder duidelijk door het gebruik van een tambura (een op de Griekse bouzouki gelijkend snaarinstrument, vert.) op verscheidene nummers, waaronder Lucy In The Sky With Diamonds en Getting Better.
Dit album maakt ook veel gebruik van toetsinstrumenten. Er wordt een vleugel gebruikt op nummers zoals A Day In The Life, en samen met een Lowrey orgel op 'Lucy'. Op Fixing A Hole is een klavecimbel te horen, en George Martin bespeelt een harmonium op Being For The Benefit Of Mr. Kite. Ook te horen op de opname zijn een elektrische piano, een gewone piano, Hammond orgel, klokkenspel en een Mellotron (geprogrammeerd toetsenbord voor het verkrijgen van klanken van orkestinstrumenten, vert.).
De hoes van het album won een Grammy Award, deze hoes was gemaakt door art director Robert Fraser, voornamelijk in samenwerking met McCartney, ontworpen door Peter Blake, zijn echtgenote Jann Haworth, en gefotografeerd door Michael Cooper.
Het bevatte een collage in kleur van levensgrote kartonnen modellen van beroemde mensen voorop de albumhoes, en de teksten waren achterop afgedrukt. Dit was nooit eerder gedaan op een Engelse pop LP.
(bron: liverpoolecho.co.uk)
(Vert.: Ruby Coenraads)
