Op 8 december 1980 maakte een aantal schoten een einde aan het leven van John Lennon. Een man de na een afwezigheid van vijf jaar weer volop in de studio aan het werk was en van plan was om in 1981 weer op tournee te gaan. Nadat hij op de Bermudaeilanden het nummer Rock Lobster hoorde van de B’52’s en daarin de invloed van de muziek van Yoko Ono hoorde, vond Lennon het tijd om weer een nieuwe plaat te maken. De helft door John gemaakt en de andere helft voor Yoko. Het zou Double Fantasy worden, die een maand voor zijn overlijden uitkwam. En John had meer dan genoeg nummers voor nog een album, het uiteindelijk in 1984 uitgebrachte Milk and Honey. De single van dat album was Nobody Told Me, waarvan we John op een demo horen zeggen dat die eigenlijk voor Ringo bestemd was.
De sessies voor Double Fantasy en Milk and Honey waren zeer ontspannen. Wie de werkopnames hoort, hoort een man die geintjes uithaalt met de andere musici en met plezier aan het opnemen is. Zo ook op de vroege versie van Nobody Told Me waarin John argeloos zingt. Het eindigt wat chaotisch, waarbij Lennon ook nog de draak lijkt te steken met de band Madness én er een regel uit Da Do Ron Ron door gooit, maar het speelplezier spat er van af.
Hoewel er ooit een campagne “Ringo for President” was (en voor een Hillary schandaal had Ringo niet kunnen zorgen, want hij heeft maar 3 emails in zijn hele leven verzonden, waarvan 2 door zijn vrouw waren getypt), was Lennon uiteraard het meest politiek geëngageerd.
Toen Lennon in augustus 1971 naar Amerika emigreerde raakte hij al snel betrokken bij radicale linkse activisten in New York, met name Jerry Rubin en Abbie Hoffman. Daarmee vestigde hij al snel de aandacht op zich van de FBI, CIA en president Nixon. Het feit dat Elvis Presley tegen Nixon zei dat The Beatles langharige drugshippies met een slechte invloed waren op de Amerikaanse jeugd hielp niet echt. En de foto op zijn volgende album, het politieke Some Time In New York City, van een naakt dansende Nixon en Mao hielp ook niet. Tot 1975 zou de Amerikaanse regering verwoede pogingen ondernemen om Lennon het land uit te zetten. Tevergeefs, want op zijn 35e verjaardag en de geboortedag van zijn zoon Sean, op 9 oktober 1975, kreeg Lennon zijn Green Card.
Lennon had het bepaald niet op Nixon. Dat bleek ook al op een van zijn meest felle songs, Gimme some truth, dat op het album Imagine uit 1971 stond en waarin Nixon (als Tricky Dicky) al genoemd werd. Hij schreef het al veel eerder want we horen het hem al tijdens The Get Back sessies met McCartney oefenen. Maar die versie gaan we niet horen, maar een alternatieve versie van de Imagine sessies. De even zo felle slidegitaarsolo werd overigens door George Harrison gespeeld.
1967 was het jaar The Beatles – en niet alleen The Beatles – alle studiomogelijkheden optimaal benutten. 1968 was voor veel artiesten een jaar waarin weer meer terug naar de basis gekeerd zou worden. Zo ook The Beatles. Dat deden ze onder meer met de single Lady Madonna, de laatste die ze voor het Parlophonelabel uitbrachten. Het pianointro was gebaseerd op Bad Penny Blues, een nummer van Humphrey Lyttelton, waarbij vooral met de linkerhand gespeeld werd. Dat nummer werd overigens in de jaren 50 geproduceerd door Beatlesproducer George Martin. Maar de pompende piano heeft ook veel weg van het pianospel van Fats Domino.... Niet alleen het pianospel, maar ook de zang van McCartney is een ode aan Fats Domino.
Op 16 september 1964 hadden The Beatles Fats al eens ontmoet. Ze zongen samen I’m in Love again en McCartney was nogal onder de indruk van de gigantische diamanten ring aan de hand van Fats. Toen iemand na afloop aan Domino vroeg waar ze over gesproken hadden zei Fats “Geen idee.... Ze praatten zo snel!”.
McCartney coverde verscheidene nummers van Fats. Ain’t that a shame (wat Lennon al eerder coverde), I’m gonna be a wheel someday, Coquette, I’m in love again en I want to walk you home.
Fats op zijn beurt, covered in 1968 een aantal Beatlesnummers. De merkwaardigste keuze was wel Everybody’s got something to hide except for me and my monkey, al moet gezegd worden dat Fats er een leuke cover van maakte! De andere twee waren Lovely Rita, een redelijke hit en uiteraard Lady Madonna. En aangezien de Beatlesversie de bekendste is, nu eens de versie van Fats!
The Beatles werden zwaar beïnvloed door “zwarte” muziek. Niet alleen de rock ‘n’ roll van Little Richard en Chuck Berry, maar vooral ook veel Motown. Mede omdat The Beatles nummers van onder andere Smokey Robinson opnamen kreeg Motown een voet aan de grond in Engeland en de rest van Europa. Omgekeerd namen ook veel zwarte artiesten werk op van The Beatles. Onlangs werden er een aantal verzameld op de cd “Let it Be, Black America sings Lennon, McCartney and Harrison”. Hierop vinden we een paar covers die inmiddels gemeengoed zijn, zoals het prachtige Got to Get You Into My Life van Earth Wind and Fire en Eleanor Rigby van Aretha Franklin. Maar wie weet nog dat The Supremes een hele LP “A Bit of Liverpool” opnamen? Een beetje valsspelen deden ze wel want op het album vinden we ook een coverversie van You Really Got A Hold on Me van Smokey Robinson, wat The Beatles op With The Beatles hadden opgenomen en ook covers van The Dave Clark Five en The Animals, die bepaald niet op loopafstand van Liverpool woonden! Maar het leverde ook een van de leukste covers op: A World without Love, dat McCartney aan zijn zwager Peter Asher gaf, die er een grote hit mee scoorde met Gordon Waller, als Peter & Gordon.
Ringo Starr zou in de jaren 70 zich op zijn beurt wagen aan Where Did Our Love Go van de Supremes.
Niet heel lang geleden verscheen het boek “De Veronica Tapes” van Will Luikinga over de opkomst en ondergang van Willem Keukenhof. Een verhaal vol veel drank, drugs, seks en rock ‘n’ roll. Het is niet moeilijk om in de fictieve Willem Veronica-baas Rob Out te herkennen. Wat niet in het boek staat is dat er een link is tussen Rob Out en The Beatles. En daar kwam ik ook bij toeval achter want Rob Out heeft er nooit over gepraat.
Het begon al in begin jaren ’60 in Hamburg, waar Out The Beatles – dus voordat ze beroemd waren – voor het eerst ontmoette. Hij was daar op vakantie en zij traden er op. Het was Lennon die op Out afstapte, omdat eerstgenoemde het leuk vond eens met iemand te praten die niet uit Duitsland kwam. Lennon merkte op tijdens dat gesprek dat Out niet voor geld bij The Beatles hoefden aan te kloppen omdat ze niets verdienden, maar als ze beroemd zouden worden moest hij maar contact met ze opnemen.
En dat is Rob Out nooit vergeten want hij schreef hij ze een brief toen ze eenmaal waren doorgebroken en werd vervolgens door John Lennon uitgenodigd om naar Liverpool te komen. Daar bleef het echter niet bij want het briefcontact bleef en uiteindelijk nodigde Paul McCartney Rob Out om naar Oostenrijk te komen, waar The Beatles een deel van de film Help! Opnamen. McCartney haalde Out zelf op van het station.
Wel drukte Lennon Rob Out op het hart dat hij niets over de inhoud van de film mocht vertellen. Als dank zou hij als eerste de proefpersing van de single Help! krijgen, zodat hij de wereldprimeur had van het nummer. Rob Out heeft die geheimhouding wel heel letterlijk genomen, want hij heeft het verhaal alleen aan Skip Voogd ooit verteld en er verder nooit over verteld. Dat hij wel degelijk The Beatles kende blijkt echter ook uit een foto van Rob Out met Paul McCartney.
In Oostenrijk werd ondermeer de clip Ticket To Ride opgenomen voor de film. Daarin zien we The Beatles skieen, iets dat ze nog nooit eerder hadden gedaan en waarvoor niet eens stand ins werden gebruikt! En er zit nog een Nederlands tintje aan die opnames: de jasjes die ze dragen waren gebaseerd op de jasjes van de Nederlandse PTT, die ze een jaar geleden hadden gezien tijdens hun fameuze rondvaart door Amsterdam. Terug naar Ticket To Ride, dat op dat moment al een hit was (er stond op het label dat het uit de binnenkort te verschijnen film “Eight arms to hold you” kwam).
Ticket to Ride – de eerste Beatlessingle die langer dan 3 minuten duurde – stond vrij snel op de band. De eerste take was niet compleet en de tweede take is degene die de basis vormde voor de single. Ook was het nummer te vinden in het liverepertoire van de band zoals blijkt uit deze versie uit het Wembley Stadium in 1965.
Je kunt ze The Next Generation noemen: de zonen en dochters van The Beatles. Het is voor deze kinderen niet altijd eenvoudig gebleken om te 'dealen' met hun afkomst. Met een vader die één van de...
Op 8 december 1980 maakte een aantal schoten een einde aan het leven van John Lennon. Een man de na een afwezigheid van vijf jaar weer volop in de studio aan het werk was en van plan was om in 1981 weer...
Bob ‘BDJ’ de Jong gooit nogmaals de catalogus van The Beatles in de mixer. Luister naar nog meer van zijn mash-ups en herinterpretaties. Zo heb je The Fab Four nog nooit gehoord!
Klik hier om...
