Vooral in de begindagen wist de band met Beatlesque songs het hart te veroveren. Er zijn ook verschillende raakvlakken tussen de twee bands.

 

Al voordat de band naar Engeland trok en vanuit dat land de wereld zou gaan veroveren hadden de piepjonge broertjes Gibb zich al gewaagd aan een cover van From me to you (waarop alleen Barry de baard enigszins al in de keel had), maar ook het Rubber Soul-nummer You won't see me en Paperback writer.

 

De band zou uiteindelijk onder haar hoede worden genomen door Robert Stigwood, die destijds deel uitmaakte van NEMS, de maatschappij waar Beatlesmanager Brian Epstein tot zijn dood de baas van was. Hun eerste single in Engeland, New York Mining Disaster werd naar verluidt met witte labels naar Amerikaanse DJ's gestuurd met alleen de titel en geen artiestvermelding. Veel DJ's waren in de veronderstelling dat het een Beatlesnummer was.

 

Er was ook een samenwerking tussen Ringo Starr en de al eerder overleden Maurice Gibb: Maurice arrangeerde een van de nummers van Ringo's eerste soloplaat, Sentimental Journey. Uiteindelijk waren het indirect ook The Beatles die de carriere van The Bee Gees om zeep hielpen, doordat The Bee Gees zich lieten overhalen om de hoofdrol te spelen in de film Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band.

 

 

 

 

 

Na een trip naar Parijs met hun Duitse vriend Jurgen Vollmer, voordat ze doorbraken, zouden zowel Lennon als McCartney zich het beroemde Beatleskapsel aan laten meten, gebaseerd op de kapsels van de Fransen. Frankrijk was ook een van de eerste landen waar de Beatles optraden buiten Engeland. Merkwaardigerwijs werden hun optreden in januari 1964 door meer jongens als meisjes bezocht. De enige plek ter wereld waar dit fenomeen zich voor deed. 

 

Een jaar later zong Mccartney in Michelle zelfs een paar regels in het Frans, in Michelle. De basis ontstond al op de middelbare school waar McCartney in nepFrans meisjes probeerde te versieren. Gelet op het interview zal het weinig succesvol zijn geweest......

24 jaar later zou McCartney zelfs een nummer compleet in het Frans zingen. Ou est le soleil. Al moeten we er eerlijkheidshalve wel bij vermelden dat de tekst slechts bestond uit: Ou est le soleil? Dans la tete! Travailez! 

 

Kan het nog tenenkrommender? Ja het kan nog tenenkrommender! We gaan terug naar juni 1965, toen de Beatles concerten gaven in het Palais Des Sportes. Historisch in een aantal opzichten. Het concert werd gefilmd voor de Franse TV, zodat er uitstekende beeld- en geluidsmateriaal van bestaat. Ook historisch omdat het de enige tour was waar I'm a Loser gespeeld werd, met harmonica. En omdat Paul in zijn beste Frans de aankondiging doet!

 

 

 

 

Hij kreeg voor het optreden één pond! London Town was ook de titel van een van de betere platen van Wings, al gingen de opnames niet zonder slag of stoot: Wingsgitarist Jimmy McCullogh en drummer Joe English verlieten de band tijdens de opnames (een herhaling van Band on the Run toen de toenmalige gitarist en drummer een dag voor het vertreg naar Lagos de band verlieten).

 

Met Jimmy liep het trouwens slecht af: hij stierf in 1979, pas 26 jaar oud, aan een overdosis heroine. Linda McCartney raakte zwanger waardoor de opnames in een sneller vaarwater kwamen. En over vaarwater gesproken: een deel van de opnames vond plaats op een boot op de Maagdeneilanden. Naar verluidt om belastingtechnische redenen. Ook daar werden de opnames geplaagd door incidenten.

 

De plaat bevatte de hit With a Little Luck maar niet zijn allergrootste hit Mull of Kintyre die rond de zelfde tijd werd opgenomen, een van McCartney's slechtste marketingsbeslissingen. Maar er blijft genoeg te genieten over. Wat te denken van Girlfriend dat door Michael Jackson gecovered werd voor Off the Wall (de heren zouden later samenwerken op een aantal nummers), Deliver your Children of het prachtige titelstuk? En er bleven zelfs nog nummers op de plank liggen, waaronder een van Pauls beste onuitgebrachte songs: Waterspout.

 

Iemand die dat eigenlijk niet deed nodig had maar toch deed, was Paul McCartney. Op 3 oktober 1978 dook hij de studio in om voor het album Back to the Egg een tweetal nummers met Rockestra op te nemen.

 

De gedachte was dat als je met een heleboel gelijkgezinden muziek zou maken je eigenlijk een soort orkest zou krijgen. Zet op een school alle muzikanten bij elkaar en je hebt een soort Rockorkest. Dat was wat McCartney wilde stimuleren. McCartney koos voor zijn eigen muziekklasje niet de minsten. We horen naast Wings onder meer Hank B. Marvin van de Shadows, David Gilmour van Pink Floyd,John Paul Jones en John Bonham van Led Zeppelin, Ronnie Lane en Kenney Jones van de Faces, Gary Brooker van Procol Harum en Pete Townshend van The Who. Ook Keith Moon van The Who zou van de partij zijn.

 

Maar net als dat John Lennon niet op het album van Ringo kon meedoen door zijn vroegtijdige dood - een maand voor de opnamen - moest Keith Moon afhaken door Rigor Mortis, een maand voor de opnamen! Ironisch is bovendien dat op de laatst bekende foto van Keith op de avond voor zijn dood, hij tijdens een etentje met McCartney gezamenlijk met Paul staat. Saillant feit is ook dat Kenney Jones, die zoals gezegd ook op Rockestra meespeelde, de opvolger van Keith Moon was in The Who.

Voordat hij, de cirkel is weer rond, werd vervangen door Zak Starkey, de zoon van Richard Starkey, oftewel Ringo Starr.....

 

Rockestra nam twee nummers op: het Rockestra Theme, een tamelijk eenvoudig maar aanstekelijk deuntje Rockestra Theme en het gedreven So Glad to see you here. Van de opnames werd een film gemaakt die nooit uitgebracht is. 

 

Rockestra heeft wel een optreden verzorgd tijdens het Concert For Kampuchea en de film en geluidsopnamen daarvan zijn wel ooit op plaat (maar nooit officieel op CD) en TV uitgebracht.

Rockestra horen we hier in de pianodemo van McCartney.