Als kind was Ringo meer in het ziekenhuis te vinden dan thuis. Hij zweefde tussen leven en dood door een gescheurde blinde darm als kind, en heeft in de jaren '70 met vrienden als Keith Moon en Harry Nilsson de nodige coke gesnoven. De jaren '80 waren daarentegen in de drank gedompeld.

 

In huize Bulters was er regelmatig een muzikaal gevecht gaande tussen mijzelf en mijn broer. Laatstgenoemde was met name fan van de band Kiss en moest niets hebben van The Beatles destijds. Diezelfde broer had een abonnement op het muzikale opinieblad Popfoto en ik herinner mij dat toen in 1980 drummer Peter Criss de band Kiss verliet er in de Popfoto geschreven werd dat de mogelijkheid er was dat Ringo Starr hem zou vervangen. Ik heb het nog gezocht op internet maar ik kan van dit gerucht niets vinden. Ik hoopte er destijds wel een beetje op, al was het maar om de reactie van mijn broer te zien. Het idee van een geschminkte Ringo met Kiss is bijna niet voor te stellen. Toch is er wel een link tussen de Beatles en Kiss. Niet alleen lijken de koortjes van Kiss op de koortjes van The Beatles en bedienen beide bands zich van catchy songs, beide bands hadden ook een zingende drummer. Beide blonken niet uit als zanger.

 

Er is nog een schakel: Vini Poncia. Medecomponist van de door veel Kiss-fans gehate discohit I was made for loving you en producer van de bijbehorende LP Dynasty van Kiss (en het soloalbum van Kiss drummer Peter Criss). Diezelfde Vini Poncia schreef ook een aantal nummers met Ringo Starr en produceerde zijn album Bad Boy uit 1978. Een album dat amper verkocht en het feit dat de hoes bestond aan de handen van Ringo met een glas wijn gaf was tekenend. Het album is heel kort op cd leverbaar geweest maar inmiddels niet meer in de winkel te vinden. Ook de oorspronkelijke LP werd door de meeste Beatlesfans gelaten voor wat ie was. En degenen die hem wel hebben waren er niet bepaald enthousiast over.

 

We steken in deze Beatlesrubriek graag de draak met Ringo maar hij was tot 1973 degene die de meeste hits scoorde en veelal met nummers die hij zelf meeschreef. En hoewel iedereen Bad Boy de grond in boort wil ik toch wat tegengas geven.

 

Het is het album van Ringo dat ik zelf het meest draai van Ringo. Openingsnummer is het door Ringo samen met Vini Poncia geschreven Who needs a heart. En één van de persoonlijkste teksten die Ringo schreef en een nummer dat meer aandacht verdient dan het ooit kreeg.

 

(Overigens moet ik er bij zeggen dat het met mijn broer nog goed gekomen is. Hoewel hij op de Beatles af gaf maar wel de soundtrack van Sgt. Peppers had met de Bee Gees, zonder meer de slechtste soundtrack en film ooit: hij heeft inmiddels het gehele oeuvre van The Beatles aangeschaft! En vooruit, muzikaal heb ik ook het nodige van hem geleerd).

 

 

 

 

Was James Bond een Beatlesfan? Nee. Dat weten we uit de film Goldfinger waarin hij zegt dat het drinken van een Dom Perignon uit 1958 boven 38 graden vergelijkbaar is met het luisteren naar The Beatles zonder oorwarmers. Waren The Beatles James Bondfans? Ja.

 

Een van de meest prestigieuze dingen is het schrijven van de Bond-song. En in 1973 was het de beurt aan McCartney met Live and Let Die. Hoe de samenwerking tot stand kwam, daarover verschillen de meningen. Een berucht verhaal is dat voordat de film af   was McCartney het nummer kant en klaar aan de producers liet horen die vervolgens riepen: Leuke demo, maak het maar af. Andere verhalen zijn dat men wilde dat het nummer door een zwarte zangeres gezongen zou worden, wat McCartney weigerde. En een ander verhaal is dat McCartney domweg gevraagd werd en een nummer afleverde. Wat zeker is, is dat Live and Let Die dit jaar door het publiek in Engeland is verkozen tot de beste Bond-song.

 

Maar wie de film Help! van The Beatles bekijkt ziet ook een James Bondachtige film. En wie nog twijfelt of dat bewust is: het intro van de film is wel een hele sterke hint. Op de Europese persingen van de plaat schittert het van afwezigheid maar de Amerikaanse LP versie van Help! dit intro ook.

 

{youtube}aNMZwrjN9E0/295/180/1{/youtube}

 

 

 

Een positie die hij precies 2 jaar en 3 dagen vol hield want op 15 augustus 1962 kreeg hij te horen dat zijn plaats zou worden ingenomen door Ringo Starr. Nog geen 3 weken voordat de debuutsingle Love Me Do werd opgenomen. Hoe kwam Pete nou terecht bij The Beatles en waarom moest hij vertrekken? De eerste vraag is redelijk makkelijk te beantwoorden. Op 16 augustus 1960 zouden The Beatles voor het eerst naar Hamburg vertrekken en zoals zo vaak zaten ze zonder drummer. The Beatles speelden af en toe in de Cashbah club van Mona Best. Zoonlief Pete Best drumde en aangezien het bezit van een drumstel destijds een zeldzame aangelegenheid was, viel de keuze al snel op Pete voor een auditie, die zoals gezegd op 12 augustus 1960 plaats vond. Gelet op het naderende vertrek naar Hamburg kon die auditie ook eigenlijk niet fout aflopen.

Brengt ons op de vraag: waarom moest Best het veld ruimen? 55 jaar na dato verschillen de meningen daarover nog steeds.

 

Er zijn genoeg opnames van The Beatles met Best om een oordeel te kunnen geven over zijn drumwerk. Heel slecht is het niet, maar het is zeker ook niet briljant. Aan zijn populariteit lag het ook niet want met zijn verschijning liet ie menig meisjeshart sneller slaan. Toch was Pete altijd een beetje het buitenbeentje van de groep. Toen de overige Beatles hun haar naar voren gingen kammen bleef Pete onverstoorbaar zijn haar in de bekende rockerskuif kammen. Ook liet Best nog wel eens verstek gaan in Hamburg, waarbij zijn positie werd overgenomen door Ringo. Ook producer George Martin was niet van Best onder de indruk en liet weten dat hij het prima vond als Pete met de band optrad, maar dat hij voor de opnamesessies een studiodrummer zou inhuren. Wat hij voor Love Me Do even goed deed en Ringo naar de tamboerijn verbande.

 

Het zal ongetwijfeld een combinatie van alle factoren zijn. Pete Best zou het ook nooit te horen krijgen uit de monden van John, Paul en George want ze lieten het ontslag heel laf over aan hun manager Brian Epstein.

 

Het duurde even voor de rust hersteld werd want hoewel de helft van hun fans de komst van Ringo toejuichde stond de andere helft de band uit te jouwen. En op de eerste foto's uit de Abbey Road Studio's zien we George dan ook met een blauw oog.....Nog een saillant feit: de grote steun en toeverlaat van de band, Neil Aspinall moest een keuze maken. En dat was lastig want laat de halfbroer van Pete Best nu de zoon van Neil Aspinall en Mona Best zijn.....Toch bleef Aspinall trouw aan de band en zou hij tot zijn dood de directeur zijn van het platenlabel van The Beatles, Apple.

 

Wat rest is de muziek. Bekend met Pete Best zijn zijn de opnames voor Polydor en de Decca audities. Ook zijn de opnames van de eerste sessie met George Martin uit juni 1962 inmiddels officieel uitgebracht. En Pete zou met een nieuwe band, The Pete Best Combo een platencontract krijgen en zelfs destijds een LP Best of The Beatles uitbrengen. Hij nam zelfs covers op van Rock 'n' Roll Music, Kansas City en Boys, die ook op het repertoire van dat andere Liverpoolse bandje stonden, de laatste zelfs gezongen door Ringo. Het duurde echter 40 jaar voordat hij rijk werd aan zijn drumwerk. Omdat op de Anthology CD opnames met Best staan werd hij alsnog miljonair.

{youtube}ZS9vF-VSrVc/295/180/1{/youtube}

 

 

Maar laten we niet vergeten dat hij ook de man was die Helter Skelter en I’m down schreef en de Little Richard-klassieker Long Tall Sally zong met een stem die niet onder deed voor die van zijn held.

 

Toen The Beatles in het voorprogramma van Little Richard stonden kon McCartney het niet nalaten om Richard te vragen hoe hij die hoge gilletjes maakte. De flamboyante homosexuele Little Richard keek McCartney veelbetekenend aan en antwoordde: "Kom na het optreden naar de kleedkamer en dan zal ik jou ook zulke gilletjes laten maken....."

 

Ook op "Oh Darling" van het album Abbey Road klonk de stem van McCartney alsof ie langs een flinke rol schuurpapier was gegaan. Niet zo raar, want elke ochtend voordat de rest van de band er was, oefende McCartney er in zijn eentje op.

Een van die sessies is bewaard gebleven.

 

Het nummer was echter al eerder geschreven en was een van de afvallers van de Let it Be sessies. Toen nog als duet met Lennon gezongen. Midden in de opname horen we Lennon vertellen dat de scheiding van Yoko een feit was geworden die ochtend om vervolgens spontaan over zijn bevrijding te zingen....

 

{youtube}eUR9UtCEr4w/295/180/1{/youtube}

Ron Bulters