Beatlesfanclub NL

De eerste single van The Beatles was uiteraard Love me do, een bescheiden hitje in Engeland in 1962.
 
Nadat manager Brian Epstein door alle grote platenmaatschappijen was afgewezen kwam hij terecht bij producer George Martin, die de leiding voerde over Parlophone die vooral comedyplaten uitbracht. En het was niet zo zeer de muziek die George Martin over de streep trok, maar de humor van de jongens. George Martin probeerde ze op hun gemak te stellen en zei: zeg het me als er iets is wat je niet bevalt. Waarop George Harrison antwoordde: om te beginnen staat die das van jou mij niet aan!
 
George Martin vond wel dat drummer Pete Best de zwakste schakel was en die werd prompt vervangen door Ringo starr. Maar Martin speelde voor de opname van Love me do op safe en koos voor de sessiedrummer Andy White, tot grote ergernis van Starr die de Macaras mocht schudden op de singleversie. Op de inmiddels veel bekendere albumversie is het Starr die de drums bespeelt, maar het zit hem na al die jaren nog steeds niet lekker.
 
Misschien als een steek onder water naar George Martin nam Starr zijn eigen versie op voor het album Vertical Man. En hij was niet de eerste Beatle die het nummer opnieuw opnam want McCartney maakte eind jaren 80 een rare medley met het b-kantje ps i love you op. ook dat was bedoeld als steek onder water, maar dan naar Michael Jackson want love me do en ps i love you zijn de enige twee beatlesnummers waar Paul de rechten van heeft.

Nog een leuk feitje: op de eerste single waren de schrijvercredits niet Lennon/McCartney maar McCartney/Lennon. Op de demosingle zelfs verkeerd gespeld.

Love me do werd het eerste jaar nog wel eens live gespeeld maar daarna voelden ze zich er waarschijnlijk te volwassen voor. Totdat het tijdens de opnames voor het Let it Be album op 28 januari 1969 nog een keer spontaan ingezet werd.

{youtube}veA2ffahq7E/295/180/1{/youtube}
 
Ron Bulters
 

1968 was het jaar van de studentenrellen in Parijs en de Praagse lente.
 
Maar ook Lennon vocht zijn revolutie uit. Een muzikale revolutie welteverstaan. Hij nam maar liefst drie versies op van het nummer Revolution.
 
Het op 22 november 1968 uitgebrachte White Album vinden we de "langzame" versie van Revolution (Revolution nr. 1) en het avantgardistische Revolution nr. 9. Lennon zag er hitpotentie in (in de eerste versie dan) maar dat werd door de andere Beatles afgewezen.
 
Lennon nam vervolgens de snelle versie op die op single werd uitgebracht. maar die versie moest het tegen de andere kant van dat singletje, Hey Jude, afleggen.
 
Ongeveer 40 jaar na dato werd in de archieven de ontbrekende schakel tussen Revolution nr. 1 en nr. 9 en dan hebben we het over take 20 van het nummer.
 
Het duurt maar liefst 11 minuten en 40 seconden en het is af en toe moeilijk te geloven dat dit dezelfde band is die rond die tijd obladi oblada opnam, want de laatste vijf minuten van het nummer zijn bijna angstaanjagend zoals te horen is in het bijbehorende fragment. Gelet op de lengte van bijna 12 minuten is het onwaarschijnlijk dat dit nummer ooit nog officieel wordt uitgebracht.
 
En dat is misschien maar beter ook. Ook leuk is de aankondiging van het nummer: als de technicus twijfelt over het nummer van de take en dus even pauzeert na het woord "take" is lennon gevat genoeg om er "take your knickers off" van te maken.
 
 
Ron Bulters
 

Op 18 juni 1942 werd de bassist van een Engels Beatcombo geboren. 2 dagen later werd de bassist van een Amerikaans surfgroepje geboren.
 
We hebben het over misschien wel de twee grootste muzikale genieën van de vorige eeuw. Paul McCartney van The Beatles en Brian Wilson van The Beach Boys. En er bestaan genoeg links tussen de twee. Bijvoorbeeld op het legendarische Smile-album dat pas na 45 jaar werd uitgebracht.
 
Hoe zat het ook al weer met het Smile-album? Nadat Brian Wilson – volgens ene Paul McCartey – het beste album aller tijden, Pet Sounds, gemaakt had, sloegen The Beatles terug met Revolver. Beide bands doken vervolgens eindeloos lang de studio in om hun nieuwe album te maken. The Beatles waren na een half jaar klaar met het revolutionaire Sgt. Peppers en bezegelden daarmee het lot van wat het beste album aller tijden had moeten worden: Smile. Maar waar The Beatles samen optrokken zat het Brian niet mee.
 
De rest van de band – broer Dennis overigens uitgezonderd – zag helemaal niks in Smile. Met name Mike Love wilde liever niet aan de gouden surfformule sleutelen. Zijn grootste bezwaar was gelegen in de teksten van de geniale Van Dyke Parks. Van Dyke had echter niet de behoefte om zijn teksten te verdelen (over and over the crow cries uncover the cornfield) en stapte uit het project.
 
Brian begon steeds meer grip te verliezen. Liet een tent in de woonkamer zetten en let er kilo’s zand in storten zodat hij tijdens het componeren het gevoel van het strand onder zijn voeten voelde. Dacht dat door het nummer Fire branden in de buurt uitbraken. En toen The Beatles met Peppers kwamen was dat de genadeklap. Smile verdween in de kast, om er pas 45 jaar later uit te komen.
 
Maar wie wil weten hoe het album geklonken zou hebben kan beter Brian Wilsons versie uit 2004 luisteren want de versie die van The Beach Boys is uitgebracht is verre van af en dus meer marketingtruc dan meesterwerk.
 
De paden van McCartney en Wilson hebben zich vaak gekruist en de heren hebben zelfs samengewerkt en opgetreden. De eerste keer was tijdens de Smile-opnamen. McCartney werd gevraagd om aan Vegetables mee te werken. Merkwaardig genoeg werd hij niet gevraagd om de bas te spelen, maar kreeg hij selderij om al knagend het ritme te verzorgen! 
 
 
Ron Bulters
 

Wllliam Shatner kennen we van Star Trek en Rescue 911. en misschien wel van zijn muzikale uitstapjes.
 
Een tijdje geleden bracht hij het album seeking major tom uit waarop hij klassiekers als Bohemian Rhapsody, Walking on the Moon en - we mogen er chauvinistisch trots op zijn - Twilight zone van de Earring. hoewel. trots____de albums van Shatner zijn zodanig slecht dat het ware cultobjecten zijn. zo ook zijn eerste album The Transformer man waarop hij een superparanoïde versie van mr Tambourine brengt. En Lucy in the Sky with Diamonds.
 
Lucy in the Sky with Diamonds had als initialen lsd en werd daarom al snel door de BBC verboden, maar de inspiratie was niet lsd maar de tekening die zijn zoontje Julian op een dag aan John Lennon liet zien. John vroeg wat hij getekend had. It's Lucy in the sky. With Diamonds! Lucy was een klasgenootje van Julian die recentelijk overleden is aan een slopende ziekte.
 
Nog even over Shatner: Star Trek fans, de zogenaamde Trekkies, zijn de meest devote aanhangers. het was Shatner die ooit hen de boodschap meegaf: get a life! vraag is hoe hij aankijkt tegen de fans van zijn muziek (waar ik er heimelijk een van ben).
 
 
Ron Bulters
 

Vaak wordt gevraagd wat nu mijn favoriete Beatlesnummer is. Dat is lastig want er is zo veel moois en de top verandert nog al eens. Maar het zou best wel eens Old Brown Shoe kunnen zijn.
 
Het was “maar” een B-kantje en eigenlijk een weggooiertje en wie de eerste versies hoort vraagt zich af waarom Harrison er iets in zag. Het nummer werd voor het eerst gespeeld tijdens de Let it Be-sessies, op 27 augustus 1969, maar leidde tot niks.
 
Harrison nam het op zijn 26e verjaardag, 25 februari 1969 het in zijn eentje opnieuw op als demo, die op de Anthology CD te vinden is, maar wederom is het een weinig opzienbarend nummer. Ook de live-versies die Harrison in 1992 tijdens zijn tournee door Japan speelt doen mij weinig.
 
Maar op 16 april 1969, hoewel The Beatles toen al niet meer echt goed met elkaar konden werken, leek alles even te kloppen. En het nummer werd nog snel opgenomen ook, want de vijfde take was de basis voor de definitieve versie. Hoewel Lennon gitaar speelde werd zijn deel later gewist en kwam er een orgelpartij voor in de plaats. Maar dat daargelaten klonken The Beatles zelden meer als een band dan op dit nummer. De opmerkelijke baspartij was een combi van de bas van McCartney en het zelfde loopje op de gitaar door George. Geruchten gaan dat Ringo aanvankelijk ook de regel zong die alleen maar over hem kon gaan:  “if I grow up I’ll be a singer/Wearing rings on every finger” maar dat is nooit bevestigd. Aan het nummer klopt alles. Van de zang tot de begeleiding, van de gitaar tot de tekst. 
 
Het mooist is het laatste stuk als Lennon en McCartney de zang doen, het orgel scheurt en Ringo er er op los drumt. Rock ‘n’ roll met een hoog octaangehalte.
 
De versie tijdens de let it be sessies is deze:
 
 
Maar het mooist blijft de uiteindelijke versie, hier met onofficiële clip:
 
 
Ron Bulters

inloggen / registreren

Geregistreerde bezoekers ontvangen regelmatig onze nieuwsbrief en profiteren van onze kortingsacties.

Anne’s column

08/01/2017
Je kunt ze The Next Generation noemen: de zonen en dochters van The Beatles. Het is voor deze kinderen niet altijd eenvoudig gebleken om te 'dealen' met hun afkomst. Met een vader die één van de...

Ron's Rarities

20/12/2016
Op 8 december 1980 maakte een aantal schoten een einde aan het leven van John Lennon. Een man de na een afwezigheid van vijf jaar weer volop in de studio aan het werk was en van plan was om in 1981 weer...

Zeldzaam !!!!

Fab4Cast

Written on 30/11/2016, 16:24 by Ramon
Bob ‘BDJ’ de Jong gooit nogmaals de catalogus van The Beatles in de mixer. Luister naar nog meer van zijn mash-ups en herinterpretaties. Zo heb je The Fab Four nog nooit gehoord!   Klik hier om...
682090